Με ό,τι κι αν ασχολείστε, κάντε το εγκάρδια, προσεκτικά, συστηματικά, χωρίς βιασύνη. Σας αναθέτουν κάποια εργασία;
Δεχθείτε την όπως αν σας την είχε αναθέσει ο ίδιος ο Θεός και εκτελέστε την σαν
έργο δικό Του. Έτσι η σκέψη σας θα είναι κοντά στο Θεό. Αγωνιστείτε γι’ αυτό,
κι Εκείνος θα σας βοηθήσει. Οι βιοτικές μέριμνες σας πνίγουν τόσο, ώστε δεν
ευκαιρείτε ούτε να προσευχηθείτε. Του εχθρού
κατόρθωμα είναι τούτο.
Το σπίτι, τα ενδύματα, η τροφή και πολλά άλλα πράγματα είναι απαραίτητα
για την καλή διαβίωση του ανθρώπου. Χρειάζεται, λοιπόν, να φροντίζουμε για την
απόκτησή τους. Αυτό δεν είναι εφάμαρτο. Έτσι θέλησε ο Θεός να ρυθμίσει τη ζωή
μας. Ο πανούργος διάβολος, όμως, καθώς πασχίζει ακατάπαυστα να μεταποιεί καθετί
καλό σε κακό, διαστρέφει την εύλογη, μετρημένη και υγιή φροντίδα σε άλογη,
συνεχή και αγχώδη μέριμνα, που σκοτίζει το νου και
στενοχωρεί τη καρδιά.
Αυτή η κατάσταση καταντά, ούτε λίγο ούτε πολύ, σε ψυχική ασθένεια, στη
θεραπεία της οποίας στοχεύουν οι νουθεσίες του Κυρίου για την εμπιστοσύνη στη Θεία
Πρόνοια: «Μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες Τί φάγωμεν; ἤ Τί πίωμεν; ἤ Τί
περιβαλώμεθα; … Οἶδε γάρ ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρήζετε τούτων ἀπάντων … Μὴ
οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον· ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει τὰ ἑαυτῆς.» (Ματθ. 6:
31-34). Αυτό δεν σημαίνει να μην κάνουμε τίποτε, αλλά, φροντίζοντας για
ό,τι είναι αναγκαίο, να μη φορτωνόμαστε με περιττές μέριμνες, που συνεπάγονται
κόπο σωματικό και ψυχικό. Το εφάμαρτο στοιχείο της
«πολυμεριμνίας» ή αλλιώς της «μέριμνας» είναι τούτο, ότι επιδιώκει
εγωιστικά την αυτάρκεια. Όλα θέλει να τα κάνει μόνη της, όλα θέλει να τα
κατορθώσει χωρίς το Θεό. Στηρίζοντας κάθε ελπίδα στον εαυτό της, στις
ικανότητές της και στα όποια υλικά μέσα διαθέτει, αγνοεί ή και περιφρονεί τη Θεία
Πρόνοια. Ως κύριο σκοπό της ζωής έχει την απόκτηση εγκόσμιων αγαθών. Και την
ίδια την επίγεια ζωή τη θεωρεί ως αυτοσκοπό. Για τη μελλοντική και αιώνια ζωή
αδιαφορεί. Βλέπετε, τί θεομάχο πνεύμα βρίσκεται μέσα στην μέριμνα! Παλέψτε,
λοιπόν, μ’ αυτό το κακό! Αντισταθείτε στον εχθρό, όπως αν σας παρακινούσε να
διαπράξετε φόνο!
“Πώς ν’ αγωνιστώ;” θα με ρωτήσετε. Αρχίστε και θα μάθετε… Αρχίστε πρώτα
- πρώτα από την προσευχή. Απαλλάξτε την από
κάθε βιοτική μέριμνα. Το ίδιο να κάνετε στη συνέχεια και μ’ όλες τις άλλες
πράξεις και ασχολίες σας. Ο τρόπος είναι απλός: Την ώρα της προσευχής, μόλις
εμφανίζεται στο νου σας κάποιος λογισμός, να τον διώχνετε χωρίς καθυστέρηση. Κι
αν πάλι έρχεται, πάλι να τον διώχνετε. Έτσι να κάνετε συνέχεια και ακούραστα. Μην
επιτρέπετε στις μέριμνες να σταθούν ούτε για μια στιγμή στο νου σας, όταν
προσεύχεστε. Αυτός είναι ο αγώνας! Και θα δείτε καρπούς. Φτάνει να επιμείνετε.
Οσίου Θεοφάνους του
Εγκλείστου, «Χειραγωγία στην πνευματική ζωή», Ι. Μ. Παρακλήτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου