Απόσπασμα:
«Ο ρόλος της
επιστήμης μπορεί να είναι δραστικός, όταν η επιστήμη αναγνωρίζεται ως χάρισμα
θεϊκό και όχι ως αποκλειστικό κατόρθωμα του επιστήμονα.
Οι τεχνολογικές επιστήμες μπορούν να είναι - και είναι - ουμανιστικές, συμβάλλοντας στην
απελευθέρωση του ανθρώπου από ό,τι αναστέλλει την ομαλή πορεία του. Είναι όμως
γεγονός, ότι την ανθρώπινη προσωπικότητα δεν
οικοδομεί η επιστημονική γνώση, όσο υψηλή και αν είναι, αλλά η σχέση του ανθρώπου με την άκτιστη θεία Χάρη.
Πραγματικά σοφοί στην ελληνορθόδοξη παράδοση είναι οι
Άγιοι. Γι’ αυτό όμως χρειάζεται
ταπείνωση, κατά τον λόγο του I. Χρυσοστόμου:
«Όσον μέγας ει, τοσούτον ταπεινού σεαυτόν».
Αυτό μας έλεγαν στα μαθητικά μας χρόνια και οι δικοί μας πνευματικοί
Πατέρες:
«Μάθε πολλά γράμματα, για να μπορείς να στηρίζεις
και υπερασπίζεις αυτούς που δεν γνωρίζουν»!
Ο κίνδυνος της γνώσης έγκειται στο ότι μπορεί να «φυσιοί», να κάνει
υπερφύαλο και εγωκεντρικό τον κάτοχό της (Α’ Κορ. 8, 1). Η λαϊκή παροιμία
:«μάθε γράμματα, για να γίνεις άνθρωπος», μπορεί να σημαίνει ή την ανάδειξη του
επιστήμονα σε «συνάνθρωπο» ή τον πλουτισμό του με
την εκμετάλλευση της επιστήμης του.
Και όμως: και αν ακόμη ο επιστήμονας δεν μπορεί να περιστείλει την
κρίση, έχει τη δυνατότητα να αυξήσει την ανθρωπιά και την αγάπη, αρνούμενος την
σύμπραξή του με τους δημιουργούς και διαχειριστές κάθε είδους κρίσης.
+ π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός ομ. καθηγητής Θεολογικής
Σχολής
(Πηγή: Περιοδική Έκδοση της
Εταιρείας Μελέτης Ελληνικού Πολιτισμού, “Νέος Ερμής ο Λόγιος” τ. 14, Φθινόπωρο
2016)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου