Ὦ δυστυχισμένοι! Κι ἂν τὰ στόματα τῶν νηπίων πάψουν νὰ δοξολογοῦν, κι αὐτὰ
τὰ ἄψυχα θὰ φωνάξουν καὶ θὰ ποῦν: Χαῖρε Χριστέ!
Χαῖρε, θὰ πῇ ὁ ἥλιος, γιατὶ Αὐτὸς τοῦ δίνει τὸ φῶς!
Χαῖρε, θὰ πῇ ἡ σελήνη, γιατὶ κι αὐτὴ δικό Του κτίσμα εἶνε!
Χαῖρε, θὰ τοῦ ποῦν τὰ ἄνθη, τὰ πουλιά, ἡ φύσις· ὅλα ὑμνοῦν ἀσιγήτως τὸ μεγαλεῖο Του!
Χαῖρε, θὰ πῇ ὁ ἥλιος, γιατὶ Αὐτὸς τοῦ δίνει τὸ φῶς!
Χαῖρε, θὰ πῇ ἡ σελήνη, γιατὶ κι αὐτὴ δικό Του κτίσμα εἶνε!
Χαῖρε, θὰ τοῦ ποῦν τὰ ἄνθη, τὰ πουλιά, ἡ φύσις· ὅλα ὑμνοῦν ἀσιγήτως τὸ μεγαλεῖο Του!
Μάταια λοιπὸν κοπιάζετε, φαρισαῖοι, παλαιοὶ καὶ νέοι... Ὁ Ἰησοῦς θὰ ὑμνῆται
αἰωνίως!
Βασιλιᾶδες θὰ πέφτουν, κράτη θ᾽ ἀφανίζωνται, δόξες θὰ σβήνουν, ὅλα θὰ μαραίνωνται· ἡ δόξα ὅμως τοῦ Ἰησοῦ θὰ θάλλῃ καὶ ἀπὸ πλῆθος στόματα θ᾽ ἀκούγεται ὁ ὕμνος Του!
Βασιλιᾶδες θὰ πέφτουν, κράτη θ᾽ ἀφανίζωνται, δόξες θὰ σβήνουν, ὅλα θὰ μαραίνωνται· ἡ δόξα ὅμως τοῦ Ἰησοῦ θὰ θάλλῃ καὶ ἀπὸ πλῆθος στόματα θ᾽ ἀκούγεται ὁ ὕμνος Του!
Τί νομίζουμε κ᾽ ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί, ἀδελφοί μου;
Άν ἐμεῖς δὲν τρέξουμε στὶς ἐκκλησίες νὰ τὸν ὑμνήσουμε καὶ δὲν βγοῦμε νὰ τὸν ὑποδεχθοῦμε μετὰ βαΐων, λέτε νὰ μειώνεται τὸ μεγαλεῖο Του;
Δὲν ζημιώνεται καθόλου· ὁ Χριστὸς δὲν χάνει τίποτε ἀπὸ τὴ δόξα Του!
Δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ μᾶς καὶ τοὺς ὕμνους μας· ὁ δικός μας ὕμνος εἶνε ἕνας κόκκος ἄμμου, δὲν πρόκειται νὰ Τοῦ προσθέσῃ τίποτε σημαντικό.
Ἐμεῖς ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ Ἐκεῖνον, καὶ γι᾽ αὐτὸ πρέπει νὰ τρέξουμε στὴν ὑποδοχή Του!
Άν ἐμεῖς δὲν τρέξουμε στὶς ἐκκλησίες νὰ τὸν ὑμνήσουμε καὶ δὲν βγοῦμε νὰ τὸν ὑποδεχθοῦμε μετὰ βαΐων, λέτε νὰ μειώνεται τὸ μεγαλεῖο Του;
Δὲν ζημιώνεται καθόλου· ὁ Χριστὸς δὲν χάνει τίποτε ἀπὸ τὴ δόξα Του!
Δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ μᾶς καὶ τοὺς ὕμνους μας· ὁ δικός μας ὕμνος εἶνε ἕνας κόκκος ἄμμου, δὲν πρόκειται νὰ Τοῦ προσθέσῃ τίποτε σημαντικό.
Ἐμεῖς ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ Ἐκεῖνον, καὶ γι᾽ αὐτὸ πρέπει νὰ τρέξουμε στὴν ὑποδοχή Του!
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου