Αλλά πάμε και
παραπέρα: Στις εκκλησιές, και κει μοντερνισμός, και μάλιστα πιο σιχαμερός.
Παπάδες, ψάλτες, νεωκόροι, καντηλανάφτες, όλοι κοιτάζουνε ποιος θα ξεπεράσει
τον άλλον στον μοντερνισμό.
Θέλουνε ξανθιούς Χριστούς, μαντόνες
κοκκινομάγουλες και σπανές, αγίους χαμογελαστούς, με
κείνο το φαρισαϊκό μειδίαμα που έχουνε οι μοντέρνοι θεατρίνοι, αδιάφοροι για
την Ορθοδοξία, νεωτεριστές που δεν θέλουνε το ράσο που
φορούσε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, μήτε το καμηλαύχι, μήτε το
τυπικό της εκκλησίας, μήτε την κατανυκτική ψαλμωδία της,
γιατί τους κάνει να νοιώσουνε το χάλι που βρίσκεται η ψυχή τους.
Άξεστοι κι αμόρφωτοι από αληθινή θρησκευτική γνώση, μιλάνε
ολοένα για νεωτερισμούς, για μεγάφωνα, για «αιθούσας διαλέξεων», για
«ορατόρια», για «αλτάρια» κλπ. Κοντά τους στέκονται και κάποιοι μουσικοσυνθέτες που
«ενορχηστρώνουν» τους εκκλησιαστικούς ύμνους μας, χωρίς
να έχουνε ιδέα τι είναι εκκλησία, τι είναι ο πνευματικός της
χαρακτήρας, τι είναι η ελληνική ψυχή, και με επιπολαιότητα λεβαντίνικη
φτιάνουνε κάποιες μουσικές χωρίς σύσταση, πολύφωνες χορωδίες με
υστερικά ξεφωνητά από κάποια γυναικάρια και με χοντροφωνάρες, ξένες για τ’
αυτιά μας, ξένες για την καρδιά μας, ξένες για την ψυχή μας, και οι ίδιες
ανούσιες και βλακώδεις για κάθε άνθρωπο που δεν τον έχει παραλύσει η ψευτιά.
Φώτης Κόντογλου
(Πηγή: «Ευλογημένο καταφύγιο», Εκδ. ΑΚΡΙΤΑΣ)
Επισήμανση
ιστολογίου: Τα όσα αναφέρει ο Φώτης Κόντογλου, για την μεταστροφή της Ορθοδοξίας,
προς τη Δύση στο όνομα του «νεωτερισμού» (και στην Αγιογραφία), μπορεί εύκολα
να το διαπιστώσει κάποιος στις δύο εικόνες του Ιησού Χριστού, στο blog.
Η μία είναι Βυζαντινή Αγιογραφία και η άλλη είναι Αναγενησιακή
Θρησκευτική Ζωγραφική, ή Δυτικού Τύπου Αγιογραφία.
Μία αγιογραφία, που
τονίζει τα κοσμικά και ανθρώπινα χαρακτηριστικά των Αγίων Μορφών που
απεικονίζει. Η Ορθοδοξία όμως δεν αναφέρεται στο κοσμικό πνεύμα, αλλά στο
Ορθόδοξο Χριστιανικό. Η Βυζαντινή Αγιογραφία είναι αυτή που βοηθάει το πιστό,
να μπει στο Πνεύμα της Ορθοδοξίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου