«Μόνον ο Θεός γνωρίζει»

Κάποτε, εζούσε σ’ ένα χωριό κάποιος πτωχός αλλά σοφός γέροντας, με τον μονάκριβο γιό του. Ο γέροντας αυτός, είχε ένα όμορφο και δυνατό άλογο, που τον εβοηθούσε σ’ όλες τις γεωργικές του ασχολίες. Το άλογο αυτό ήταν γνωστό σε όλη τη γύρω περιοχή. Κάποια ημέρα, ένας πρίγκιπας εντυπωσιάσθηκε από τη φήμη και το παρουσιαστικό του συγκεκριμένου αλόγου και θέλησε να το αγοράσει, προσφέροντας στον γέροντα ένα μεγάλο ποσό. Αυτός, όμως, αρνήθηκε να το πουλήσει.
«Μα καλά είσαι ανόητος;
Πούλα το…, θα πάρεις πολλά χρήματα!», του έλεγαν οι συγχωριανοί του.

«Ααα,  εμένα  το  άλογο  με  βοηθά  στην  εργασία  μου!!»,  απαντούσε  ο γέροντας με απλότητα.
Οι ημέρες περνούσαν και το άλογο παρέμενε αχώριστη συντροφιά του γέροντα. Ένα πρωΐ εξύπνησε και είδε ότι, το άλογό του είχε φύγει. Οι συγχωριανοί του, μαζεύθηκαν γιά να του εκφράσουν τη λύπη τους και του έλεγαν:
«Τί μεγάλο κακό σ’ ευρήκε… Τώρα ποιός θα σε βοηθά στις δουλειές σου; Ήταν λάθος, τελικά, που δεν επούλησες το άλογο. Τώρα δεν έχεις ούτε χρήματα, ούτε άλογο...».
Ο γέροντας όμως, με χαρακτηριστική ηρεμία, απαντούσε:
«Και ποιός ξέρει τί είναι καλό και τί κακό;
Μόνον ο Θεός το γνωρίζει!».
Οι χωριανοί δεν εκαταλάβαιναν τα λόγια του γέροντα...
Ύστερα από λίγες ημέρες, το άλογο επέστρεψε στη μάντρα του γέροντα, όχι μόνο του, αλλά μαζί µε άλλα πανέμορφα άγρια άλογα, που είχε συναντήσει στο δάσος!! Μαζεύθηκαν ξανά οι συγχωριανοί και αυτή την φορά του έλεγαν:
«Τί τυχερός που είσαι! Σου έτυχε μεγάλο καλό! Τώρα έχεις ένα σωρό άλογα!».
Και ο γέροντας, τούς απάντησε:
«Και ποιός ξέρει τί είναι καλό και τί κακό;
Μόνον ο Κύριος το γνωρίζει!»
Μετά από λίγες ημέρες, ο μονάκριβος γιος τού γέροντα, καβαλικεύοντας ένα από αυτά τα άλογα, έπεσε και έσπασε τα πόδια του...
Τότε, είπαν οι χωριανοί στον γέροντα:
«Τί κακό σ’ ευρήκε με αυτά τα νέα άλογα… Εκτύπησε ο γιός σου… Και τώρα ποιός θα σε βοηθάει στις δύσκολες δουλειές…;;; Και θα γίνει, τελικά, καλά ο γιός σου;;;».
Ο γέροντας απαντούσε πάλι:
«Ποιός ξέρει;;; Μόνον ο Θεός το γνωρίζει!». Μία εβδομάδα από αυτό το ατύχημα και μία γειτονική Χώρα, εκήρυξε τον πόλεμο στη Χώρα τους. Επέρασε, λοιπόν, και από την πόλι τους ο στρατός, και επιστράτευσε όλους τους νέους άνδρες της πόλεως. Δεν επήραν, φυσικά, τον γιό του γέροντα, που είχε σπασμένα πόδια, κι έτσι δεν έλαβε μέρος στις άγριες μάχες που ακολούθησαν...
Ήλθαν πάλι οι συγχωριανοί και έλεγαν:
«Είσαι πολύ τυχερός, αφού οι γιοί όλων μας πάνε να σκοτωθούν στον πόλεμο, ενώ εσύ θα έχεις τον γιο σου, ασφαλή, δίπλα σου».
Και ο γέροντας, τούς απάντησε ως εξής:
«Ακόμη, αδελφοί μου, δεν εκαταλάβατε ότι, εμείς οι άνθρωποι, δεν γνωρίζουμε, εάν κάτι που συμβαίνει, είναι ευλογία ή συμφορά γιά εμάς!!! Μόνον ο Θεός γνωρίζει, ποιό είναι το καλό και ποιό το κακό γιά όλους μας!! Πρέπει, λοιπόν, να δείχνουμε απόλυτη εμπιστοσύνη εις τον Θεόν μας!!»!!!

dromokirix.gr