«Αν σε σφίξει η θελιά της σαρκικής γνώσης, μπορώ να σου πω, πως είναι
πιο εύκολο να λυθείς από μια σιδερένια αλυσίδα, παρά απ’ αυτή την καταραμένη
γνώση».
«Η ψυχή που πορεύεται στον δρόμο τής πίστης, αν ξαναγυρίσει πάλι στους
τρόπους τής γνώσης, αμέσως κουτσαίνει η πίστη της και φεύγει απ’ αυτή η νοερή
δύναμή της».
«Στη σαρκική γνώση βρίσκεται φυτεμένο το ξύλο της Γνώσεως, που μ’ αυτό
γνωρίζει κανείς τα καλά και τα πονηρά, κι αυτό ξερριζώνει την αγάπη. Τούτη η
γνώση εξετάζει τα σφάλματα των ανθρώπων και τις αιτίες, καθώς και τις αδυναμίες
τους, και κάνει τον άνθρωπο να αντιλέγει στον άλλον με πονηρά λόγια και να
είναι δολερός με διάφορα μηχανεύματα και με πονηρές πανουργίες, και να φέρνεται
με τους τρόπους που υβρίζουνε τον άνθρωπο.
Σ’ αυτή τη γνώση ριζώνει η περηφάνεια, γιατί έχει την ιδέα πως κάθε
καλό πράγμα προέρχεται από τον εαυτό της, κι όχι
από τον Θεό!
Ενώ η πίστη, τα έργα της λέγει πως τα κάνει ο Θεός, και γι’ αυτό δε
μπορεί να υπερηφανευτεί. Για τούτο κι ο απόστολος Παύλος είπε, πως «η γνώσις
φυσιοί», εννοώντας αυτή τη σαρκική γνώση, που
δεν έχει μέσα της την πίστη και την ελπίδα στον Θεό».
«Η πνευματική γνώση φανερώνεται κι
αποκαλύπτεται στον από μέσα άνθρωπο. Γιατί, κατά τον λόγο του Χριστού, «η
βασιλεία των ουρανών εντός ημών εστί», και δεν
παρουσιάζεται με κάποιον τύπο, μήτε έρχεται με παρατήρηση. Αλλά
φανερώνεται από μέσα από την εικόνα της κρυφής διάνοιας χωρίς αιτία, και δίχως
καμμιά μελέτη γι’ αυτή. Επειδή η διάνοια δεν βρίσκει ύλη σ’ αυτή, ώστε να
συνεργήσει στο φανέρωμά της».
Από τον άγιο Ισαάκ τον Σύρο
(Πηγή: «Ευλογημένο καταφύγιο», Εκδ.
ΑΚΡΙΤΑΣ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου