Ελεεινός όμως και ταλαίπωρος είναι αυτός που δεν απέκτησε υπομονή,
επειδή για τέτοιους ανθρώπους εξαπέλυσε τα «ουαί» η θεία Γραφή. Αλίμονο, λέει,
σ’ αυτούς που έχουν χάσει την υπομονή [οὐαὶ ὑμῖν τοῖς
ἀπολωλεκόσι τὴν ὑπομονήν] (Σοφ. Σειρ. 2, 14). Πραγματικά, λοιπόν,
πραγματικά, αλίμονο σ’ αυτόν που δεν έχει υπομονή, διότι ένας τέτοιος άνθρωπος
μεταφέρεται εδώ και κει, όπως ένα φύλλο από τον αέρα.
Δεν ανέχεται προσβολή, στις θλίψεις λιποψυχεί. Ένας τέτοιος άνθρωπος
είναι εύκολος στις φιλονικίες, μεμψίμοιρος στην υπομονή και αντιρρησίας στην
υπακοή. Στις προσευχές είναι οκνηρός και στις αγρυπνίες κατακουρασμένος. Στις
νηστείες είναι σκυθρωπός και στην εγκράτεια απρόσεκτος. Στις αποστολές είναι
απρόθυμος και στις εργασίες κακός εργάτης. Στην
πονηρία είναι αξεπέραστος και στις ενέργειές του αυταρχικός. Στις
λογομαχίες είναι ανδρείος και στην ερημική ζωή αδύνατος. Ένας τέτοιος άνθρωπος
εχθρεύεται αυτούς που έχουν καλή φήμη, και φθονεί αυτούς που προοδεύουν.
Εκείνος που δεν έχει υπομονή υποφέρει πολλές τιμωρίες, και ένας τέτοιος
αδυνατεί να πλησιάσει την αρετή.
Διότι με την υπομονή τρέχουμε το αγώνισμα του δρόμου που είναι μπροστά
μας, [δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα], λέει ο Απόστολος (Εβρ.
12, 1). Εκείνος που δεν έχει υπομονή είναι ξένος προς την ελπίδα που προέρχεται
απ’ αυτήν. Γι’ αυτό παρακαλώ, όσοι όπως εγώ είστε χωρίς υπομονή, αποκτήστε
υπομονή, για να σωθείτε.
Οσίου
Εφραίμ του Σύρου. Έργα. τ. Α΄.
μετ. Κωνσταντίνου Γ. Φραντζολά.
εκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας, εκδ. Α΄ 1988.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου