Μπορείτε να διαβάσετε τα
υπόλοιπα κεφάλαια του βιβλίου εδώ: Πορεία προς τον Ουρανό.
Γ΄. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
8. Αμαρτήματα της γλώσσας
Μην κολακεύεις τους άλλους,
αλλά να τους φέρεσαι με απλότητα, όπως στον εαυτό σου. Όπως τους φέρεσαι εξωτερικά, το
ίδιο να αισθάνεσαι και εσωτερικά. Ότι τους λένε τα χείλη σου, αυτό να πιστεύει
και η καρδιά σου.
Η κολακεία και η
υποκρισία είναι
γνωρίσματα μικρών ανθρώπων, που στις καρδιές τους ζει ο διάβολος, διδάσκοντας
τους το ψέμα και την υποκρισία για την αποπλάνηση τους.
Μη συμπεριφέρεσαι λοιπόν στον πλησίον σου πονηρά και ύπουλα, για να μην
παραχωρήσεις τόπο της καρδιάς σου στο διάβολο, οπότε θα σε κατακτήσει και θα σε
κάνει δούλο του.
+++
Να είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός, ώστε να μην προσβάλλεις κανέναν άνθρωπο είτε με
τα λόγια είτε με τα έργα σου, γιατί αυτό είναι πολύ βαρύ αμάρτημα. Όταν
προσβάλλεις τον άνθρωπο, είναι σα να προσβάλλεις τον Θεό, που αγαπάει τον
άνθρωπο. Όποιος αμαρτάνει στο δημιούργημα, αμαρτάνει και στον ίδιο τον
Δημιουργό.
Όπως καταλαβαίνεις, αυτό είναι φοβερό. Γι’
αυτό, αν τύχει να προσβάλλεις τον πλησίον σου, τρέξε
αμέσως να του ζητήσεις συγγνώμη, για να μην πέσεις στη δίκαιη κρίση του
Θεού.
+++
Δεν ωφελεί να περιεργάζεσαι τις πράξεις
των άλλων. Η περιέργεια αυτή δίνει αφορμή
για συκοφαντία, κατάκριση και άλλα βαριά αμαρτήματα.
Ποια ανάγκη υπάρχει ν’ ασχολείσαι με τους άλλους; Εξέτασε και γνώρισε τον
εαυτό σου.
Να θυμάσαι τις παλιές σου
αμαρτίες και
να τις εξαλείφεις με τη μετάνοια και τη συντριβή της καρδιάς, κι
έτσι δεν θα κοιτάς τι κάνουν οι άλλοι.
Να παρατηρείς συχνά μέσα σου, εξετάζοντας μήπως
φωλιάζει εκεί κανένα ολέθριο κακό, και θα βρεις έτσι ικανοποίηση. Βέβαια δεν
είναι δυνατή η ακριβής εξέταση της καρδιάς μας, αλλά πάντως μπορούμε να ξέρουμε
ότι μέσα της φωλιάζει κάθε κακία.
Αυτή η έρευνα σου είναι πολύ
ωφέλιμη, γιατί
γεννάει την ταπείνωση, το φόβο του Θεού, την επιμέλεια του
εαυτού σου, την ανάταση και την προσευχή.
Η εξέταση των ξένων σφαλμάτων είναι, αντίθετα,
η πηγή κάθε αμαρτίας. Και στα μάτια του Θεού και των ανθρώπων είναι μισητή περιέργεια. Φυλάξου λοιπόν απ’ αυτήν.
Αν δεις ή ακούσεις κάποιον να αμαρτάνει, μην
τον κατακρίνεις. Γιατί, αν εσύ πεις το αμάρτημα του σε
έναν, αυτός θα το πει σε δεύτερο, εκείνος σε τρίτο, ο τρίτος σε τέταρτο, κι
έτσι θα το μάθουν όλοι και θα τον κατακρίνουν, πράγμα που είναι βαρύ.
Αιτία όλης αυτής της κατάστασης θα είσαι εσύ, που διαφήμισες πρώτος το
παράπτωμα του αδελφού σου.
Όσοι κατακρίνουν και συκοφαντούν,
μοιάζουν με τους λεπρούς, που ενοχλούν με τη δυσοσμία τους και τους άλλους· ή μ’ εκείνους
που έχουν προσβληθεί από λοιμική αρρώστια και μεταφέρουν από τόπο σε τόπο
το μόλυσμα, προξενώντας παντού συμφορά. Γι’ αυτό μη
συκοφαντείς τον πλησίον σου, για να μην αμαρτάνεις εσύ, ούτε να δίνεις στους άλλους αφορμή για αμαρτία.
Απόφευγε λοιπόν την κατάκριση, γιατί καθένας “τῷ
ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει” (Ρωμ. 14, 4). Άλλωστε είσαι κι εσύ αμαρτωλός·
και αφού στον δίκαιο δεν επιτρέπεται να κρίνει και να κατακρίνει, πόσο
περισσότερο στον αμαρτωλό!
Η κρίση των ανθρώπων είναι
μόνο του Χριστού έργο, που του έχει ανατεθεί από τον ουράνιο Πατέρα του.
Αυτός θα κρίνει “ζῶντας καί νεκρούς”, και σ’ αυτή την κρίση θα
παραστείς κι εσύ. Πρόσεχε λοιπόν, μήπως σφετερίζεσαι το αξίωμα του
Χριστού!
Μην κατακρίνεις τους όμοιους σου ανθρώπους, για
να μη βρεθείς στη μέλλουσα Κρίση φορτωμένος
μ’ αυτή την ολέθρια αμαρτία και καταδικαστείς στην αιώνια κόλαση. Στρέφε
το βλέμμα σου και τη σκέψη σου στον εαυτό σου· ανάκρινε τον, ξεσκέπαζε τον, καταδίκαζε τον ενώπιον του Θεού για τις αμαρτίες του,
ώστε να πετύχεις τη μετάνοια. Ζήτησε από το Θεό έλεος για τον ένοχο
εαυτό σου, όπως ο τελώνης, για να δικαιωθείς από την αγαθότητα του.
Άκουσε τι λέει ο
Κύριος Ιησούς Χριστός σ’ αυτόν που κατακρίνει: “Τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν
τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖς; ἢ πῶς ἐρεῖς
τῷ ἀδελφῷ σου, ἄφες ἐκβάλω τὸ κάρφος ἀπὸ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ ἰδοὺ ἡ δοκὸς ἐν
τῷ ὀφθαλμῷ σου; ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον
τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ
τοῦ ἀδελφοῦ σου” (Ματθ. 7, 3-5).
Βλέπεις ότι όσοι κρίνουν και κατακρίνουν
τους άλλους, είναι υποκριτές και κίβδηλοι
χριστιανοί; Τέτοιοι χριστιανοί, έστω κι αν εξωτερικά φαίνονται άγιοι, έχουν
κρυφές αμαρτίες που δεν τις βλέπουν, κι έτσι αγνοούν τον ίδιο τον εαυτό τους.
Απόσπασμα από το βιβλίο:
[Άγιος Τύχων Αρχιεπίσκοπος Βορονέζ καί Ζαντόνσκ]. Πορεία προς τον ουρανό.
εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Ωρωπός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου