"Σκέφτονταν: «Ὁ ἄλλος ποῦ θά δή καλογήρους νά δουλεύουν αὐτήν τήν ἡμέρα τί θά πῆ;»

Καὶ στὰ Μοναστήρια παλιά τί πνεῦμα ὑπῆρχε! Θυμᾶμαι, γιόρταζαν οἱ κοσμικοί τὴν ἡμέρα τοῦ Σταυροῦ μὲ τὸ νέο ἡμερολόγιο καὶ μετά ἔφερναν τὰ σταφύλια στὸ Ἅγιον Ὅρος.

Μπορεῖ ὅμως τὴν ἡμέρα ποὺ θὰ ἔφθαναν στὸ Ὅρος νὰ εἴχαμε ἐμεῖς τοῦ Σταυροῦ μὲ τὸ δικό μας ἡμερολόγιο. Ἀλλά οἱ Πατέρες ποτέ δὲν πήγαιναν νὰ ξεφορτώσουν. Τὰ γύριζαν πίσω ἤ ἄφηναν ἐκεῖ καὶ τὸ καΐκι καὶ τὰ σταφύλια.

Τὸ ἴδιο γινόταν καὶ μὲ τὸ λάδι ἤ τὴν ξυλεία, ἄν ἔρχονταν ἡμέρα γιορτῆς. Καὶ ἦταν φτωχά τὰ Μοναστήρια. Σκέφτονταν:
«Ὁ ἄλλος ποῦ θὰ δή καλογήρους νὰ δουλεύουν αὐτήν τὴν ἡμέρα τί θὰ πῆ;»

Χίλιες φορές προτιμοῦσαν νὰ τὰ πάρη ἡ φουρτούνα, νὰ χαθοῦν καὶ τὰ σταφύλια καὶ τὰ λάδια, παρά νὰ τὰ ξεφορτώσουν καὶ νὰ χάσουν τὴν γιορτή, νὰ σκανδαλίσουν καὶ ψυχές.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη»