«Η πείρα των
αγίων πολλές φορές ήταν βγαλμένη από τις θλίψεις της ζωής τους. Ο ίδιος ο Γέροντας, όταν
είχε επίπονες αρρώστιες που του προκαλούσαν σωματικούς πόνους και θλίψεις,
συνήθιζε να λέγει: «τώρα αρχίζουν τα γλέντια μας». Πνευματικά γλέντια και
αναψυχή θεωρούσαν οι άγιοι τις θλίψεις στη ζωή τους. Πίστευαν, και οφείλουμε κι
εμείς να το πιστεύουμε, πως οι παντοειδείς θλίψεις είναι ο κλήρος των πιστών. Κανείς δεν ανέβηκε στον ουρανό με άνεση. Επίσης
κανείς δεν προόδευσε πνευματικά μέσα στη χλιδή και στην καλοπέραση.
Όλοι οι βίοι των αγίων συνηγορούν σ’ αυτή την
αλήθεια. Η ανάγνωση της Γραφής μας βοηθεί
πάρα πολύ να την πιστεύσουμε. Να ζητάμε όχι να φύγουν οι θλίψεις, αλλά να γίνει το θέλημα του Θεού στη ζωή μας. Με
δοξολογία και ευχαριστία συμμετέχουμε στα παθήματα του Χριστού φέροντας
γενναίως τις θλίψεις.
Να ελπίζουμε στο έλεος του Θεού και να συμμετέχουμε στα μυστήρια, για να παίρνουμε
θάρρος. Να αναπτύξουμε την προσευχή και να κάνουμε
υπομονή. Να γνωρίζουμε πολύ καλά πως η αρετή συμβαδίζει με τη θλίψη. Εάν
αντιμετωπίσουμε έτσι τις θλίψεις της ζωής μας, τότε θα είναι για μας αυτές όχι κατάρα,
αλλ’ ευλογία».
Απόσπασμα από το άρθρο: «Τα ευεργετικά αποτελέσματα
των θλίψεων (Σεβ. Μητροπολίτου Εδέσσης Ιωήλ)
(“ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ” 6/2/2005)
(Πηγή ηλ. κειμένου:
fdathanasiou.wordpress.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου