Μελέτημα 11ο
Τη νοερά προσευχή ο καθένας μας μπορεί να την αποκτήσει και να
την κάνει μέσο επικοινωνίας του με τον Κύριο.
Δεν στοιχίζει τίποτε, εκτός από την προσπάθεια
της σιωπής και τη φροντίδα για την όσο το δυνατό συχνότερη
επίκληση του γλυκύτατου ονόματος του Κυρίου Ιησού, που γεμίζει τον άνθρωπο με αγαλλίαση.
Η ενδοσκόπηση του ψυχικού μας κόσμου μας δίνει την ευκαιρία
να γνωρίσουμε τι μυστήριο είναι ο άνθρωπος.
Να νιώσουμε την ευφροσύνη της αυτογνωσίας και να χύνουμε πικρά
δάκρυα μετανοίας για τις πτώσεις μας και την αδυναμία της θελήσεως μας. Με το νου μέσα την καρδιά μας μπορούμε να κάνουμε σιωπηλοί κρίσεις και επικρίσεις και να διαβάζουμε
μυστικά ολόκληρα βιβλία.
Έτσι, ας μην αφήνουμε το νου μας να λέει τίποτε άλλο, παρά τη σύντομη και μονολόγιστη καλούμενη προσευχή ≪Κύριε
Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με≫.
Αλλά δεν αρκεί μόνον αυτό. Χρειάζεται ακόμη να κινήσεις και τη
θέληση σου, δηλαδή να λες την ευχή αυτή μ’ όλη τη δύναμη της αγάπης σου προς τον Κύριο Ιησού.
Μόνον όταν απερίσπαστη από άλλες έννοιες και σκέψεις έλθει η ψυχή
μας σ’ επαφή με τον Κύριο, τότε προσκολλάται με αγάπη στα
νοήματα της ευχής
Όμως ο νους μας από τα μικρά μας χρόνια έχει συνηθίσει
να πετάει, καθώς λέμε,
στα αισθητά πράγματα του έξω κόσμου και στις διάφορες υποθέσεις,
που μας απασχολούν ως άτομα. Ανάγκη λοιπόν
νακαταβάλλουμε κάθε προσπάθεια, για να κατευθύνεται την ώρα της προσευχής όλη μας η σκέψη στην
καρδιά. Για να το πετύχουμε αυτό γρηγορότερα οι Άγιοι
Πατέρες μας συμβουλεύουν τα παρακάτω:
Όταν λέμε τη νοερά προσευχή, να κρατάμε
την αναπνοή μας κατά τρόπο ώστε να μην αναπνέουμε με φυσικό ρυθμό, αλλ’ ύστερα από κάθε επαγγελία της ευχής. Το
κράτημα αυτό της αναπνοής γίνεται αιτία να στενοχωρείται η καρδιά μας μ’αποτέλεσμα
να πονάει. Συνέπεια του πόνου είναι να επιστρέφει ο νους
στην καρδιά και στη συνέχεια η ανάμνηση του Θεού μας φέρνει μια γλυκιά ευχαρίστηση.
≪Εμνήσθην του Θεού και ηυφράνθην≫, δηλαδή ≪Θυμήθηκα
τον Θεό και ευχαριστήθηκα≫. Είναι διαπιστωμένο πια ότι εκείνοι που
μνημονεύουν το όνομα του Κυρίου νιώθουν ηδονή και ευχαρίστηση
Έπειτα με το λίγο και μικρό αυτό κράτημα της αναπνοής λεπτύνεται
η σκληρότητα της καρδιάς και γίνεται πιο ταπεινή και πιο κατάλληλη για κατάνυξη
και πιο εύκολη στα δάκρυα. Μ’ άλλα λόγια ο ψυχικός μας κόσμος γίνεται πιο κατάλληλος για να λάμψει
μέσα μας το Θείο φως!…
Λέει ο Άγιος Μάρκος ≪Η ανάμνηση του Θεού για την καρδιά είναι
πόνος που προκαλείται για την ευσέβεια. Όποιος ξεχνάει το
Θεό γίνεται δούλος των παθών και ανάλγητος στον πόνο≫. Αλλού
πάλι ο ίδιος λέει: ≪Ο νους όταν προσεύχεται απερίσπαστος,
στενοχωρεί την καρδιά και τις συντετριμμένες και ταπεινωμένες καρδιές
ο Θεός ποτέ δεν τις εξουθενώνει≫.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου