«Η περηφάνεια δε καταλαβαίνει πως περπατά στο σκοτάδι και δεν γνωρίζει
την έννοια της σοφίας. Γιατί, πώς να μπορέσει να τη γνωρίσει, αφού βρίσκεται
μέσα στο σκοτάδι; Και γι’ αυτό ίσια-ίσια, απ’ τον σκοτισμένον λογισμό της,
θαρρεί πως βρίσκεται απάνω απ’ όλα, ενώ είναι τιποτένια κι ανίκανη να αξιωθεί
τη θεία επίγνωση, μη μπορώντας να μάθει τας οδούς του Κυρίου. Κι ο Κύριος κρύβει απ’ αυτή το θέλημά του, επειδή δεν θέλησε
να πορευτεί στον δρόμο των ταπεινών».
«Ο φιλόδοξος κ’ εκείνος που καταγίνεται με τις κοσμικές φροντίδες, κι
όποιος θέλει να περάσει το δικό του θέλημα, αυτοί είναι σαν να πολεμάνε μέσα
στη νύχτα, και ψηλαφάνε το σκοτάδι, βρισκόμενοι έξω από τη χώρα της ζωής και
του φωτός. Γιατί, εκείνη τη χώρα θα την κληρονομήσουνε οι αγαθοί και οι
ταπεινοί κι όσοι καθαρίσανε τις καρδιές τους. Ο
άνθρωπος δε μπορεί να δει το κάλλος που βρίσκεται μέσα του, πριν να
καταφρονήσει κάθε εμορφιά που βρίσκεται έξω απ’ αυτόν και κάθε μάταια γνώση.
Εκείνος που νομίζει πως είναι σοφός, θα ξεπέσει από τη σοφία του Θεού».
(Πηγή: «Ευλογημένο καταφύγιο», Εκδ.
ΑΚΡΙΤΑΣ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου