Η κουλτούρα της … κατάθλιψης! (Κωνσταντίνος Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Εἶναι ἀλήθεια πώς ζοῦμε στήν ἐποχή τῆς τεχνολογίας, τῆς ἐπιστήμης, τῆς ὑπεραφθονίας, τοῦ καταναλωτισμοῦ, τῶν ἀ­νέ­σε­ων. Καί στήν ἐποχή τῶν ραγδαίων ἐξελίξεων πού ὑ­πό­σχον­ται τά πάντα. Ὡστόσο ποιός θά τό περίμενε ὅτι ταυτόχρονα ζοῦμε καί στήν ἐποχή τῶν ψυχολογικῶν προβλημάτων, τοῦ μεγάλου ψυχικοῦ κενοῦ καί τῶν ἀδιεξόδων, ὅτι τελικά ζοῦμε στόν «πολιτισμό τῆς κατάθλιψης», ὅπως ἀποκαλεῖται; Μιά κατάσταση πού κατευθύνεται ἀπό μιά καλά σχεδιασμένη κουλτούρα, αὐτή τήν ὁποία θά μπορούσαμε νά ἀποκαλέσουμε «κουλτούρα τῆς κατάθλιψης»! Τί ἀκριβῶς συμβαίνει; Ἀξίζει νά τό δοῦμε…

Τελευταῖα βρῆκε μεγάλη διάδοση στό διαδίκτυο μιά φωτογραφία μέ μιά κοπέλα καθισμένη σ’ ἕνα κάθισμα τοῦ μετρό τῆς Μόσχας. Εἶχε «γκόθ» στύλ καί ἐμφάνιση (μαῦρα ροῦχα, μαῦρα βαμμένα μαλλιά, μαῦρο μακιγιάζ κ.λπ.) καί πάνω στό πόδι της νά βρίσκεται ἕνα μεγάλο μαῦρο κοράκι δεμένο μέ λουρί!

Τό πρωτότυπο γιά τούς πολλούς - γι’ αὐτό καί βρῆκε μεγάλη δημοσιότητα ἡ φωτογραφία - ἦταν αὐτό ἀκριβῶς τό κοράκι πού εἶχε πάρει τή θέση κατοικίδιου ζώου, γεγονός ἐντελῶς ἀ­συ­νή­θι­στο. Ὅμως ἄν προσέξει κανείς καλά αὐτή τή φωτογραφία θά διαπιστώσει καί τήν ἔντονη καταθλιπτική ἐμφάνιση αὐτῆς τῆς κοπέλας. Ὁπότε ἡ φωτογραφία αὐτή δέν εἶναι τίποτε ἄλλο τελικά, παρά ἡ ἴδια ἡ ἀποκάλυψη αὐτοῦ τοῦ «πολιτισμοῦ τῆς κατάθλιψης» πού ζοῦμε!

Οἱ εἰδικοί κάνουν λόγο γιά τήν παγκόσμια «ἐπιδημία» τῶν ψυχικῶν διαταραχῶν, ἐπικαλούμενοι μάλιστα καί τά στοιχεῖα τοῦ Παγκόσμιου Ὀργανισμοῦ Ὑγείας. Τό 10 – 12% τοῦ συνόλου τοῦ πληθυσμοῦ ὅλων των ἡλικιῶν πάσχει ἀπό ψυχικές ἀ­σθέ­νει­ες κι εἶναι θέμα χρόνου ἡ κατάθλιψη νά εἶναι ἡ δεύτερη αἰτία θανάτου παγκοσμίως!

Τό πρόβλημα αὐτό δυστυχῶς ἀγγίζει καί τούς νέους, πού ὅλο καί πιό πολύ κλείνονται στόν ἑαυτό τους καί δέν ἔχουν ὄρεξη γιά τίποτα! Διέξοδο βρίσκουν στόν ἠλεκτρονικό τους ὑ­πο­λο­γι­στή, στό διαδίκτυο, στά βιντεοπαιχνίδια καί στίς ἱστοσελίδες κοινωνικῆς δικτύωσης. Μέ τά ὁποῖα ὅσο ἀσχολοῦνται, τόσο χειροτερεύουν τήν κατάστασή τους. Ναί!

Σύμφωνα μέ στοιχεῖα τῆς UNISEF τά παιδιά μέ τήν περισσότερο κακή διάθεση καί τάση πρός δυστυχία, εἶναι αὐτά τῶν Η.Π.Α. καί τῆς Μ. Βρετανίας. Κατά τούς εἰδικούς δέ, τά τε­λευ­ταῖ­α 25 χρόνια, μειώνεται σταθερά ἡ ἡλικία ἔναρξης τῆς μείζονος κατάθλιψης!

Οἱ παράγοντες πού ὁδηγοῦν τήν ἀνθρωπότητα σ’ αὐτή τήν κατάσταση, καί ἰδιαίτερα τίς ἀποκαλούμενες «ἀνεπτυγμένες κοινωνίες», εἶναι βέβαια πάρα πολλοί πού δέν εἶναι δυνατόν νά ἀναπτύξουμε ἐδῶ. Ὡστόσο θά θέλαμε νά τονίσουμε κάτι πού τό θεωροῦμε πάρα πολύ σημαντικό, προκειμένου νά βοηθήσουμε στήν ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος. Ὅτι, δηλαδή, αὐτή ἡ κατάσταση εἶναι σαφῶς κατευθυνόμενη καί μάλιστα μέσα ἀπό μιά ἰδιάζουσα κουλτούρα, τήν «κουλτούρα τῆς κατάθλιψης», ὅπως θά τήν λέγαμε.

Ἀλλά θά γίνει καλύτερα κατανοητό τό φαινόμενο, μέσα ἀπό τά ἑξῆς χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Πρῶτο παράδειγμα. Εἶναι πολύ ἀποκαλυπτική ἡ περίπτωση μέ τά λεγόμενα «τόπ μόντελ». Τή στιγμή πού πηγαινοέρχονται στήν «πασαρέλα», μοιάζουν μέ… θεές! Καί τί δέν ἔχουν. Ὀ­μορ­φιά - πού ζηλεύουν ἑκατομμύρια κορίτσια σ’ ὅλο τόν κόσμο γι’ αὐτό καί τίς θέτουν σάν πρότυπο! -, μεγάλες οἰκονομικές ἀμοιβές, νιάτα, δόξα, ροῦχα πανάκριβα κ.λπ. Ὡστόσο τί ἄλλο παρατηρεῖ κανείς; Πώς εἶναι ὅλες τους πάντοτε ἀγέλαστες, κατηφεῖς καί μελαγχολικές! Λές πώς κι αὐτό εἶναι τῆς μόδας, λές πώς κι αὐτό εἶναι ἕνα ἀκόμη «ἐμπόρευμα» πού τούς ἔδωσαν νά προωθήσουν μαζί μέ ὅλα τα ἄλλα!

Δεύτερο παράδειγμα. Στά ἐξώφυλλα τῶν κοσμικῶν πε­ρι­ο­δι­κῶν, ὅποια κι ἄν εἶναι αὐτά, τό ἴδιο ἀκριβῶς παρατηρεῖ κανείς. Τά πρόσωπα νά εἶναι πανέμορφα, ἀλλά καί ταυτόχρονα ἀ­γέ­λα­στα, μελαγχολικά, δίχως κανενός εἴδους αἰσιοδοξία. Τό ἴδιο λίγο ὡς πολύ συμβαίνει καί μέ τά κείμενά τους. Μέχρι κι αὐτές οἱ κοῦκλες στίς βιτρίνες τῶν καταστημάτων ἔχουν τήν ἴδια ὄψη. Λές καί τά συννεφιασμένα μελαγχολικά πρόσωπα εἶναι ἐκεῖνα πού ἔχουν πέραση σήμερα!

Τρίτο παράδειγμα. Ἀναφέρεται ὅτι οἱ ἐνέσεις Botox καί μάλιστα στό πρόσωπο γίνονται ὁλοένα καί πιό δημοφιλεῖς σέ ἄτομα κάτω των 25 ἐτῶν, ἰδιαίτερα δέ στή Μ. Βρετανία! Καί γιατί τό κάνουν αὐτό οἱ νέοι; Σύμφωνα μέ τήν ἐπιθεώρηση Journal of Aesthetic Nursing, γιά νά ἀποκτήσουν ἐκεῖνο τό «ἀνέκφραστο παγωμένο πρόσωπο» πολλῶν διασημοτήτων!

Τέταρτο παράδειγμα. Λένε γιά τούς σχεδιαστές μόδας, ὅπως τόν Γάλλο Μαρτέν Μαρζιελά, ὅτι ἔχουν λόγο πού ντύνουν τίς γυναῖκες μέ ἡμικατεργασμένα ροῦχα. Μέ τόν τρόπο αὐτό τῆς «ρακένδυτης φιλοσοφίας», θέλουν νά ἐξυμνήσουν ὄχι μόνο τήν ἰσοπέδωση καί τήν ἐγκατάλειψη, ἀλλά καί τόν πεσιμισμό! Ἕνα πανάκριβο τζίν εἶναι ξεφτισμένο, ἕνα κασμιρένιο πουλόβερ ἔχει μιά μελαγχολική τρύπα σοφά σχεδιασμένη, πού συμβολίζει – λένε - τήν μοιρολατρία! Κάθε τόσο διαβάζει κανείς στίς συνεντεύξεις, ὄχι μόνο τραγουδιστῶν ἀλλά καί πολλῶν ἄλλων δημιουργῶν, νά λένε ὅτι ἡ θλίψη εἶναι ἁπλῶς ἕνας τρόπος γιά νά ἐκφραστοῦν καλύτερα!

Πέμπτο παράδειγμα. Θά ἔχουμε παρατηρήσει πώς τελευταία τά μελανά χρώματα εἶναι ἡ νέα τάση τῶν διαφημιστικῶν ἑταιρειῶν. Γι’ αὐτό καί βλέπουμε οἱ σκοῦρες συσκευασίες νά γίνονται μόδα ἀκόμη καί γιά τά παγωτά, τίς ὀδοντόκρεμες, τά σαμπουάν καί τά ἀπορρυπαντικά, ἄν καί τό μαῦρο χρῶμα δέν συνάδει μέ τίς ἔννοιες τῆς καθαριότητας καί τῆς ὑγιεινῆς! Κι ἐκεῖ πού εἴχαμε τά μαῦρα ροῦχα, τά μαῦρα αὐτοκίνητα κ.λπ., τώρα ἔχουμε μαῦρες ἀκόμη καί τίς πιστωτικές κάρτες! Μαῦρες καί τίς μπίρες ὄχι μόνο στή συσκευασία ἀλλά καί στό περιεχόμενο! Μαύρη τή ζάχαρη, μαῦρα καί τά ζυμαρικά, ἄν καί κατά τούς ψυχολόγους τό πορτοκαλί χρῶμα εἶναι ἐκεῖνο πού ἀνοίγει τήν ὄρεξη! Οἱ διαφημιστές λένε ὅτι τάχα «τό μαῦρο βοηθᾶ τίς ἑταιρεῖες νά ξεχωρίζουν»!

Ἕκτο παράδειγμα. Ἄν ἀνοίξουμε τυχαῖα τό ραδιόφωνο κι ἀκούσουμε τήν ὅποια μουσική καί τά τραγούδια τοῦ κόσμου παίζονται ἐκείνη τήν ὥρα, καί τήν Ἑλληνική - γιατί ὄχι; -, θά διαπιστώσουμε αὐτή τή μελαγχολία, τή θλίψη, τόν πεσιμισμό καί τήν κατάθλιψη νά εἶναι διάχυτα!

Μάλιστα σύμφωνα μέ ἔρευνα τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Τορόντο καί τοῦ Ἐλεύθερου Πανεπιστημίου τοῦ Βερολίνου πού δημοσιεύτηκε στήν ἐπιστημονική ἐπιθεώρηση «Science», ἡ σημερινή πόπ γιά παράδειγμα, εἶναι σαφῶς λυπητερή καί μάλιστα περισσότερο ἀπ’ ὅ,τι ἦταν στό παρελθόν!

Παρατηρήθηκε, δηλαδή, ὅτι τά σημερινά τραγούδια τῆς πόπ εἶναι μεγαλύτερης διάρκειας κι ἔχουν πιό ἀργό τέμπο σέ σχέση μέ τά παλαιότερα πόπ κομμάτια ὅπως ἦταν ἐκεῖνα τῶν Ἄμπα καί τῶν Μπίτλς, μέ ἀποτέλεσμα νά μᾶς (κατα)θλίβουν ἀκόμη περισσότερο! Ἀπό τήν ἀνάλυση δέ 1000 τραγουδιῶν προέκυψε ὅτι οἱ «λυπητερές» αὐτές μελωδίες τῆς πόπ ἔχουν διπλασιαστεῖ σέ σχέση μέ τό παρελθόν!

Ἕβδομο παράδειγμα. Ἔχει παρατηρηθεῖ πώς πολλά μικρά ἤ μεγάλα κινήματα τῆς νεολαίας, ὅπως παλαιότερα ἐκεῖνα τῶν γκράντζ (grunge) καί τοῦ νεοπάνκ (neopank), πέραν ἀπ’ τήν αἴσθηση τοῦ ἀτακτοποίητου, τοῦ μή κατασκευασμένου κ.λπ. πού δημιουργοῦσαν, ταυτόχρονα ἐξέφραζαν καί τόν… σύγχρονο ρομαντισμό τῆς θλίψης! Ἐπιπλέον ὑποστηρίζεται βάσιμα πώς ἀκόμη καί τό προκλητικό ντύσιμο τῆς νεολαίας, ἡ μεγάλη ἄνθηση τῆς παντός εἴδους νυχτερινῆς διασκέδασης, ἡ χρήση τῶν ναρκωτικῶν, ἡ μεγάλη κατανάλωση ἀλκοόλ, ἡ ἐξάρτηση ἀπ’ τό διαδίκτυο, τό «κόλλημα» μέ τά ἠλεκτρονικά παιχνίδια, ὅλα αὐτά τά φαινόμενα τοῦ καιροῦ μας, ἔχουν ὡς αἰτία τους τήν κατάθλιψη!

Ἄν προσέξουμε ὅλα αὐτά κι ἄν τά ἐρευνήσουμε σέ βάθος, θά διαπιστώσουμε πώς σέ πολύ μεγάλο βαθμό, ἡ ὅλη αὐτή κατάσταση τῆς θλίψης, εἶναι σαφῶς σχεδιασμένη καί καλά μελετημένη. Δέν εἶναι μόνο ἡ ἀποκάλυψη τοῦ ἤδη ὑ­πάρ­χον­τος προβλήματος.

Ὁ ρόλος τοῦ μάρκετινγκ εἶναι σαφέστατος. Τόν εἴδαμε! Λέγεται δέ ὅτι, εἰδικά αὐτό τό μαῦρο χρῶμα στά προϊόντα ἄρχισε νά καθιερώνεται σταδιακά καί ἀνεπαίσθητα στή συνείδηση τοῦ κόσμου ἀπό τή δεκαετία τοῦ 1980! Τότε πού τό συνέδεσαν ἀκόμη καί μέ τίς ἔννοιες τοῦ κύρους, τῆς ἐξουσίας, τῆς ἐπιρροῆς καί τῆς ἀναγνώρισης γιά νά ἐπικρατήσει, γιατί ἀπό μόνο του εἶναι σαφῶς ἀντιεμπορικό!

Ἔτσι τό θέμα χειρίζονται σαφῶς οἱ πολυεθνικές, ὅποιες κι ἄν εἶναι αὐτές. Τῶν τροφίμων, τῆς μουσικῆς, τῆς μόδας, τῆς ἐν­δυ­μα­σί­ας, τοῦ καλλωπισμοῦ, τῆς καθαριότητας, τῶν ἐντύπων, τῶν βιντεοπαιχνιδιῶν - ἐκεῖ νά δεῖτε τί γίνεται! - κ.λπ. Καί βεβαίως ἡ «διεθνής τῶν πονηρῶν», πού τίς κατευθύνει!

Κι ὅμως σύμφωνα μέ ἔρευνα τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Βερμόντ τῶν Η.Π.Α. πού ἐξέτασε τά ὅσα γράφονται καί λέγονται σέ 10 γλῶσσες τοῦ κόσμου, διαπιστώθηκε ὅτι οἱ ἄνθρωποι χρη­σι­μο­ποι­οῦν περισσότερο τίς θετικές λέξεις καί λιγότερο τίς ἀρ­νη­τι­κές. Μέ ἄλλα λόγια τείνουν νά βλέπουν τή φωτεινή πλευρά τῆς ζωῆς. Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι ἐκεῖνο πού θέλει νά ἀνατρέψει ἡ «κουλτούρα τῆς κατάθλιψης»!

Ἄς δοῦμε καί κάτι ἀκόμη. Οἱ εἰδικοί ἐπιστήμονες ἐ­πι­κα­λοῦν­ται τή θεωρία τῆς προσωπικῆς ἀνάδρασης τῆς ψυχολογίας, σύμφωνα μέ τήν ὁποία οἱ ἐκφράσεις τοῦ προσώπου μας ὄχι μόνο ἀποκαλύπτουν τά συναισθήματά μας, ἀλλά μποροῦν καί νά τά ἐπηρεάσουν. Ἔτσι ἐνῶ τό χαμόγελο μπορεῖ νά βελτιώσει τή διάθεσή μας, οἱ ἐκφράσεις τῆς λύπης τήν ἐπιδεινώσουν! «Χαμογελᾶμε ἐπειδή εἴμαστε εὐτυχισμένοι, ὅμως καί τό χαμόγελο μπορεῖ νά μᾶς κάνει εὐτυχισμένους», λένε πολύ χαρακτηριστικά.

Σύμφωνα μέ ἔρευνα τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Σέντ Λούϊς, ἀκόμη καί τό στρές μοιάζει μέ τό… κρυολόγημα! Μπορεῖ, δηλαδή, νά… ἐξαπλωθεῖ ταχύτατα στόν πληθυσμό καί νά τό «κολλήσουμε» εὔκολα, ὅπως συμβαίνει μέ τό κοινό κρυολόγημα!

Ἐπιπλέον ἔχει διαπιστωθεῖ πώς τόσο τά θετικά ὅσο καί τά ἀρνητικά συναισθήματα εἶναι μεταδοτικά ἀκόμη καί μέσω τῶν κοινωνικῶν δικτύων (facebook, twitter κ.λπ.), δηλαδή ἀκόμη κι ἐκεῖ πού δέν ὑπάρχει πραγματική ἐπαφή!

Ἑπομένως αὐτή ἡ «κουλτούρα τῆς κατάθλιψης» εἶναι σαφῶς μεταδοτική, ὅπως καί οἱ ἐπιπτώσεις της βέβαια!

Ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Παΐσιος: 
«Νά ἔχει λύπη ἕνας ἄνθρωπος πού βρίσκεται μακριά ἀπό τόν Χριστό, τό καταλαβαίνω. Ἀλλά νά ἔχει λύπη ἕνας πού εἶναι κοντά στόν Χριστό, δέν τό καταλαβαίνω, γιατί, καί πόνο νά ἔχει, ὁ πόνος του μελώνεται ἀπό τόν Χριστό. Ὅπως ἔχω καταλάβει, στόν ἄνθρωπο δέν ὑπάρχει φαρμάκι, γιατί, ἄν τό φαρμάκι ἀκουμπήσει στόν Χριστό, γίνεται γλυκό σιρόπι. Ὅποιος ἔχει μέσα του φαρμάκι, σημαίνει ὅτι δέν ἀκουμπάει τά προβλήματά του στόν Χριστό. Ἡ χαρά εἶναι τοῦ Χριστοῦ, ἡ λύπη εἶναι τοῦ διαβόλου».

Συνεπῶς ἡ «κουλτούρα τῆς κατάθλιψης» εἶναι σαφῶς διαβολική κατάσταση κι ἀλίμονο σ’ αὐτούς πού δέν ἀκουμποῦν τά προβλήματά τους στόν Χριστό!

(Περιοδικό «Διάλογος», Απρίλιος – Ιούνιος 2017, τεύχος 88. Για να γίνετε συνδρομητές στο Περιοδικό “ΔΙΑΛΟΓΟΣ” παρακαλούμε καλέστε στο 2106396665)

(Πηγή ηλ. κειμένου: impantokratoros.gr)

alopsis.gr

Εκ του ιστολόγιου: Αναφέρει το παραπάνω κείμενο τον Άγιο Παΐσιο που είπε πως: «Η χαρά είναι του Χριστού και η λύπη είναι του διαβόλου». Αυτός (ο διάβολος) είναι που μισεί θανάσιμα το πλάσμα του Τριαδικού Θεού δηλαδή τον άνθρωπο. Ότι είναι αγαπητό στο Θεό είναι μισητό στο διάβολο.

Το ποιο αγαπητό δημιούργημα του Θεού είναι το ποιο μισητό για τον διάβολο. Και το ποιο αγαπητό δημιούργημα είναι ο Άνθρωπος τον οποίο ο Θεός θέλει να τον κάνει κατά χάριν Θεό. Για τον Άνθρωπο ο Θεός έστειλε τον υιό του, τον Ιησού Χριστό εδώ κάτω στην εξορία της γης για να μας σώσει από την τυραννία του διαβόλου στην οποία είχαμε περιέλθει λόγω του Προπατορικού Αμαρτήματος.

Υπάρχουν πολλοί που είτε δεν δίνουν σημασία στο Προπατορικό Αμάρτημα, είτε το υποβαθμίζουν. Μα αγαπητοί, από εκεί ξεκινάει η περιπέτεια στην οποία μπήκε ο άνθρωπος. Από την παρακοή του θελήματος του πάνσοφου Πατρός μας του Τριαδικού Θεού από τον Αδάμ και την Εύα. Μία εντολή είχαν από το Θεό και δεν την τήρησαν, παρασύρθηκαν από τον διάβολο και επήλθε η πτώσης. Χάθηκε η κοινωνία με τον Θεό και σκοτίστηκε ο νους και η ψυχή του ανθρώπου.

Η ζωή που έκανε ο άνθρωπος από τότε ήταν μία ζωή κοσμική, σαρκική, υλιστική, ειδωλολατρική. Μία ζωή γεμάτη με πάθη. Σε αντιδιαστολή με την Πνευματική Ζωή που είναι μία ζωή γεμάτη με αρετές, ενάρετη ζωή. Αυτήν τη ζωή για την οποία μας έπλασε ο Θεός, ήρθε και ακολούθησε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός. Η ζωή του Ιησού Χριστού, η ενάρετη και χωρίς κανένα πάθος και αμαρτία ήταν προορισμένη για εμάς. Και ο Ιησούς Χριστός μας δείχνει το δρόμο προς αυτήν την ενάρετη, πνευματική και όχι κοσμική – σαρκική ζωή και με το πως έζησε Εκείνος στη γη αλλά και με το θείο του Λόγο και τις εντολές Του.

Αυτή τη ζωή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού καλούμαστε ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι να ακολουθήσουμε γιατί για αυτήν είμαστε αγαπητοί πλασμένοι. Αυτή η ζωή είναι η Αληθινή ζωή και όχι η κοσμική των παθών που οδηγεί στον αιώνιο θάνατο.

Αναφέρει το κείμενο για τα κοσμικά περιοδικά. «Κοσμικά» είναι ο χαρακτηρισμός τους γιατί τονίζουν τα «καλά» του κόσμου, δηλαδή πως να είναι κάποιος ή κάποια όμορφη, τι να φοράει για να είναι εντός μόδας, πως να χάσει κιλά, πως να κάνει….σεξ, σε ποια μέρη να κάνει διακοπές, συνταγές μαγειρικής, τι λένε τα ζώδια, συνεντεύξεις από ηθοποιούς τραγουδιστές, κοσμικούς, τα «οφέλη» της γιόγκα, η θετική ενέργεια, η μετενσάρκωση, πως να διακοσμήσετε το σπίτι σας, ποιες ταινίες να δείτε, κλπ. Κανονική Πλύση Εγκεφάλου (προγραμματισμός του εγκεφάλου) για το πως να ζείτε όσο γίνεται περισσότερο κοσμικά εις βάρος της Πνευματικής Ζωής.

Δε χρειάζονται αγαπητοί τσιπάκια για να μας προγραμματίσουν. Μέσα από το διαδίκτυο με τις διαφημίσεις και τις κατάλληλες εκπομπές τους (προσέξτε γιατί υπάρχει πολύ πλάνη στο διαδίκτυο και από ανθρώπους που εμφανίζονται ως «πιστοί», αν και οι πιστοί λόγω ταπείνωσης Δεν επιδιώκουν να εμφανίζονται, φωτογραφίζονται και να αυτοπροβάλλονται για να τα λέμε ως έχουν και όχι όπως μας βολεύει για να δικαιολογούμε την φιλαυτία και ανθραπαρέσκειά μας) και μέσα από την τηλεόραση τα καταφέρνουν.

Όχι πως κάποτε στο μέλλον αφού προηγηθεί η Αναλαμπή της Ορθοδοξίας (που πολλοί λησμονούν και περιμένουν και φέρνουν εδώ και 20 χρόνια τον Αντίχριστο) δε θα γίνει και το τσιπάρισμα και το Χάραγμα στο χέρι ή στο μέτωπο. Αλλά αυτά θέλουν καιρό για να έρθουν. Προηγούνται άλλα. Μην τα προσπερνάμε για να δημιουργούμε εντυπώσεις και πανικό στους ανθρώπους.

Βλέπετε σε αυτά τα κοσμικά περιοδικά αναφορά για τη μέλλουσα ζωή (σύμφωνα με τον Χριστιανισμό), για το κακό που προκαλούν οι αμαρτίες; Αντιθέτως προτρέπουν τον κόσμο στην αμαρτία. Πως να ντυθεί, δηλαδή να γδυθεί, πως να προσκολληθεί στην εμφάνιση του σπιτιού του (σε υλικά αγαθά), σε ποια μέρη να πάει να διασκεδάσει, πως να φροντίσει το σώμα του (με υπερβολές, δηλαδή botox, λιφκτινκγ κλπ), πως να κάνει το τέλειο κορμί.

Αυτά καμιά σχέση δεν έχουν με το πως να καθαρίσει την ψυχή του από όλα αυτά τα πάθη που τονίζουν το σώμα και παραμελούν την ψυχή. Η ψυχή δεν πλάστηκε για να «τρέφεται» με υλιστικές, σαρκικές «χαρές». Πλάστηκε για να τρέφεται από την επικοινωνία της (προσευχή), την αγάπη της και την προσκόλλησή της στο Δημιουργό της.

Στο Δημιουργό κοντά, στον Ιησού Χριστό κοντά, στην Υπεραγία Θεοτόκο κοντά, η ψυχή θα αισθανθεί την ατελείωτη (ακόρεστη) χαρά. Οι άλλες «χαρές» είναι παροδικές, είναι με ημερομηνία λήξης γιατί δεν προέρχονται από το Θεό αλλά είναι φτιαχτές από τον άνθρωπο. Πόσο μπορείς να χαρείς για το σώμα που έχεις κάνει όταν αυτό το φθείρει ο χρόνος καθημερινά; Πόσο μπορείς να χαρείς όταν κάνεις επεμβάσεις αισθητικής στο πρόσωπο όταν μετά λίγο καιρό λόγω του ότι το σώμα είναι έτσι πλασμένο, θα «κρεμάσει» ξανά; Πόσο μπορείς να χαρείς για το σπίτι που έχεις όταν (είδατε πρόσφατα τι έγινε στο Βόλο) με μία θεομηνία (ακόμη και αυτή τη λέξη την έβαλαν στην άκρη και λένε «ακραία καιρικά φαινόμενα») σε λίγα λεπτά καταστρέφεται και το σπίτι και η παραγωγή σου στη γη και τα ζώα σου;

Σε λίγο καιρό θα έχουμε μία από τις μεγαλύτερες εορτές του Χριστιανισμού, τα Χριστούγεννα. Το κοσμικό πνεύμα κατάφερε να ακούμε στην τηλεόραση για Χριστούγεννα αλλά να γίνονται αν γίνονται ελάχιστες αναφορές στο όνομα του Ιησού Χριστού και της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ξέρετε τι θα ακούσουμε και τι θα κάνουμε οι περισσότεροι; Θα ακούσουμε για εξωτικά και νεράιδες, θα δούμε τον Άγιο Βασίλη της κόκα – κόλα, θα σκεφτούμε που θα πάμε, τι και πόσο θα φάμε, πόσο θα πιούμε, που θα γλεντήσουμε χωρίς μέτρο και γενικά θα γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα με τις καρδιές μας πολύ μακριά από τον Θεάνθρωπο…..

Αυτό είναι το κοσμικό πνεύμα των Χριστουγέννων. Χριστούγεννα χωρίς τον Χριστό γιατί αφορμές ζητάει το κοσμικό πνεύμα για γλέντια και πανηγύρια, μπόλικο φαγητό και πιοτό και μακριά από το Θεό αφού εχθρεύεται το Θεό.

Ποιος όμως κρύβεται πίσω από όλες αυτές τις νοοτροπίες και συμπεριφορές; Σίγουρα όχι αυτός που αγαπάει τον άνθρωπο και που θέλει να τον βλέπει πραγματικά χαρούμενο. Αυτός είναι ο πονηρός. Θα σου δώσει μία χαρά με ημερομηνία λήξης με αντίτιμο τη μόλυνση της ψυχής σου με τα πάθη του. Τα πάθη ο πονηρός τα βάζει στον άνθρωπο ή του τα φουντώνει, αφού αυτός είναι γεμάτος πάθη. Το μεγαλύτερο ήταν η περηφάνεια που τον έκανε να θελήσει να γίνει Θεός.

Ο πονηρός θα καθορίσει τη μόδα της γύμνιας, του τέλειου (στο σώμα, στο ντύσιμο, στη διασκέδαση, στον τρόπο ζωής) που δεν μπορεί να γίνει εφικτό αντικειμενικά (τέλειος είναι μόνον ο Θεός), τη μόδα του να ζούμε για το τώρα αδιαφορώντας για τη μέλλουσα ζωή γιατί υπάρχει η άλλη μόδα της μετενσάρκωσης που σου λέει πως θα έρθεις ξανά στη γη για να διορθώσεις ότι δεν έκανες καλά εδώ.

Με λίγα λόγια ο πονηρός ξέρει να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες και δυστυχώς πολλοί έχουν μπλεχτεί σε αυτήν την οδυνηρή κατάσταση που οδηγεί στην εκούσια θλίψη και κατάθλιψη.

Ζωή χωρίς τον Χριστό οδηγό και τις εντολές του, Χριστοκεντρική ζωή, δεν είναι ζωή. Αφού η Ζωή είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός. Ποιος έδωσε ζωή στον νεκρό Λάζαρο; Ποιος με την εκούσια σταύρωσή του «θανάτω θάνατον πατήσας»; Τυπικά λέμε το «Χριστός Ανέστη»; Πρόγευση της νίκης της Ζωής δηλαδή του Ιησού Χριστού, επί του Θανάτου δηλαδή του διαβόλου, ήταν η ανάσταση του φίλου του Χριστού του Λαζάρου. Έξω από το μνήμα ήταν ο Ιησούς (η Ζωή) και μέσα ο θάνατος, ο νεκρός Λάζαρος. Με την εντολή του Χριστού ο Λάζαρος έλαβε ξανά ζωή, αναστήθηκε, έφυγε από το θάνατο.

Εμάς ποιος μας δημιούργησε και μας έδωσε ζωή; Ο Θεός ή ο Διάβολος; Και διαρκώς μας δίνει ζωή αρκεί να το θέλουμε τηρώντας το θέλημά του που το λέμε και στο Πάτερ Ημών «Γεννηθήτω το θέλημά Σου» αλλά και μέσα από τη μετάνοια που δηλώνει πως κατανοούμε το λάθος μας και θέλουμε να αλλάξουμε, να ακολουθήσουμε το σωστό, το αληθινό. Στον πνευματικό αγώνα μας ακόμη και όταν ακολουθούμε το λάθος δρόμο, ο πανάγαθος και ελεήμων Ιησούς Χριστός είναι δίπλα μας. Για να μας σώσει. Ο διάβολος είναι δίπλα μας για να μας χώσει βαθύτερα στα λάθη και τις αδυναμίες μας, τα πάθη μας.

Είναι δυνατόν αγαπητοί σε μία κοινωνία με αφθονία τροφών πολλοί και πολλές να κάνουν εξαντλητικές δίαιτες (βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία τους) για να φαίνονται….όμορφοι, γυμνασμένοι, για να «τραβούν τα βλέμματα»; Να πηγαίνουν σε γυμναστήρια και να παίρνουν σκευάσματα νόμιμα ή παράνομα για γρήγορα όμορφο και γυμνασμένο σώμα; Είναι δυνατόν να είναι για τις γυναίκες πρότυπο σώματος, ένα σώμα με κόκκαλα και δέρμα; Είναι από το Θεό αυτό το πνεύμα για το σώμα μας; Στον τάφο θα καταλήξει και το όμορφο κορμί και το «άσχημο». Δε θα κριθούμε βάση του σωματότυπού μας. Θα κριθούμε με βάση την ομορφιά της ψυχής μας που ομορφαίνει με τις αρετές και ασχημαίνει με τα πάθη μας αγαπητοί.

Ο Ιησούς Χριστός που γνωρίζει καλύτερα από όλους τους ανθρώπους πάνω στη γή πόσο πονηρός είναι ο Διάβολος, μας λέει πως η σωτηρία έρχεται από την προσευχή και τη νηστεία. Βλέπεται εσείς να επικρατεί αυτό το σωτήριο για την ψυχή πνεύμα; Το κοσμικό πνεύμα μάχεται πρώτα από όλα τον Ιησού Χριστό (πόσο παραπάνω την επικοινωνία μαζί του, δια της προσευχής) και τη Νηστεία την μετέτρεψε με τρόπο πονηρό ως έναν καλό τρόπο δίαιτας διαστρέφοντας την πνευματικής της αξίας και υπερτονίζοντας τα σωματικά οφέλη (έχει και σωματικά οφέλη, αλλά δεν νηστεύουμε για να είμαστε πρωτίστως σωματικά υγιείς, αλλά γιατί είναι δυνατό όπλο εναντίον του πονηρού)….

Λησμονούμε πως ο Θεάνθρωπος νήστευσε στην έρημο το μεγαλύτερο Πνευματικό Ασκητήριο, επί 40 ημέρες; Για την υγεία του σώματος το έκανε ή για να μας δείξει τη πνευματική δύναμη της νηστείας; Νηστεία βέβαια χρειάζεται και στους λογισμούς μας και στους λόγους μας.

Όταν η ψυχή απομακρύνεται από την Ζωή λογικό δεν είναι να αρχίσει να «μαραίνεται» να θλίβεται και να καταθλίβεται (μεγάλη θλίψη); Μπορεί το παιδί που είμαστε εμείς, να είμαστε χαρούμενοι μακριά από τον πατέρα μας τον Θεό; Όσο χαρούμενος ήταν ο Άσωτος Υιός μακριά από τον πατέρα του, άλλο τόσο είμαστε και εμείς στη σημερινή Κοινωνία της Ασωτίας της Πλάνης του Ψέματος και της Κατάθλιψης.

Μακριά από το Θεό, το λόγο του Θεού, τον Ιησού Χριστό, υπάρχει η πλάνη και το ψέμα. Ένας κόσμος ψεύτικος αφού σε αυτόν τον κόσμο κυβερνάει ο μεγαλύτερος ψεύτης που είναι ο Διάβολος. Αυτός δεν είπε ψέματα στους Προπάτορές μας (για αυτό επισημαίνω πως έχει σημασία μεγάλη η γνώση του Προπατορικού Αμαρτήματος) πως αν φάνε από τον απαγορευμένο καρπό θα γίνουν και αυτοί θεοί; Τι περιμένουμε από αυτόν που μας παρέσυρε στην πτώση να μας λέει; Την Αλήθεια;

Αν δε γυρίσουμε πίσω με μετάνοια, με συνειδητοποίηση του πόσο λάθος βαδίζουμε, στο Θεό, χαρά πραγματική, αληθινή, δε θα βρούμε. Η χαρά είναι κοντά στον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, στο Ευαγγέλιο, στην Υπεραγία Θεοτόκο, στους Αγίους, στα Αγιο – Πατερικά κείμενα. Στην Εκκλησία και στον Πνευματικό μας.  

Σύμφωνα με το λογισμό μου πάντα.

Α.Η.