Άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ. [Πορεία προς τον Ουρανό]. Οι αμαρτίες μετά το βάπτισμα

4. Οι αμαρτίες μετά το Βάπτισμα

Δεν είναι δυνατόν να περιγράψει κανείς και να κλάψει όπως πρέπει την κατάσταση του χριστιανού που παραδόθηκε μετά το άγιο Βάπτισμα σε ανομίες. Στερείται όλες εκείνες τις μακαριότητες πού καταξιώθηκε να λάβει στο Βάπτισμα του από τη χάρη του Θεού, και πέφτει σ΄ ακόμα μεγαλύτερο όλεθρο από εκείνον πού είχε γλυτώσει. Γιατί, αν και γνώρισε την αλήθεια, ωστόσο δεν θέλησε να ζήσει σύμφωνα μ΄ αυτήν.

Γνώρισε τον Θεό, αλλά δεν θέλησε ν΄ ανήκει σ΄ Αυτόν.

Γνώρισε το δρόμο πού οδηγεί στην αιώνια ευτυχία, αλλά δεν θέλησε να τον βαδίσει.

Έμαθε και υποσχέθηκε να υπηρετεί τον Κύριο, αλλά δεν τήρησε την υπόσχεση του.

Λούστηκε, φωτίστηκε, δικαιώθηκε, αλλά έπειτα τα στερήθηκε όλα.

Έγινε παιδί του Θεού, αλλά στη συνέχεια έχασε αυτή την υπερένδοξη καταγωγή.

Έγινε κληρονόμος της αιώνιας ζωής και βασιλείας, αλλά κατέστρεψε αυτή την κληρονομιά.

Γι’ αυτόν, ακριβώς, και τους ομοίους του είναι που θρηνεί ο Απόστολος: «Κρεῖττον γὰρ ἦν αὐτοῖς μὴ ἐπεγνωκέναι τὴν ὁδὸν τῆς δικαιοσύνης ἢ ἐπιγνοῦσιν ἐπιστρέψαι ἐκ τῆς παραδοθείσης αὐτοῖς ἁγίας ἐντολῆς» (Β΄ Πετρ. 2, 21).

Βλέπεις, αδελφέ μου, τι καταστροφή είναι ν΄ αμαρτήσει ο βαπτισμένος χριστιανός; Και σκέψου πώς η καταστροφή αυτή δεν φαίνεται τώρα, γιατί δεν διακρίνεται με τα σωματικά μάτια, αλλά με τα πνευματικά. Θα γίνει όμως αντιληπτή τότε, όταν τα κρυφά και φανερά έργα μας θα παρουσιαστούν μπροστά σ΄ όλον τον κόσμο, δηλαδή στη Δευτέρα παρουσία του Χριστού.

Τότε ο δυστυχής αυτός χριστιανός θα δει και θα καταλάβει τη μεγάλη του συμφορά και καταστροφή.

Αλήθεια, πολλά δάκρυα και θρήνοι χρειάζονται για να κλάψει κανείς την κατάσταση ενός τέτοιου ανθρώπου.

Όπως αυτός που βγήκε από το λουτρό, αλλά ξανακυλίστηκε στη λάσπη, είναι πάλι λερωμένος, έτσι και ο χριστιανός, ο λουσμένος στο λουτρό του Βαπτίσματος, με τις αμαρτίες πάλι μολύνεται.

Όποιος αμαρτάνει μετά το άγιο Βάπτισμα, μοιάζει με κάποιον κουρελή πού, ενώ τον έντυσαν με ρούχα πορφυρά, μεταξωτά, ολόλαμπρα, αυτός πέταξε τη λαμπρή εκείνη στολή και ξαναφόρεσε τα ελεεινά του κουρέλια. Ο χριστιανός, μετά τα κουρέλια της αμαρτίας, ντύθηκε τη στολή της δικαιοσύνης του Χριστού, αλλά πετώντας αυτή τη λαμπρή στολή, φόρεσε πάλι τ΄ αμαρτωλά του κουρέλια.

Σαν εκείνον που βγήκε από το σκοτάδι στο φως, αλλά ξαναγύρισε πάλι στο σκοτάδι, έτσι μοιάζει αυτός που βγήκε από το σκοτάδι της αμαρτίας στο φως του Χριστού, στο αληθινό φως, και γυρίζει πάλι εκεί.

Σαν τον ελευθερωμένο που γυρίζει από τη σκλαβιά και την αιχμαλωσία στην ελευθερία, και πάλι επιστρέφει σ΄ εκείνη την πικρή δουλεία, έτσι και ο χριστιανός που αμαρτάνει, ενώ είχε ελευθερωθεί με τη χάρη του Χριστού από την πικρή δουλεία και αιχμαλωσία του διαβόλου, πάλι γυρίζει σ΄ εκείνη την ολέθρια κατάσταση.

Σαν τον άνθρωπο πού τον αρπάζουν από βαθύ γκρεμό κι εκείνος πάλι ξαναπέφτει, έτσι ακριβώς και ο χριστιανός πού παρανομεί, ενώ ήταν απομακρυσμένος από το βάραθρο της αιώνιας καταστροφής, εντούτοις ρίχνει πάλι τον εαυτό του εκούσια σ΄ εκείνο το βάραθρο.

Σ΄ αυτούς «συμβέβηκε δὲ αὐτοῖς τὸ τῆς ἀληθοῦς παροιμίας, κύων ἐπιστρέψας ἐπὶ τὸ ἴδιον ἐξέραμα, καί, ὗς (χοίρος) λουσαμένη εἰς κύλισμα βορβόρου» (Β΄ Πετρ. 2, 22).

Στην ολέθρια αυτή κατάσταση ανήκουν:

1. Οι άσωτοι, οι μοιχοί και όλοι όσοι μολύνουν το σώμα τους.
2. Οι κλέφτες, οι άρπαγες, οι ληστές και όσοι με οποιονδήποτε τρόπο σφετερίζονται τα ξένα αγαθά.
3. Οι κακοί και όσοι επιβουλεύονται τη ζωή του πλησίον τους.
4. Οι ύπουλοι, οι υποκριτές, οι πανούργοι και όσοι συμπεριφέρονται δόλια στους άλλους.
5. Οι βλάσφημοι, οι φιλόνικοι και οι συκοφάντες.
6. Όσοι δικαστές κρίνουν ανάλογα με την αμοιβή και τις δωροδοκίες και όχι σύμφωνα με τον όρκο πού έδωσαν και με την αλήθεια.
7. Τα άσπλαχνα αφεντικά.
8. Όσοι έμποροι πουλάνε το χαλασμένο πράγμα για καλό, το φτηνό για ακριβό, το σάπιο για γερό ή παίρνουν υπέρογκα ποσά, περισσότερα από την κανονική αξία.
9. Όσοι κάνουν μαγείες, όσοι καταφεύγουν σε μάγους ή τους φωνάζουν στα σπίτια τους.
10. Όσοι γενικά καταπατούν τη συνείδηση τους και χωρίς φόβο παραβαίνουν τις εντολές του Θεού.

+++

Αγαπητοί Χριστιανοί, λουσμένοι με το λουτρό του αγίου Βαπτίσματος! Ας ανακρίνουμε τον εαυτό μας, μήπως απομακρύνθηκε κανένας μας από τον Χριστό κι έπεσε στην ολέθρια κατάσταση που περιγράψαμε. Όποιος έρχεται σε αντίθεση με το θείο νόμο, δουλεύει στο διάβολο και απομακρύνεται από τον Χριστό.

Αλλοίμονο στους χριστιανούς που αμαρτάνουν μετά το Βάπτισμα! «Ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμων καὶ Γομόρρας ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ» (Ματθ. 10, 15), παρά σε τέτοιους χριστιανούς!

Φτωχέ χριστιανέ, ξέχασε τον εαυτό σου και πρόσεχε να μη γίνεις παντοτινός αιχμάλωτος του διαβόλου και της καταστροφής. «Ὁ σκώληξ αὐτῶν οὐ τελευτᾷ καὶ τὸ πῦρ οὐ σβέννυται» (Μάρκ. 9, 48).

Θεέ μου, λυπήσου το λογικό σου δημιούργημα, το «κατ’ εικόνα» σου πλασμένο …

Απόσπασμα από το βιβλίο: [Άγιος Τύχων Αρχιεπίσκοπος Βορονέζ καί Ζαντόνσκ]. Πορεία προς τον ουρανό. εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Ωρωπός.

Μπορείτε  να διαβάσετε τα υπόλοιπα κεφάλαια του βιβλίου εδώ: Πορεία προς τον Ουρανό

greekdownloads.wordpress