-Μια φορά βρέθηκα σε ένα σπίτι που ήταν όλο πολυτέλεια και, καθώς συζητούσαμε,
μου είπαν:
“Ζούμε στον Παράδεισο, ενώ άλλοι άνθρωποι
στερούνται”.
“Ζήτε στην κόλαση, τους λέω. “Άφρον, ταύτη τη νυκτί” (Λουκ.
12, 20), είπε ο Θεός στον πλούσιο.
Αν ο Χριστός με ρωτούσε: “Πού θέλεις να σε
βάλουμε, σε μια φυλακή ή σε ένα σπίτι σαν αυτό;” θα έλεγα: “Σε μια σκοτεινή
φυλακή”.
Γιατί η φυλακή θα με βοηθούσε. Θα
μου θύμιζε τον Χριστό, θα μου θύμιζε τους αγίους Μάρτυρες, θα μου θύμιζε τους ασκητές
που ήταν στις οπές της γης, θα μου θύμιζε καλογερική. Η φυλακή θα έμοιαζε και
λίγο με το κελλί μου και θα χαιρόμουν.
Αυτό το δικό σας τι θα μου θύμιζε
και σε τι θα με βοηθούσε; Γι’ αυτό οι φυλακές με αναπαύουν καλύτερα όχι μόνον από ένα σαλόνι κοσμικό
αλλά και απ’ένα ωραίο κελλί μοναχού. Χίλιες φορές στην φυλακή παρά σε ένα
τέτοιο σπίτι”.
- Απόσπασμα
από το βιβλίο "ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΊΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Α".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου