"Ἄν θέλῃς διά μιᾶς νά ἀπαλλαγῆς ἀπό ὅλα τά κακά, νά ἀποταγῆς, δηλαδή νά ἀπαρνηθῆς τήν φιλαυτία"

««Ἀλαζόνες». Εἰς τούς ὑστερινούς λέγει (σημ. ιστολόγιου: ο Άγιος Νικόδημος ο Ἁγιορείτης) καιρούς θέλουν εἶναι οἱ ἄνθρωποι ἀλαζόνες, ἤγουν οἱ κομπάζοντες, πώς εἶναι τῶν ἄλλων ἀνθρώπων ἀνώτεροι. Ἀπό τήν φιλαυτίαν δέ γεννᾶται καί οὗτος ὁ φαρμακερός κλάδος τῆς ἀλαζονείας. Ἀλαζονεύεται γάρ τινάς διατί ἀγαπᾶ τόν ἑαυτόν του καί θέλει νά τόν δοξάση ὑπέρ τούς ἄλλους.

«Ὑπερήφανοι, βλάσφημοι». Ἡ ἀλαζονεία ὅταν προκόψῃ καί αὐξήσῃ γίνεται ὑπερηφάνεια, ἡ δέ ὑπερηφάνεια πάλιν γίνεται ὕβρις καί βλασφημία εἰς τόν Θεόν. Διατί ὅταν τινάς ἀλαζονεύεται καί ἔχει τόν ἑαυτόν του ἀνώτερον τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, τότε καί ὑπερηφανεύεται, ἤγουν ἐπιγράφει εἰς τόν ἑαυτόν του ὅλα τά κατορθώματα καί τάς ἀρετᾶς, ἤτοι νομίζει πῶς αὐτός μέ τήν δύναμιν του ἑκατόρθωσε τάς ἀρετᾶς ὁπού ἔχει καί ὄχι μέ τήν Χάριν καί δύναμιν τοῦ Θεοῦ, τοῦτο δέ νομίζοντας βλασφημεῖ ὁ ταλαίπωρος εἰς τόν Θεόν, ἀπό τόν ὁποῖον προέρχεται κάθε ἀρετή καί κάθε καλόν. Φανερόν δέ εἶναι ὅτι καί ἡ ὑπερηφάνεια καί ἡ πρός Θεόν βλασφημία προέρχονται ἀπό τήν φιλαυτίαν. 

Μετά σχολιάζει το, «γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσπονδοι».

Καί καταλήγει: «Βλέπεις, ἀδελφέ, πῶς τά πάθη καί τά κακά εἶναι ἀλληλένδετα ὡσάν ἁλυσίδα καί ἕνα ἀπό τό ἄλλον γεννᾶται; Καθώς καί ἐκ τοῦ ἐναντίου καί οἱ ἀρετές εἶναι ἀλληλένδετες καί μία ἀπό τήν ἄλλην γεννάται». 

Μετά ἑρμηνεύει το, «διάβολοι» καί λέγει ὅτι «οἱ ἄνθρωποι  ἔχουν νά γίνουν εἰς τούς ὑστερινούς καιρούς διάβολοι, ἤγουν κακολογοῦντες ὅλους τούς ἀνθρώπους καί διαβάλλοντες αὐτούς, διατί ἐκεῖνος ὅπου δέν γνωρίζει νά ἔχῃ εἰς τόν ἑαυτόν του κανένα καλόν καί ἀρετήν, αὐτός διαβάλλει καί τούς ἄλλους πῶς εἶναι τοιοῦτοι. 

Διατί; Διατί νομίζει πῶς μέ τοῦτο προξενεῖ εἰς τόν ἑαυτόν του κάποιαν παρηγορίαν, διά νά μή φαίνεται πώς αὐτός μόνον εἶναι κακός, ἀλλά εἶναι καί οἱ ἄλλοι. Βλέπεις ἀγαπητέ ὅτι ἡ φιλαυτία εἶναι ἡ ρίζα ὅπου γεννᾶ καί τάς διαβολάς εἰς τόν κόσμον;».

Καί προχωρεῖ ἔτσι ὁ ἅγιος Νικόδημος καί ἐξηγεῖ ὅτι πράγματι ἡ ρίζα ὅλων τῶν κακῶν εἶναι ἡ φιλαυτία. 

Ἄς δοῦμε ὅμως τί λέγουν καί οἱ ἄλλοι ἅγιοι Πατέρες γιά τό θέμα αὐτό.

Ὅ ἅγιος Ἡσύχιος ὁ Πρεσβύτερος, στήν ἐπιστολή του «πρός Θεόδουλον» λέγει: «Δέν ὑπάρχει δυνατώτερο δηλητήριο ἀπό τό δηλητήριο τῆς ἀσπίδος καί τό βασιλίσκου (μυθικός ὄφις τῆς Ἀφρικής). Καί δέν ὑπάρχει κακία χειρότερη ἀπό τήν φιλαυτία. Παιδιά τῆς φιλαυτίας ποῦ κινοῦνται μέ ὁρμή εἶναι ὁ αὐτοέπαινος μέσα στήν καρδιά, ἡ αὐταρέσκεια ἡ γαστριμαργία, ἡ πορνεία, ἡ κενοδοξία, ὁ φθόνος καί ἡ κορωνίδα ὅλων, ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ ὁποία γνωρίζει ὄχι μόνον ἀνθρώπους ἀλλά καί ἀγγέλους νά ρίχνη ἀπό τόν Οὐρανό καί νά τούς ντύνῃ μέ τό σκοτάδι ἀντί μέ τό φῶς».

Ὁ ἅγιος Θαλάσσιος: «Εἰ θέλεις ὑφέν τῶν κακιῶν ἀπολλαγῆναι, τῆ μητρί τῶν κακῶν, τῆ φιλαυτίᾳ ἀπόταξαι». Ἄν θέλῃς διά μιᾶς νά ἀπαλλαγῆς ἀπό ὅλα τά κακά, νά ἀποταγῆς, δηλαδή νά ἀπαρνηθῆς τήν φιλαυτία».

Απόσπασμα άρθρου: Περί φιλαυτίας και ελευθερίας (+Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμ. Ι. Μονής Οσίου Γρηγορίου)

+Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου

Καθηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

(Ἀπόσπασμα ἀπό τήν Ἐτήσια Ἔκδοση της Ι. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους, Περίοδος Β΄, Ἔτος 2010, Ἀριθμός 35, σελίδες 85 -119)

(Πηγή ηλ. κειμένου: anavaseis.blogspot.com) 

alopsis.gr