Ο Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, ηγούμενος της Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγ. Όρους, για το διάλογο μαρξιστών και Ορθοδοξίας

Δεν γνωρίζω πολλά πράγματα σχετικά με το διάλογο θεολόγων και μαρξιστών, διότι εδώ, στο Άγιον Όρος, δεν έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθούμε όσα γράφονται και λέγονται στον κόσμο και συνεπώς δεν μπορώ να πω πού οφείλεται η τάσις για ένα διερευνητικό διάλογο μεταξύ τους.

Από μερικούς όμως μαρξιστές που περνούν απ’ εδώ, μου δίνεται η εντύπωση ότι ο διάλογος με την Εκκλησία φαίνεται να εκφράζει κάποια βαθυτέρα πνευματική τους αναζήτηση και ανησυχία.

Εάν ο διάλογος δεν εκφράζει κάτι τέτοιο, αλλά απλώς μία πολιτική σκοπιμότητα, νομίζω ότι θα οδηγήσει σ’ ένα νέο αδιέξοδο. Νομίζω ότι οι Έλληνες έχουμε πάθει φοβερή ζημιά. Αγνοούμε την Ορθοδοξία, όπως την εκφράζουν οι πατέρες της Εκκλησίας. Οι δυτικές επιδράσεις, όχι μόνο σε μαρξιστές, αλλά και σε θεολόγους και στην όλη πορεία του νεοελληνισμού, μας απεμάκρυναν από την παράδοση του ορθοδόξου λαού μας, μέσα στην οποία πιστεύω ότι βρίσκει τη σωστή και αληθινή ανθρώπινη πίστη, όχι μόνο των κοινωνικών του προβλημάτων, αλλά και των βαθυτάτων υπαρξιακών του αναγκών.

Προσωπικά πιστεύω ότι εάν μαρξιστές και μη μαρξιστές δεν μαθητεύσουμε με ταπείνωση, δηλαδή χωρίς την αυτάρκεια και έπαρση του ανθρώπου που νομίζει ότι γνωρίζει και τα μπορεί όλα στην παράδοση αυτή, δεν θα μπορέσουμε να εύρουμε την όντως ανάταση και την όντως ελευθερία.

Διάλογος μαρξιστών και θεολόγων σ’ ένα επίπεδο ιδεολογικό, νομίζω ότι είναι ήδη καταδικασμένος. Χρειάζεται να υψωθούμε σ’ ένα άλλο επίπεδο, όπου πνέει ένας άλλος άνεμος και υπάρχει μια άλλη αίσθηση και ελευθερία.

Στο Άγιο Όρος, ο διάλογος γίνεται ήδη σιωπηλά…

(Πηγή: Από το βιβλίο «Μαρξιστές και Ορθοδοξία: Διάλογος ή διαμάχη;», Πέτρος Μακρής)

alopsis.gr

Εκ του ιστολόγιου: Αυτό που είπε ο μακαριστός Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης (κινούμενος και μιλώντας πάντα Αγιο – Πατερικά), νομίζω πως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα όλων μας:
«Αγνοούμε την Ορθοδοξία, όπως την εκφράζουν οι πατέρες της Εκκλησίας».

Δεν γνωρίζουμε πραγματικά τι πιστεύουμε. Νομίζουμε πως γνωρίζουμε. To να διαβάσουμε το Ευαγγέλιο είναι κάτι απαραίτητο. Είναι ο Λόγος του Θεού, η Αλήθεια. Το θέμα είναι, κατανοούμε την Αλήθεια; Θέλουμε να την κατανοήσουμε; Τα πάθη μας, πολλές φορές δε μας αφήνουμε να κατανοήσουμε το Ευαγγέλιο. Δε μας επιτρέπουν να ερμηνεύσουμε σωστά τα όσα είναι γραμμένα.

Τι θα πει ταπείνωση, πορνεία, φιλαυτία, ανθραπαρέσκεια, εγωισμός, περηφάνεια, αλαζονεία, αυταπάρνηση; Πόσο κακό και γιατί κάνει η περιέργεια, η αργολογία, η κατάκριση, η φιλαργυρία, η γύμνια, οι προγαμιαίες σχέσεις και οι εκτρώσεις; Γιατί η νηστεία πρέπει να συνοδεύεται από ελεημοσύνη; Ποια είναι η αξία της ελεημοσύνης; Τι σημαίνει η νοερά προσευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με». Πότε η προσευχή μας έχει δύναμη. Τι είναι η καρδιακή προσευχή;

Εδώ είναι η συμβολή των Πατέρων της Ορθοδοξίας μας, που με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, ερμηνεύουν το Λόγο του Θεού. Υπάρχουν πολλά κείμενα γραμμένα από τους Αγίους Πατέρες για όλα τα παραπάνω πάθη που έγραψα και δεν είναι τα μόνα.

Πως θα προχωρήσουμε στην Πνευματική Ζωή αγαπητοί; Με το δικό μας Λογισμό; Τον σκοτισμένο από τον εγωισμό μας και όσα αυτός φέρνει; Κάποιος όταν πήγα να συζητήσω για τους Αγίους μας Πατέρες μου είπε «αυτά είναι ανώτερα μαθηματικά». Άλλοι λένε «αυτά είναι για όσους θέλουνε να γίνουν καλόγεροι». Μα αν ήταν για τους μοναχούς, θα μας το έλεγαν οι Άγιοι Πατέρες πως απευθύνονται σε εκείνους μόνον. Ένας άλλος μου είπε «Ο Χριστός μας θέλει χαρούμενους, γιατί να μην πηγαίνουμε σε μπαρ και στα μπουζούκια;».

Μη λησμονούμε το πονηρό επιχείρημα της Νέας Εποχής, πως ο Χριστός είναι αγάπη, άρα αφού είναι αγάπη, πρέπει να αγαπήσουμε τα πάντα. Για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα πάθη, πάνε να μας πείσουν πως πρέπει να συμπορευτούμε με έναν παθιασμένο τρόπο ζωής, στο όνομα της αγάπης. Να αγαπήσουμε δηλαδή τα πάθη μας, αντί να τα μισήσουμε! Να δεχθούμε ομάδες ανθρώπων που νιώθουν Περήφανοι για τα πάθη τους και θέλουν να τα επιβάλλουν, ως κάτι το φυσιολογικό; Ή να δεχθούμε τους Αιρετικούς που ζούνε στην πλάνη του πονηρού;

Αντί και εκείνοι όπως όλοι μας, να μετανοήσουμε και να αγωνιστούμε να τα αποβάλλουμε, εκείνοι επιθυμούν, να αγωνιστούμε να τα επιβάλλουμε, ως κάτι φυσιολογικό, γιατί ο Χριστός είναι αγάπη. Λησμονούν πως πρώτα πρέπει να αγαπήσουμε τον Ιησού Χριστό, απαρνούμενοι τον εαυτό μας, πολεμώντας με το Έλεός του τα πάθη μας και να ακολουθήσουμε μία αγάπη Χριστοκεντρική τηρώντας τις εντολές Του και όχι τις εντολές των παθών μας.

Δε γίνεται όμως να αγαπήσουμε και τα πάθη και τον Χριστό. Ο Χριστός είναι Ενάρετος. Τις αρετές πρέπει να αγαπήσουμε. Φυσικά να αγαπήσουμε και το συνάνθρωπό μας, πλάσμα του Θεού είναι και εκείνος και για εκείνον έχυσε ο Θεάνθρωπος το Πανάγιο αίμα του.

Δε γίνεται όμως να επιτρέψουμε αν δε θέλει να σωθεί, να τον αφήσουμε να επιβάλει έναν τρόπο ζωής Αντιχριστιανικό. Εμείς επιθυμούμε τη σωτηρία όλων, μέσα από τον Ιησού Χριστό που είναι ο Σωτήρας και την Εκκλησία. Όσοι αυτό δεν το επιθυμούν, δε μπορούμε να τους ακολουθήσουμε, ούτε να δεχτούμε τις αντιλήψεις τους. Κάνουμε αγώνα απαλλαγής από τα πάθη.

Επίσης αγαπητοί, πρέπει να φροντίζουμε να μη συμπαρασύρουμε, να μην σκανδαλίζουμε τον συνάνθρωπό μας. Αν είμαι κλέφτης, είναι αμάρτημα να κάνω και έναν άλλον κλέφτη. Αν πίνω να κάνω και έναν άλλον να πίνει ή να κάνει ναρκωτικά, να ξενυχτάει σε μπαρ κλπ. Ή αν πηγαίνω με γυναίκες να παρασύρω και τον συνάνθρωπό μου σε αυτήν την αμαρτωλή πράξη. Θα δώσουμε λόγο για τέτοιες πράξεις.

Μία παρένθεση έκανα για τα όσα βιώνουμε σήμερα που είναι το αποκορύφωμα, όσων ξεκίνησαν πριν δεκαετίες με αργά και σταθερά βήματα, να γίνονται και να εμφανίζονται ως ανθρώπινα δικαιώματα, φεμινισμός και άλλα τεχνάσματα της Νέας Εποχής. Σαράντα χρόνια για δικαιώματα ακούω από τα στρατευμένα από τη Νέα Εποχή ΜΜΕ. Για υποχρεώσεις…..

Οι Άγιοι Πατέρες αγαπητοί, όπως και ο Θεάνθρωπος επιθυμούν τη σωτηρία όλων μας. Για αυτό ο λόγος τους, είναι για όλους μας. Δεν πλαστήκαμε για την κοσμική ζωή. Πλαστήκαμε για την Πνευματική Ζωή, τη ζωή που έκανε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, μία ζωή ενάρετη. Εκτός από τα πάθη, υπάρχουν και οι αντίστοιχες αρετές, που αυτές πρέπει να αποκτήσουμε στη θέση των παθών που θα αποβάλλουμε. Οδηγοί μας σε αυτήν την προσπάθεια, ποιοι είναι; Μόνοι μας έχουμε την εμπειρία να το κάνουμε; Μόλις ο πονηρός δει κάποιον να θέλει να διώξει ένα πάθος, λυσσάει. Μπορούμε να τα βάλουμε με τον πονηρό;

Οι Άγιοι Πατέρες θα μας δείξουν τις παγίδες του, τον τρόπο αντιμετώπισης των λογισμών που θέλει να μας σπείρει στο νου, για να μην φύγουμε από τα πάθη και πάμε σε μία όσο το δυνατόν ενάρετη ζωή. Οι Άγιοι Πατέρες γνωρίζουν καλά τον πονηρό γιατί στην έρημο έδωσαν αγώνα ενάντια στα πάθη τους και στον πονηρό που προσπαθούσε να τους εμποδίσει να τα αποβάλλουν.

Με διαρκή νηστεία, προσευχή, άσκηση, απέβαλλαν τα πάθη τους σε βαθμό που πλέον δεν μπορούσαν να έχουν δύναμη επάνω τους. Έφθασαν στη λεγόμενη Απάθεια πάντα με τη Χάρη του Θεού. Θεραπευμένοι από τα πάθη τους, ήρθαν στον κόσμο για να μας διδάξουν εμάς τους αρρώστους από τα πάθη και το κοσμικό πνεύμα. Ένας άρρωστος δε μπορεί να κάνει καλά έναν άλλον που είναι άρρωστος. Πως θα τον κάνει αφού δεν ξέρει τη γιατρειά; Αν την ήξερε θα είχε γίνει ο ίδιος πρώτα καλά.

Οι Άγιοι Πατέρες μας, με τη Χάρη του Θεού θεραπευμένοι πλέον, έρχονται να θεραπεύσουν εμάς, γνωρίζοντας τι περνάμε γιατί εκείνοι στο Πνευματικό Ασκητήριο της Ερήμου, τα πέρασαν σε μεγαλύτερη ένταση γιατί ο Διάβολος τους Αγωνιστές ορμάει να νικήσει. Και δώσανε μεγάλες μάχες με τον διάβολο. Θεραπευμένοι λοιπόν, έρχονται με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος και θεραπεύουν κόσμο, όχι μόνον μέσω θαυμάτων, αλλά και μέσω των λόγων τους, αλλά και των γραπτών τους κειμένων.

Η Ψυχή μας είναι πλασμένη για να τρέφεται με Πνευματική Τροφή, αυτή που της δίνει ο Δημιουργός της. Μας την έδωσε ο Ιησούς Χριστός και ερμηνευτικά, μας δίνουν τροφή πνευματική και οι Άγιοι Πατέρες. Οποιοδήποτε άλλο κείμενο που κινείται έξω από το Ευαγγέλιο και το Άγιο – Πατερικό Πνεύμα, δεν κάνει καλό στην Ψυχή μας. Κείμενα που προέρχονται από την ανθρώπινη σοφία, δεν μπορούν να γεμίσουν την Ψυχή με αυτή τη γαλήνη που τη γεμίζουν τα Θεόπνευστα Άγιο – Πατερικά κείμενα, γιατί τα κείμενα των ανθρώπων είναι γραμμένα στην ανθρώπινη γλώσσα. Η Ψυχή είναι πλασμένη για να κατανοεί και να βρίσκει γαλήνη από το Λόγο του Θεού, που είναι ο Δημιουργός της.

Κοντά στο Ευαγγέλιο αλλά και στα όσα έχουν γράψει οι Άγιοι Πατέρες. Διαφορετικά δε θα μπορέσουμε να ξεχωρίσουμε αν κάτι που διαβάζουμε είναι Χριστιανικά Ορθόδοξο, ή είναι πλάνη. Οι Αιρετικοί το ξέρουν απ’ έξω το Ευαγγέλιο. Γιατί τότε βρίσκονται σε πλάνη; Γιατί πολύ απλά, θεωρήσαν τον εαυτό τους τόσο ικανό (εγωισμός) που μπορεί να το ερμηνεύσει. Μα χωρίς νηστεία, χωρίς προσευχή, χωρίς αυταπάρνηση και μακριά από τον κόσμο, μπορεί να θεραπευτεί κάποιος από τον εγωισμό και τα πάθη που επιφέρει; Φυσικά όλα αυτά γίνονται με τη Χάρη του Θεού.

Οι Αιρετικοί λοιπόν, ενώ γνωρίζουν το Ευαγγέλιο, βασίστηκαν στο λογισμό τους και οδηγήθηκαν εκεί που ήθελε ο πονηρός, στην πλάνη. Μην οδηγηθούμε και εμείς. Κοντά και στα Αγιο – Πατερικά κείμενα.

Κατά το λογισμό μου πάντα

Α.Η.