"Για τούς δαιμονισμένους"

– Γέροντα, στὸν δαιμονισμένο τῶν Γαδαρηνῶν1 πόσοι δαίμονες κατοικοῦσαν; 

– «Δαιμόνια πολλά»2, γράφει τὸ Εὐαγγέλιο. Γι᾿ αὐτὸ εἶπε ὁ δαιμονισμένος ὅτι τὸ ὄνομά του ἦταν «λεγεών»3. Καὶ βλέπετε, ὅπως σὲ ἕναν δαιμονισμένο μπορεῖ νὰ κατοικοῦν ἕνα σωρὸ δαίμονες, ἔτσι καὶ στὴν καρδιὰ τοῦ πιστοῦ μπορεῖ νὰ χωρέσουν ὅλοι οἱ Ἅγιοι. Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς χωράει, πόσο μᾶλλον οἱ Ἅγιοι! Μεγάλα μυστήρια!

Μιὰ φορά, ὅταν ἤμουν στὸ Καλύβι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, χτύπησε κάποιος τὸ καμπανάκι. Κοίταξα ἀπὸ τὸ παράθυρο, καὶ τί νὰ δῶ! Ἕναν ἄνδρα ποὺ τὸν ἀκολουθοῦσε μιὰ ὁλόκληρη φάλαγγα δαιμόνων, ἕνα μαῦρο σμῆνος! Πρώτη φορὰ εἶδα νὰ ἐξουσιάζουν ἕναν ἄνθρωπο τόσοι δαίμονες. Αὐτὸς ἦταν μέντιουμ· εἶχε ἀνακατέψει εὐχὲς τῆς Ἐκκλησίας μὲ ἐπικλήσεις δαιμόνων, χριστιανικὰ βιβλία μὲ μαγικά, καὶ μετὰ τὸν ἐξουσίαζαν οἱ δαίμονες. Φοβερό! Πολὺ στενοχωρέθηκα.

Μερικοὶ ψυχίατροι καὶ τοὺς δαιμονισμένους τοὺς θεωροῦν ψυχοπαθεῖς. Μερικοὶ ἱερεῖς πάλι κάποιους ψυχοπαθεῖς τοὺς βγάζουν δαιμονισμένους. Ἐνῶ, ἕνας ψυχοπαθής, γιὰ νὰ βοηθηθῆ, πρέπει νὰ πάη ἀλλοῦ, ἕνας δαιμονισμένος ἀλλοῦ. Ὁ ψυχίατρος πῶς μπορεῖ νὰ βοηθήση τὸν δαιμονισμένο4;

– Γέροντα, ἕνας δαιμονισμένος εἶναι σὲ θέση νὰ καταλάβη σὲ τί ἔφταιξε καὶ δαιμονίσθηκε;

– Ναί, μπορεῖ νὰ τὸ καταλάβη, ἐκτὸς ἂν ἔχη πάθει καὶ τὸ μυαλό του, ὁπότε εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ βοηθηθῆ. Ἂν εἶναι μόνο δαιμονισμένος, μπορεῖς πιὸ εὔκολα νὰ συνεννοηθῆς μαζί του καὶ νὰ τὸν βοηθήσης, ἀλλὰ πρέπει νὰ κάνη ὑπακοή. Ἀλλιῶς πῶς νὰ βοηθηθῆ;

Μιὰ φορὰ ἦρθε στὸ Καλύβι ἕνας ἀπὸ τὴν νότια Ἑλλάδα, ποὺ εἶχε πάει στοὺς Ἰνδούς, καὶ εἶχε δαιμονισθῆ. Ἔλεγε κάτι βρισιὲς καὶ ἔβγαζε ἀπὸ τὸ στόμα του ἀφρούς. Τὰ μάτια του ἦταν ὀρθάνοιχτα, ἄγρια. Τοῦ ἔλεγα: «μὴ λὲς αὐτὲς τὶς βλασφημίες, γιατὶ ἔτσι καλεῖς τὰ δαιμόνια», δὲν ἄκουγε. Καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ζητοῦσε νὰ τὸν βοηθήσω. «Βοήθησέ με, ἔλεγε, μόνον ἐσὺ μπορεῖς νὰ μὲ βοηθήσης». «Ἔμ, πῶς νὰ σὲ βοηθήσω; τοῦ λέω. Θέλεις νὰ προσευχηθῶ, γιὰ νὰ λυτρωθῆς μὲ τὴν Χάρη τοῦ Χριστοῦ, κι ἐσὺ καλεῖς τὰ δαιμόνια. Πήγαινε νὰ ἐξομολογηθῆς, νὰ σοῦ διαβάσουν ἐξορκισμοὺς καὶ ἔλα μετὰ νὰ συζητήσουμε». «Δὲν πηγαίνω», μοῦ λέει. «Ἔλα μέσα νὰ σοῦ βάλω λαδάκι ἀπὸ τὸ κανδήλι», τοῦ λέω. «Δὲν θέλω. Θέλω νὰ μὲ βοηθήσης». Πῆγε μετὰ πιὸ πέρα καὶ κουβέντιαζε μὲ κάποιον. Κάποια στιγμὴ ποὺ ἔλεγα σὲ μιὰ συντροφιὰ ὅτι ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει τὶς δοκιμασίες γιὰ τὴν σωτηρία μας, φώναξε ἀπὸ πέρα: «Ρὲ σύ, γιατί λὲς πῶς ἐργάζεται ὁ Θεός, γιὰ νὰ σωθοῦν οἱ ἄνθρωποι; Ἔχουμε ἕναν πατέρα στὸν οὐρανὸ καὶ ἕναν στὴν γῆ καὶ πιὸ πάνω εἶναι ἕνας ἄρχοντας5». «Πάψε τὶς δαιμονολογίες», τοῦ λέω, καὶ ἔλεγα τὴν εὐχή. «Τώρα μὲ μπέρδεψες», μοῦ λέει. «Φύγε», τοῦ εἶπα καὶ τὸν τίναξα πέρα. Ἔγινε κουβάρι. «Ἐσὺ μὲ ποιόν εἶσαι;», μὲ ρωτάει. «Μὲ τὸν Χριστό», τοῦ λέω. «Ψέματα λές, μοῦ λέει, δὲν εἶσαι μὲ τὸν Χριστό, ἀφοῦ ἐγὼ εἶμαι ὁ Χριστὸς κι ἐσὺ μὲ χτυπᾶς». Τοῦ τὰ παρουσιάζει ἀνάποδα ὁ διάβολος.

– Αὐτὰ τὰ λέει ὁ διάβολος;

– Ναί, ὁ διάβολος, ἀλλά, βλέπεις, ὁ Θεὸς τοῦ ἔδωσε τὸ κουράγιο νὰ ἔρθη μέχρι τὸ Ἅγιον Ὄρος. Γιὰ νὰ ξεκινήση ἀπὸ τὴν ἄλλη ἄκρη τῆς Ἑλλάδος νὰ ἔρθη στὸ Ὄρος σὲ τέτοια κατάσταση, εἶναι μεγάλο πράγμα! Ἀλλὰ δὲν ἀκούει καὶ γίνεται χειρότερα. Ἂν ἔκανε ὑπακοή, θὰ βοηθιόταν.

1 Βλ. Λουκ. 8, 26 κ.ἑ.

2 Λουκ. 8, 30.

3 Ρωμαϊκὴ στρατιωτικὴ μονάδα ποὺ τὴν ἀπήρτιζαν τρεῖς ἕως ἕξι χιλιάδες στρατιῶτες.

4 Ὁ Γέροντας ἔλεγε ὅτι ὁ ψυχοπαθὴς χρειάζεται τὴν ἰατρικὴ βοήθεια καλοῦ καὶ πιστοῦ ψυχιάτρου καὶ τὴν πνευματικὴ βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ, ἐνῶ ὁ δαιμονισμένος, ἐφόσον ἔχει τὰ λογικά του, χρειάζεται νὰ βρῆ σὲ τί ἔφταιξε καὶ δαιμονίσθηκε, νὰ μετανοήση καὶ νὰ ἐξομολογηθῆ, γιὰ νὰ ἀπαλλαγῆ ἀπὸ τὸ δαιμόνιο.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικὸς Ἀγώνας»