Δημοσιεύθηκε
στις 23 Ιανουαρίου, 2006
Απόσπασμα:
«Ο σκοπός
της υπάρξεως του Π.Σ.Ε.
(Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών) δεν ήταν άλλος, τελικά, από την νεοποχική Πανθρησκεία, κάτι, που απεσαφηνίσθη πλέον με
πληρότητα στην εποχή μας.
Ερωτούμε τους υψιπέτες αγαπολόγους και λυρικούς ωραιολογους (κατά
παπα-Γιάννη Ρωμανίδη) συναδέλφους:
Είναι αυτό «έξοδος αγάπης» προς τους άλλους ή
(αυτο)υποδούλωση της Ορθοδοξίας στην πολυπρόσωπη και πολυώνυμη πλάνη;
Βέβαια δεν είναι η Ορθοδοξία των Πατέρων ημών που
υποδουλώνεται, αλλά η ήδη υπόδουλη στα πάθη μας (συμφέροντα κ.λπ.) κακοδοξία
μας, που υποκρίνεται την Ορθοδοξία.
Αλλά και εδώ ακολουθούμε πιστά την «γραμμή» της Β´ Βατικανής Συνόδου,
που ακολουθούσε πιστά και ο Αθηναγόρας.
Η Σύνοδος αυτή διεκήρυξε, ότι οι τρεις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες
(θρησκεύματα) πιστεύουν στον ίδιο Θεό, για να διευκολυνθή έτσι ο διάλογος και η πορεία προς την ενότητα και στον
διαθρησκειακό χώρο.»
(+Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Δ. Μεταλληνός, Καθηγητής
Πανεπιστημίου Αθηνών)
(Πηγή: ‘Ορθόδοξος Τύπος’)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου