«Όσον άφορά λοιπόν στούς
μάταιους καί καί άργούς λογισμούς· άργούς καί
μάταιους λογισμούς ονομάζω έκείνους, πού δέν βοηθούν στόν σκοπό καί στό
τέλος τής σωτηρίας, τόσο τής δικής μας ψυχής, όσο καί τής τού πλησίον καί πού
δέν άποσκοπούν στήν άναγκαία χρεία καί σύστασι τού σώματός μας, άλλά στά περιττά καί σέ όσα είναι πάνω άπό τήν άνάγκη,
καί άν άκόμη είναι καί καλοί.
Γεννιώνται λοιπόν οί μάταιοι καί άργοί αύτοί
λογισμοί, σύμφωνα μέ τόν μέγα Βασίλειο ή άπό
τήν άργία τού νού, πού δέν άσχολείται στά άπαραίτητα, ούτε πιστεύει, πώς ό Θεός
είναι παρών καί έξετάζει τίς καρδιές καί τούς διαλογισμούς· «Γίνεται ό
μετεωρισμός καί οί διαλογισμοί άπό τήν άργία τού νού, ό όποίος δέν άσχολείται
μέ τά άπαραίτητα· άργεί δέ ό νούς καί άμεριμνεί, έπειδή
δέν πιστεύει, ότι είναι παρών ό Θεός καί έξετάζει καρδιές καί νεφρούς…
διότι έκείνος πού σκέφτεται αύτό, ποτέ δέν θά τολμήση, ούτε θά έχη χρόνο νά
σκεφθή κάτι άπό αύτά, πού δέν βοηθούν τήν οικοδομή τής πίστεως, καί άν άκόμη
φαίνεται, ότι είναι καλό» (όρ. κατ’ έπιτ. κα’).
Γι’ αύτούς λοιπόν τούς άργούς καί μάταιους
λογισμούς συμβούλευε τόν μετανοούντα νά μή άφήνη τόν νού του νά ρεμβάζη καί νά
μετεωρίζεται σέ αύτούς· α’) διότι όπως γιά τόν άργό λόγο θά δώσουμε λόγο έν ημέρα κρίσεως, όπως είπε ό
Κύριος· «Σάς λέω ότι γιά κάθε άνώφελο λόγο, πού θά πούν οί άνθρωποι, θά
λογοδοτήσουν γι’ αύτόν τήν ήμέρα τής κρίσεως» (Ματθ. 12,36)· έτσι ίσως θά
δώσουμε λόγο καί γιά τούς άργούς καί μάταιους λογισμούς καί μάλιστα, έάν θεληματικά άφίνουμε τόν νού μας νά τρέχη σ’ αύτούς.
Καί αύτό είναι φανερό άπό έκεί, όπου ό Κύριος κατακρίνει καί κατηγορεί έκείνους
τούς δούλους, πού στέκονται άργοί· «Γιατί κάθεστε έδώ άργοί όλη τήν ήμέρα;»
(Ματθ. 20,6)· β’) διότι οί μάταιοι αύτοί λογισμοί μάς ύστερούν άπό τούς
ώφέλιμους καί σωτηριώδεις λογισμούς, τούς όποίους μπορούσαμε νά έχουμε άντί γι’
αύτούς· καί γ’) έπειδή αύτοί καθ’ έαυτούς οί άργοί λογισμοί είναι κακοί, έπειδή
γίνονται αίτια νά σταματήσουν οί καλοί καί γίνονται
άρχή τού κακού, έπειδή δίνουν είσοδο καί άδεια στόν διάβολο νά σπείρη στόν άργό
νού μας τά ζιζάνια τών κακών λογισμών.
Έτσι τό διαβεβαιώνει ό Θεολόγος Γρηγόριος·
«Είθε νά χαθή ή κακία καί ή πρώτη της άρχή καί αύτός, πού σπέρνει τά ζιζάνια,
πονηρός, ένώ έμείς κοιμόμαστε, ώστε νά γίνεται άρχή τού κακού ή άμέλεια τού
άγαθού, όπως άκριβώς καί τού σκότους, ή τού φωτός ύποχώρησις» (Λόγ. στόν
Έξισωτή)».
Απόσπασμα
Η ηλεκτρονική επεξεργασία
ψηφοποίηση σκανάρισμα, μορφοποίηση κειμένου και εικόνων έγινε από τον Ν.Β.Β
Περί Λογισμών – Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου