Καλή Χρονιά

Καλή Χρονιά σε όλους. Σε όσους έχουμε βαπτιστεί Χριστιανοί Ορθόδοξοι, να προσπαθούμε κάθε στιγμή, όσο μπορούμε να τηρούμε όσα λέει ο Λόγος του Θεού, το Ευαγγέλιο, αλλά και τα Αγιο-Πατερικά κείμενα. Χωρίς αυτά, θα είχε επικρατήσει η πλανεμένη ερμηνεία του Λόγου του Θεού. 

Να υπάρχει φυσικά αγάπη, αλλά η γνήσια αγάπη, η Χριστοκεντρική αγάπη, που περνάει μέσα από την αγάπη μας, προς τον Θεάνθρωπο. Σε αντιδιαστολή με την ανθρωποκεντρική, κοσμική αγάπη που περνάει μέσα μόνον από τον άνθρωπο. Η αγάπη αυτή είναι με πάθη, με ιδιοτέλεια, με συμφέρον, χωρίς πνεύμα θυσία και αυτοθυσίας. Μία αγάπη τυφλωμένη από δικαιώματα, χωρίς καμία διάθεση για υποχρεώσεις και υποχωρήσεις.

Αγάπη χωρίς ταπείνωση δε νοείται. Μακάρι να υπάρξει ταπείνωση σε όλους μας. Πρώτος που ταπεινώθηκε ήταν ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός. Είναι δυνατόν εμείς να μην ταπεινωθούμε; Να μην πατήσουμε το ίδιο θέλημα και τις επιθυμίες μας που ενισχύουν τον εγωισμό μας και να ακολουθήσουμε το θέλημα του Τριαδικού Θεού; Το λέμε και στο «Πάτερ Ημών», «Γενηθήτω το θέλημά σου».

Απαραίτητη για όλα τα παραπάνω είναι η μετάνοια. Η κατανόηση και συνειδητοποίηση των αμαρτιών μας, των αδυναμιών μας, η συντριβή της καρδιάς μας και η επιθυμία μας, για αλλαγή τρόπου ζωής και σκέψης, σύμφωνα με τα όσα λέει το Ευαγγέλιο και οι Άγιοι Πατέρες μας.

Η αξία της μετάνοιας φαίνεται στην περίπτωση του Αποστόλου Πέτρου, που μετά την άρνηση του Ιησού Χριστού και συνειδητοποιώντας τι έπραξε, μετάνιωσε, έκλαψε, ένιωσε αυτή την καρδιακή συντριβή. Αυτά τα πραγματικά δάκρυα, ήταν που έσβησαν το αμάρτημα που έκανε και ο Ιησούς δεν τον άφησε μόνο του. Ο Άγγελος του χαρμόσυνου μηνύματος της Αναστάσεως του Ιησού Χριστού, έκανε ειδική αναφορά «και στον Πέτρο», για να δείξει πως ο Ιησούς τον είχε συγχωρήσει.

Όλους επιθυμεί ο Θεάνθρωπος να τους συγχωρήσει. Αγάπη είναι. Από εμάς εξαρτάται αν θέλουμε ή όχι να συγχωρεθούμε. Αν κατανοήσουμε τις αμαρτίες μας, το πόσο κακό πράγμα είναι και από καρδιάς μετανοήσουμε για αυτά που κάναμε και ζητήσουμε το έλεος του Ιησού Χριστού, ο δρόμος έχει ανοίξει, αφού ο εγωισμός μας θα έχει συνθλιβεί.

Όμως, κάτω από το πετραχήλι του Πνευματικού μας να το κάνουμε. Να μη ντραπούμε να πούμε, ό,τι αμαρτία έχουμε πράξει. Τώρα εδώ, όσο ζούμε. Μας δίνεται η ευκαιρία της άφεσης των αμαρτιών, δια της εξομολογήσεως και της συμμετοχής μετά στη Θεία Κοινωνία.

Πατρίδα μας είναι η Άνω Ιερουσαλήμ, είμαστε Ουρανοπολίτες και όχι όπως θέλουν να μας πείσουν, Κοσμοπολίτες. Ας λοιπόν προσπαθούμε κατά το μέτρο που ο καθένας μας μπορεί, να βρεθούμε εκεί στην Άνω Ιερουσαλήμ. Ο Σταυρός που ο καθένας μας κουβαλάει, όταν είμαστε κοντά στον Ιησού Χριστό, στην Υπεραγία Θεοτόκο, τους Αγίους, αλλά και στο Ευαγγέλιο και στα Αγιο-Πατερικά κείμενα, τότε αυτός ο Σταυρός γίνεται ελαφρύτερος. Η όποια κούραση, γίνεται μία γλυκιά κούραση, αφού ξέρουμε πως οδεύουμε στο σωστό δρόμο, σε αυτόν που οδηγεί στο Σωτήρα μας.

Μην ξεχνάμε πως εδώ σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο, στην Ελλάδα, έχουμε το Περιβόλι της Παναγίας μας, το Άγιον Όρος. Πλήθος θαυμάτων επιβεβαιώνουν πως είναι εκεί η Μεγαλόχαρη και αυτό πρέπει να μας κάνει να μη χαλαρώνουν όσοι είναι μοναχοί. Να έχουν ως βασικό τους μέλημα, τον πνευματικό τους αγώνα και για το δικό τους καλό, αλλά και για το δικό μας αφού οι προσευχές τους ανεβαίνουν στον ουρανό για τη σωτηρία μας. Δεν υπάρχει χώρος για κοσμικότητες στον ιερό αυτό χώρο, στο Περιβόλι της Παναγίας.

Εύχομαι αυτά  και όσα ακόμη μας έχουν γράψει οι Άγιοι – Πατέρες να τα κάνουμε όσο μπορούμε, τρόπο ζωής, μίας νέας ζωής, μίας πραγματικής πνευματικής Χριστιανικά Ορθόδοξης ζωής.

Κατά το λογισμό μου πάντα

Α.Η.