«Δυστυχῶς, ἀρκετοί ἀδελφοί μας χριστιανοί, ἀπό ἄγνοια ἤ ἐπιπολαιότητα,
ἀμφιβάλλουν γιά τήν ὕπαρξη τῶν πονηρῶν πνευμάτων. Ἡ Ἁγία Γραφή, ὅμως, μᾶς μιλάει
ξεκάθαρα ὄχι μόνο γιά
τήν ὕπαρξή τους, ἀλλά καί γιά τά πονηρά τους ἔργα· ὄχι μόνο γιά τήν ἔκπτωσή
τους ἀπό τήν ἀγγελική τάξη, ἀλλά καί γιά τόν φθόνο καί τό μίσος πού τρέφουν ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ διάβολος, μέ τήν πανουργία του, ὄχι μόνο ἔβγαλε
τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν παράδεισο, ἀλλά στή συνέχεια ἔκανε καί κάνει τά
πάντα γιά νά τόν κρατᾶ μακριά ἀπό τόν Θεό. Ἔτσι, στόν
μεταπτωτικό κόσμο τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου τά πονηρά πνεύματα ἐπινοοῦν
ἀπίστευτα τεχνάσματα γιά νά παρασύρουν κάθε ἀνθρώπινη ψυχή στήν ἁμαρτία, νά τήν
ὑποδουλώσουν στά πάθη, νά τῆς στερήσουν τή θεία βοήθεια. Στό ἔργο τους αὐτό
χρησιμοποιοῦν ὡς δολώματα τήν ἡδονή,
τόν πλοῦτο καί τή δόξα. Στόχος τους εἶναι νά σκοτίσουν
τόν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου, νά κυριαρχήσουν στούς λογισμούς του, νά ἐλέγξουν τίς ἐπιθυμίες του.
Ὁ ἄνθρωπος, ὡστόσο, δέν ἔμεινε ἀβοήθητος. Ὁ
Χριστός, λέει ἡ Γραφή, ἦρθε στόν κόσμο «γιά
νά καταστρέψει τά ἔργα τοῦ διαβόλου» (Α´ Ἰω. 3:8). Ἔτσι, ὅλοι ὅσοι
Τόν ἀκολούθησαν κι ἔγιναν μαθητές Του, πολέμησαν μέ
τούς ἀόρατους ἐχθρούς, τούς νίκησαν, μέ τή δύναμη τῆς θείας χάριτος, καί
στεφανώθηκαν ἀπό τόν Θεό.
Ἐξέχουσα θέση ἀνάμεσά τους κατέχουν οἱ
πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, πού κατέγραψαν τίς ἐμπειρίες τους ἀπό
τόν ἀόρατο αὐτό πόλεμο καί μᾶς παρέδωσαν πολύτιμες
συμβουλές γιά τό πῶς νά ἀντιμετωπίζουμε τίς ἐπιθέσεις τῶν πονηρῶν πνευμάτων, πῶς
νά ἀποφεύγουμε τίς παγίδες τους καί πῶς νά θεραπευόμαστε ἀπό τά τραύματα πού μᾶς
προξενοῦν.
Ἕνας ἀπό τούς πατέρες αὐτούς εἶναι καί ὁ ἀββάς
Κασσιανός, πού σάν ἄστρο φωτεινό ἔλαμψε στό νοητό στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας
στά τέλη τοῦ 4ου καί στίς ἀρχές το 5ου αἰ. Μέ τίς σοφές διδαχές του, ἀπόσταγμα
τῆς πνευματικῆς σοφίας τῶν ἀσκητῶν τῆς Ἀλεξανδρινῆς ἐρήμου,
φωτίζει μέχρι σήμερα τίς φιλόθεες ψυχές».
Απόσπασμα
Αββάς Κασσιανός. «Συνομιλίες
μέ τούς Πατέρες τῆς Ἐρήμου». Τα πονηρά πνεύματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου