«Βρέ παιδιά, έχετε λίγη εµπιστοσύνη στον
Χριστό! Όλα όσα παραχωρεί και µας βρίσκουν, για το καλό µας το κάνει!»
Όλοι οι μεγάλοι έχουν τα δικά τους σχέδια. Θέλουν δε θέλουν όμως, προωθούν το σχέδιο του Θεού.
Όλο το κακό σήμερα προέρχεται από την
απιστία.
Μεγάλο πράγμα η πίστη! Βλέπετε, και ο Απόστολος
Πέτρος με την πίστη βάδισε πάνω στα κύματα. Μόλις όμως μπήκε η λογική, άρχισε
να βουλιάζη … Με την προσευχή δυναμώνει η πίστη.
Να παρακαλούμε τον Χριστό να μας προσθέση πίστη
και να μας την αυξήση. Στον Χριστό τί είπαν οι Απόστολοι; «Πρόσθες ημίν πίστιν»
δεν είπαν; Όταν λές «πρόσθες», σημαίνει ότι εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στον
Θεό.
Δεν είναι τίποτε δύσκολο για τον Θεό ούτε για
έναν Άγιο. Το εμπόδιο σ’ εμάς τους ανθρώπους είναι......η ολιγοπιστία, με την οποία εμποδίζουμε τις μεγάλες θείες
δυνάμεις να μας πλησιάσουν.
Και ενώ υπάρχει τόσο μεγάλη δύναμη δίπλα μας,
εμείς, επειδή υπάρχει μέσα μας σε μεγάλο βαθμό το ανθρώπινο στοιχείο, δεν
μπορούμε να καταλάβουμε το θείο, που ξεπερνάει όλου του κόσμου τις ανθρώπινες
δυνάμεις, γιατί οι θείες δυνάμεις είναι παντοδύναμες.
– Γέροντα, γιατί ο Θεός
επιτρέπει στον διάβολο να μας πειράζη;
– Για να διαλέξη τα παιδιά Του. «Κάνε ,διάβολε,
ό,τι θέλεις», λέει ο Θεός, γιατί, ό,τι και αν κάνη, τελικά θα σπάση τα μούτρα
του στον ακρογωνιαίο λίθο που είναι ο Χριστός. Εάν
πιστεύουμε ότι ο Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, τότε τίποτε δε μας
φοβίζει.
Μπορούσε να τον είχε ξεκάνη τον διάβολο ο Θεός∙
Θεός είναι! Εάν θέλη, και τώρα τον μαζεύει κουβάρι στην κόλαση, αλλά τον αφήνει
πάλι για το καλό μας. Θα τον άφηνε να ταλαιπωρή και να βασανίζη το πλάσμα Του;
Τον άφησε όμως μέχρις ενός σημείου και έως καιρού, για να μας βοηθάη με την
κακία του∙ να μας πειράζη, για να τρέχουμε σ’ Αυτόν. Μόνον αν πρόκειται να βγη
καλό, επιτρέπει στο ταγκαλάκι να μας πειράξη. Αν δε βγη καλό, δεν επιτρέπει.
Όλα τα επιτρέπει ο Θεός για το καλό μας. Να το πιστέψουμε αυτό. Πάντως, όπως
και αν είναι, ο πονηρός μας κάνει καλό∙ μας βοηθάει να αγιάσουμε. Γι’ αυτό και
ο Θεός τον ανέχεται.
Ας αφήνουμε με εμπιστοσύνη στον Θεό τα
δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως και να μη στηριζώμαστε στις δικές μας ανθρώπινες
προσπάθειες, και Εκείνος θα κάνη ο,τι είναι καλύτερο.
Ο άνθρωπος, αν θέλη να μη βασανίζεται, πρέπει
να πιστέψη στο «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν»,
που είπε ο Χριστός. Να απελπισθή δηλαδή από τον εαυτό του με την καλή
έννοια και να πιστέψη στην δύναμη του Θεού. Όταν κανείς απελπισθή με την καλή
έννοια από τον εαυτό του ,τότε βρίσκει τον Θεό.
«Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι»… Δεν
αφήνουμε το Θεό νοικοκύρη να μας κυβερνάει• γι’ αυτό ταλαιπωρούμαστε. Πρέπει να
αφήσουμε εν λευκώ τον εαυτό μας και το μέλλον μας στη
Θεία Πρόνοια, στο θείο θέλημα, και ο Θεός θα μας φροντίσει. Να έχουµε
απόλυτη εµπιστοσύνη.
Ας αναθέσουμε τον εαυτό μας, τα παιδιά μας, την
οικογένειά μας, την ζωή μας ολόκληρη στον Χριστό ο οποίος σαν Θεός που είναι
μπορεί να μας περάσει μέσα από την φωτιά και την τρικυμία χωρίς να πάθουμε το
παραμικρό.
-Βρέ παιδιά, έχετε λίγη εµπιστοσύνη στον
Χριστό! ‘Όλα όσα παραχωρεί και µας βρίσκουν, για το καλό µας το κάνει! Κι αν
δεν δει ότι θα βγει κάτι καλό, δεν επιτρέπει τίποτα το άσχημο!
Ξέρει ο Θεός.
Έχει πρόνοια για το πλάσμα Του. Αμήν!
konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου