Αποσπάσματα:
«Ο Παπαδιαμάντης έγραφε: «Η ταλαίπωρος Ανατολή υπήρξε και τότε (μετά την άλωσιν) και τώρα, υπό τε γεωγραφικήν και κοινωνικήν, υπό πολιτικήν και θρησκευτικήν έποψιν, άφρακτος αμπελών».
Χτυπά αλύπητα τους αναξίους κληρικούς, προπάντων τους δεσποτάδες. Χτυπά και
τους κοσμικούς:
«Η λεγομένη ανωτέρα τάξις να συμμορφωθή με τα έθιμα της χώρας, αν θέλει να
εγκλιματισθή εδώ. Να γίνη προστάτις των πατρίων και ουχί διώκτρια. (Τώρα έγινε κ’ η Εκκλησία διώκτρια! Σημ. Φ. Κ.).
Να μην περιφρονή αναφανδόν ό,τι παλαιόν, ό,τι εγχώριον, ό,τι ελληνικόν. Να καταπολεμηθή ο ξενισμός, ο πιθηκισμός, ο φραγκισμός.
Να μη νοθεύωνται τα θρησκευτικά και οικογενειακά έθιμα.
Να καλλιεργηθή η σεμνοπρεπής βυζαντινή παράδοσις εις την λατρείαν, εις
την διακόσμησιν των ναών, την μουσικήν, την ζωγραφικήν.
Να μη μιμούμεθα τους παπιστάς, ούτε τους προτεστάντας. Να μη χάσκωμεν
προς τα ξένα». «Έως πότε θα είμεθα αχαρακτήριστοι Γραικύλοι»;
Μαλώνει τους παπάδες και τους δεσποτάδες «οι οποίοι ανέχονται την θυμελικήν παρωδίαν» (ήγουν
την καντάδα). «Ο Γραικύλος της σήμερον, όστις θέλει να κάμη δημοσία τον άθεον ή
τον κοσμοπολίτην, ομοιάζει με νάνον ανορθούμενον επ’ άκρων ονύχων και
τανυόμενον να φθάση, εις το ύψος και να φανή και αυτός γίγας».
Μαστιγώνει «τους εξ Εσπερίας ανατείλαντας φωστήρας με τους παχείς μισθούς, οίτινες μεταγγίζουν αθεϊστικόν πνεύμα εις την Ελλάδα».
Σκίζει τα ρούχα του για τις ιταλιάνικες τετραφωνίες
που μπήκανε στα χρόνια του, σε μια-δυο εκκλησίες.
Τη βυζαντινή μουσική την λέγει «μουσική των Αγγέλων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου