Galbraith (οικονομολόγος): Ανήθικο πείραμα με την Ελλάδα – Δεν τη διασώζουν, τη λεηλατούν.

Αυτό που έγινε φίλε μου στην Ελλάδα, είναι ένα μελετημένο και καλά εφαρμοσμένο Οικονομικό Έγκλημα εις βάρος της Ελλάδας. Οι κυβερνήσεις  υπερδανειζόταν για να δημιουργήσουν το Κομματικό Κράτος, γνωρίζοντας ότι κάποια στιγμή θα οδηγούσαν την χώρα στην Χρεοκοπία.

Στο σημείο αυτό της Χρεοκοπίας, ήρθαν οι συνέταιροί τους, για να τους βοηθήσουν. Μέσω της προπαγάνδας των ΜΜΕ, πως αν χρεοκοπήσουμε θα γίνουμε Αργεντινή (τότε ο κακός ο λύκος ήταν η Αργεντινή) και των ξένων «ειδικών», τρομοκράτησαν τον Ελληνικό λαό και τον έπεισαν ότι το ΔΝΤ και η Ευρωπαίοι (βλέπε Τρόικα - Θεσμοί) θα μας σώσουν.

Βλέπεις σήμερα τα αποτελέσματα της σωτηρίας.

Χρειάζονται μεταρρυθμίσεις αλλά και αλλαγή νοοτροπίας. Μεταρρυθμίσεις για παράδειγμα δεν είναι αυτές οι ληστρικές μειώσεις των συντάξεων και των μισθών στον ιδιωτικό τομέα σε οριζόντιο επίπεδο.
Θυμάμαι που χαιρόταν οι μνημονιακοί δημοσιογράφοι για τις μειώσεις των μισθών στον ιδιωτικό τομέα γιατί θα ερχόταν ανάπτυξη στο Α.Ε.Π. κατά κάποιο ποσοστό.
Σήμερα ο μισθός έχω χάσει την μπάλα πόσο έχει πέσει, αλλά και η όποια ανάπτυξη δεν είναι λόγω της μείωσης των μισθών.
Όπως δεν είδα να έρχονται και οι επενδύσεις που έλεγαν οι ίδιοι δημοσιογράφοι πως θα έρθουν με τις μειώσεις των μισθών, πάντα στον ιδιωτικό τομέα.

Αν θέλανε ντόπιοι και ξένοι «σωτήρες» να σώσουν την οικονομία θα κοιτούσαν για το πώς θα μειωθεί η γραφειοκρατία, θα υπάρχει αξιολόγηση στο δημόσιο, θα σταματήσουν οι προσλήψεις με κομματικά κριτήρια, θα λειτουργεί η δικαιοσύνη γρήγορα από μόνη της και όχι κατόπιν δημοσιευμάτων ή υπουργικών διαταγών, τα κόμματα θα πληρώσουν τα χρέη τους στα πλαίσια του κράτους δικαίου, η εφορίες θα πιάσουν τους μεγαλοφοροφυγάδες, θα καταργηθεί η ασυλία των βουλευτών, θα δοθεί προτεραιότητα στον ιδιωτικό τομέα, όχι αλλάζοντας τα φώτα των μισθών των ιδιωτικών υπαλλήλων, αλλά δημιουργώντας ένα πλαίσιο που να δημιουργηθούν μεταποιητικές μονάδες και κάθετες μονάδες κλπ.

Επίσης θα βγει ο κομματισμός από τον συνδικαλισμό και θα επιστρέψουν οι αστυνομικοί στους δρόμους, αντί να είναι σε βουλευτές και «τρομοκρατικούς» στόχους, δηλαδή δημοσιογράφους, επιχειρηματίες κλπ. Όποιος θέλει προσωπική προστασία να την πληρώσει από την τσέπη του και όχι από την τσέπη του ρημαγμένου μέσου φορολογούμενου. Φίλε μου, είμαστε χώρα τριτοκοσμική σε πολλά….

Επίσης θα βγούνε οι εφοριακοί στους δρόμους και θα ξεσκονίσουν τις επιχειρήσεις των κολλητών (από επιχειρηματίες, μέχρι αθλητές και καλλιτέχνες)  του πολιτικού κατεστημένου.

Τόσο οι κυβερνήσεις που μας οδήγησαν στην πτώχευση, όσο και οι μετέπειτα μνημονιακές, αλλά και οι ξένοι «σωτήρες» μας θα λογοδοτήσουν. Γιατί όπως λέει ο λαός μας «Ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, αγαπάει και τον Νοικοκύρη».

Και μην ξεχνάς όσα λέει ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος για τους «Πνευματικούς Νόμους».

Μην ξεχνάς όμως ότι και εμείς έχουμε ευθύνη γιατί ξεχάσαμε τον Θεό και κάναμε Θεό τον εαυτούλη μας, την καλοπέραση και το χρήμα.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

Ως λεηλασία της Ελλάδας και όχι διάσωσή της χαρακτηρίζει το πρόγραμμα που συμφωνήθηκε μεταξύ της Ελλάδας και των πιστωτών ο γνωστός αμερικανός οικονομολόγος James Galbraith. Αυτό που λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα είναι μια λεηλασία των περιουσιακών στοιχείων της, κάτι που δεν έχει σχέση με την ανάκαμψη της οικονομία της, τονίζει ο αμερικανός οικονομολόγος.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ισπανική
εφημερίδα «El Diario» και τον δημοσιογράφο Luis Martin, ο James Galbraith σημειώνει χαρακτηριστικά ότι στην Ελλάδα δεν λαμβάνει χώρα μια «διάσωση».

«Δεν υπάρχει σχέδιο διάσωσης, όπως δεν υπάρχουν μεταρρυθμίσεις», αναφέρει και προσθέτει ότι «αυτό που συμβαίνει είναι μια λεηλασία των περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού κράτους, των ελληνικών επιχειρήσεων και των ελληνικών νοικοκυριών».

Αυτό, επισημαίνει ο Galbraith, «δεν έχει καμία σχέση με την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας ή με την ευημερία του ελληνικού λαού, αλλά αντιθέτως οι πολιτικές που εφαρμόζονται είναι τελείως αδιάφορες γι' αυτά τα ζητήματα».

Μάλιστα, αναφερόμενος στις ιδιωτικοποιήσεις επισημαίνει ότι είναι σαφές ότι οι πιστωτές δεν ενδιαφέρονται να γνωρίζουν αν το ελληνικό κράτος θα λάβει χρήματα από τις ιδιωτικοποιήσεις, ούτε πόσα θα είναι αυτά.

«Εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι οι μετοχές να περάσουν στα χέρια γερμανικών κατασκευαστικών εταιρειών, διεθνών αλυσίδων ξενοδοχείων, διεθνών φαρμακευτικών εταιρειών (…) Αυτή είναι αναμφίβολα η ατζέντα τους», υπογραμμίζει.

Τα έσοδα για το ελληνικό κράτος τούς είναι αδιάφορα, τονίζει και προσθέτει ότι αν προσέξουμε τους στόχους των εσόδων από τις ιδιωτικοποιήσεις που προέβλεπαν τα προηγούμενα προγράμματα, οι στόχοι αυτοί δεν επιτεύχθηκαν ποτέ.

Αν προσθέσουμε σε αυτά τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν και που δεν κατάφεραν να φέρουν χρήματα, δεν δημιούργησαν ανάπτυξη, δεν μείωσαν την ανεργία, όπως και αν λάβουμε υπόψη μας ότι αυτό συνέβαινε εδώ και πέντε χρόνια και η αποτυχία δεν άλλαξε με κανέναν τρόπο το πώς σχεδιάζουν οι πιστωτές την πολιτική τους, είναι ξεκάθαρο ότι γι' αυτούς είναι αδιάφορο τι τελικά θα συμβεί στην Ελλάδα, τονίζει ο James Galbraith.

Ερωτηθείς αν η Ελλάδα θα καταλήξει να αποχωρήσει από τη ζώνη του ευρώ, ο αμερικανός οικονομολόγος σημειώνει ότι «κάποιος θα φύγει από το ευρώ κάποια στιγμή, καθώς η επιλεγείσα πολιτική είναι καταφανώς ξεκάθαρη».

«Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην εξουσία με την ελπίδα ότι θα ήταν εφικτό να διαπραγματευτεί μια ρεαλιστική οικονομική συμφωνία μέσα στο ευρώ, αυτό είναι ξεκάθαρο», αναφέρει και συμπληρώνει ότι «αυτό που βλέπουμε είναι ότι έχουν κάνει ένα ανήθικο πείραμα με την Ελλάδα, ένα πείραμα που κατέδειξε ότι είχε τεράστιο ανθρώπινο κόστος και αυτοί που το έφεραν εις πέρας αρνούνται να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των πράξεών τους».

Όπως αναφέρει ο αμερικανός οικονομολόγος, πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι οι θεσμοί ενεργούν υπό τη διεύθυνση ορισμένων κυβερνήσεων, υπέρ των δικών τους συμφερόντων και σε ορισμένες περιπτώσεις προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους πολιτικούς στόχους των ατόμων που ηγούνται αυτών των θεσμών.

Όσον αφορά το τελευταίο, αναφέρει ως παράδειγμα το δάνειο που έδωσε το 2010 το ΔΝΤ υπό τον Dominique Strauss Kahn στην Ελλάδα, ένα από τα μεγαλύτερα στην ιστορία του Ταμείου.

Ο λόγος που το έκανε, σημειώνει ο Galbraith, ήταν διότι ο τότε επικεφαλής του Ταμείου ήθελε να κερδίσει την εύνοια των γαλλικών τραπεζών, επειδή ήθελε να γίνει πρόεδρος της Γαλλίας.

«Αυτός ήταν ένας προσωπικός πολιτικός στόχος που βασικά "ανέτρεπε" την αποστολή του ΔΝΤ», αναφέρει.

Ερωτηθείς σχετικά με τον Γιάνη Βαρουφάκη και το γεγονός ότι ανέλαβε σύμβουλός του, ο James Galbraith σημειώνει ότι από την αρχή δεν είχαμε ψευδαισθήσεις σχετικά με τις διαπραγματεύσεις και ότι αυτό που θέλαμε, ήταν να προσπαθήσουμε να επικρατήσει μια λογική συζήτηση, κάτι που απαιτεί την παρουσίαση επιχειρημάτων με τρόπο επίμονο, κάτι που ο Γιάνης έκανε με μεγάλη δεξιοτεχνία.

Σημειώνει δε, ότι δεν πιστεύει ότι ο Γ. Βαρουφάκης υπολόγισε λάθος, όμως «εκτιμώ ότι αυτό που έπρεπε να καταδειχθεί ήταν αυτό που πραγματικά ήθελαν η τρόικα και οι πιστωτές», κάτι που απαιτούσε χρόνο και καλή πίστη.

Δυστυχώς, συμπληρώνει, δεν υπήρχε καλή πίστη από την άλλη πλευρά.

Αν η Ελλάδα είχε ακολουθήσει τον δρόμο της αποχώρησης από το ευρώ στις 28 Ιανουαρίου, ο κόσμος θα είχε καταδικάσει το θράσος της ελληνικής κυβέρνησης και θα την είχε κατηγορήσει ότι δεν προσπάθησε να διαπραγματευτεί, σημειώνει, για να προσθέσει ότι «ξέραμε ότι αυτό δεν αποτελούσε επιλογή, ούτε αποτελούσε πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης. Ακόμη, όμως, και αν αποτελούσε επιλογή της κυβέρνησης, δεν θα ήταν βιώσιμη σε ένα ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο».
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελένη Κάτσουρα
Πηγή: bankingnews.gr 

hassapis-peter.blogspot