"Ή ἁπλότητα, τό πρῶτο παιδί τῆς ταπεινώσεως"

– Τὸ πρῶτο παιδὶ τῆς ταπεινώσεως εἶναι ἡ ἁπλότητα. Καὶ ὅταν ὑπάρχη στὸν ἄνθρωπο ἁπλότητα, ὑπάρχει καὶ ἀγάπη, θυσία, καλωσύνη, φιλότιμο, εὐλάβεια. Ὁ ἁπλὸς ἄνθρωπος ἔχει καθαρότητα ψυχῆς καὶ μιὰ ἀπερίεργη ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό. Ἡ ἁπλότητα ἦταν ἡ κατάσταση τοῦ Ἀδὰμ πρὸ τῆς πτώσεως, ποὺ τὰ ἔβλεπε ὅλα ἁγνὰ καὶ καθαρά, γιατὶ ἦταν ντυμένος μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ. 

– Γέροντα, ὅταν λένε: «ἐν τῇ ἁπλότητι ἡ χάρις», ἐννοοῦν τὴν θεία Χάρη;

– Φυσικά. Ὁ ἁπλὸς καὶ ἀπονήρευτος ἄνθρωπος, ἐπειδὴ ἔχει ταπείνωση, δέχεται τὴν Χάρη ἀπὸ τὸν Θεό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἁπλὸς καὶ φύσει ἀγαθός.

– Γέροντα, μπορεῖ κανεὶς νὰ κινῆται ἁπλὰ καὶ νὰ ἔχη ὑπερηφάνεια;

– Αὐτὸ δὲν γίνεται. Στὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει πραγματικὴ ἁπλότητα δὲν ὑπάρχει ὑπερηφάνεια.

– Μπορεῖ, Γέροντα, κάποιος νὰ μιμῆται μερικὲς ἐκδηλώσεις τοῦ ἁπλοῦ ἀνθρώπου, χωρὶς νὰ ἔχη πραγματικὴ ἁπλότητα;

– Ναί, καὶ κάνοντας τὸν ἁπλό, νὰ πετυχαίνη αὐτὸ ποὺ θέλει! Ὅποιος παριστάνει τὸν ἁπλό, γιὰ νὰ πετύχη κάτι, μέσα σ᾿ αὐτὴν τὴν ἁπλότητα ὑπάρχει ἡ πιὸ χονδρὴ πονηριά. Εἶναι σὰν νὰ φοράη ἕνας γέρος καλτσάκια μικροῦ παιδιοῦ, γιὰ νὰ τοῦ κάνουν τὰ χατίρια ποὺ κάνουν σ᾿ ἕνα παιδί! Ἐνῶ, ὅποιος ἔχει πραγματικὴ ἁπλότητα, ἔχει καὶ εὐθύτητα καὶ διάκριση.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς»