Μια από τις πιο μεγάλες θλίψεις σ΄ αυτόν τον
κόσμο είναι η φτώχεια. Όταν ο άνθρωπος δεν έχει τα αναγκαία υλικά πράγματα,
υποφέρει και στενοχωριέται, ιδιαίτερα μάλιστα βλέποντας τους άλλους να έχουν σε
αφθονία όσα αυτός στερείται. Εκείνοι, νεότεροί του ίσως, έχουν χρήματα, σπίτια,
κτήματα, αυτός ούτ΄ ένα καλύβι. Εκείνοι είναι καλοντυμένοι, αυτός σχεδόν
γυμνός. Εκείνοι χορταίνουν μ΄ ό,τι φαγητό επιθυμήσουν, αυτός με δυσκολία
εξασφαλίζει το καθημερινό του ψωμί.
Κάνοντας αυτές τις διαπιστώσεις ο φτωχός, θλίβεται τόσο, πού άλλοτε μισεί τη ζωή και ζητάει
το θάνατο, άλλοτε πάλι αγανακτεί και καταριέται και βλαστημάει Θεό και
ανθρώπους.
Αυτό όμως δεν οφείλεται παρά στην αγνωσία μας.
Δεν γνωρίζουμε τι πραγματικά μας ωφελεί και τι πραγματικά μας βλάπτει.
Γιατί, αν γνωρίζαμε, θα χαιρόμασταν στη θλίψη
και θα λυπόμασταν στην ευτυχία.
Θαρρούν οι περισσότεροι ότι ο πλούτος είναι το
μεγαλύτερο αγαθό της ζωής και η φτώχεια το μεγαλύτερο κακό. Εσύ όμως, αδελφέ, πρέπει να μάθεις την αλήθεια, τι
είναι δηλαδή αυτός ο πλούτος που ποθείς και πού η στέρησή του σε θλίβει.
Ο Κύριος, στην παραβολή του
σπορέως (Ματθ. 13:1-23), παρομοιάζει τον πλούτο με τ΄ αγκάθια, πού πνίγουν το λόγο Του και δεν τον
αφήνουν να καρποφορήσει στην ψυχή του ανθρώπου. Τι άλλο, αλήθεια, κάνουν οι
πλούσιοι και οι κυνηγοί του πλούτου, παρά να πνίγονται ακατάπαυστα μέσα στις μέριμνες για
τη συγκέντρωση επίγειων αγαθών, αφήνοντας έτσι ακαλλιέργητη την ψυχή τους και
αδιαφορώντας για τη σωτηρία τους;
Μια τέτοια δραστηριότητα, όμως, έχει και άλλες
ολέθριες συνέπειες. Γιατί όποιος κυνηγάει το χρήμα, κάνει και παρανομίες και απάτες και καταχρήσεις και κλοπές
και άλλες πολλές αμαρτίες. Όπως λέει ο απόστολος Παύλος, “όσοι θέλουν να
πλουτίσουν, πέφτουν σε πειρασμό, σε παγίδα του διαβόλου και σε πολλές επιθυμίες
ανόητες και βλαβερές, που βυθίζουν τους ανθρώπους στην καταστροφή και στο χαμό”
(Α΄Τιμ. 6:9). Γι΄ αυτό και ο προφήτης Δαβίδ συμβουλεύει: Αν δείτε να
τρέχει μπροστά σας σαν ποτάμι ο πλούτος, μην προσκολλάτε σ΄ αυτόν την καρδιά
σας και μη θαμπώνεστε από την εφήμερη λάμψη του (Ψαλμ. 61:11). Κακίζει
μάλιστα ο ψαλμωδός τους ανθρώπους που αγαπούν τη ματαιότητα και ζητούν το
ψεύδος (Ψαλμ. 4:3), γιατί, σαν λογικά πλάσματα του πάνσοφου Θεού, θα έπρεπε να
κυβερνιούνται από τον λογικό τους νου και όχι από
τις επιθυμίες τους, σαν τ΄ άλογα ζώα.
Εσύ, λοιπόν, αδελφέ, μίσησε τον πλούτο και
αγάπησε τη φτώχεια. Μίσησε τα υλικά και αγάπησε τα
πνευματικά. Μίσησε τα εφήμερα και αγάπησε τα αιώνια.
Μίσησε τη μέριμνα, που σκορπίζει το νου και τον
απομακρύνει από τον Κύριο, και αγάπησε την αμεριμνία, που σε φέρνει κοντά στον
Κύριο.
Μίσησε την αμαρτία, που συντροφεύει τον πλούτο,
και αγάπησε την αρετή, που συντροφεύει τη φτώχεια. Τι κι αν στερείσαι εδώ; Θ΄ απολαύσεις
εκεί, στον ουρανό.
“Μακάριοι εσείς οι φτωχοί,
γιατί δική σας είναι η βασιλεία του Θεού”, βεβαίωσε ο Ιησούς (Λουκ. 6:20). Τι κι αν δεν
μοιάζεις στον Κροίσο ή στο Μίδα ή στο Μαικήνα; Μοιάζεις
στο Χριστό, στο Σωτήρα σου, που έζησε πάνω στη γη μέσα σε έσχατη πενία. Γεννήθηκε σ΄ ένα ταπεινό σπήλαιο, τοποθετήθηκε στο
παχνί των αλόγων, μεγάλωσε στερημένα στο σπίτι του φτωχού μαραγκού Ιωσήφ, ως τη
θυσία Του, δεν είχε “πού να γείρει το κεφάλι” (Ματθ. 8 , και τέλος πέθανε
πάνω στο σταυρό γυμνός, εγκαταλειμένος, μην έχοντας ούτ΄ ένα ποτήρι νερό στην
επιθανάτια και αγωνιώδη εκείνη δίψα Του.
Είσαι φτωχός; Είσαι μακάριος! Γιατί και στον
Ιησού μοιάζεις - τι μεγαλύτερη τιμή απ΄ αυτή; - και της βασιλείας Του θα γίνεις
μέτοχος, στρέφοντας το ενδιαφέρον σου από τα υλικά στα πνευματικά και
φροντίζοντας για τη σωτηρία σου. Αν το κάνεις αυτό, μπορεί να είσαι φτωχός, ο Θεός όμως δεν θ΄ αφήσει να σου λείψει τίποτε από τα
αναγκαία, όπως το υποσχέθηκε: “Πρώτα απ΄ όλα να επιζητείτε τη
βασιλεία του Θεού και την επικράτηση του θελήματός του, κι όλα τα επίγεια αγαθά
θ΄ ακολουθήσουν” (Ματθ. 6:33).
Μην ξεχνάς, τέλος, ότι μια μέρα θα πεθάνει και
ο πλούσιος. Και ενώ εσύ, όπως είπαμε, αν σήκωσες τη φτώχεια σου με υπομονή και ευχαριστία και δοξολογία του Θεού, θα πας στους κόλπους του Αβραάμ, σαν τον
φτωχό Λάζαρο, ο πλούσιος θα καταλήξει στον άδη και θ΄ ακούσει από το στόμα του
πατριάρχη:
“Παιδί μου, εσύ απόλαυσες την
ευτυχία στη ζωή σου, τώρα, λοιπόν, υποφέρεις” (πρβλ. Λουκ. 16:25).
(Επιλογή και διασκευή
ψυχωφελών κειμένων από το βιβλίο “ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ” του μοναχού Αγαπίου Λάνδου
του Κρητός)
https://www.agiooros.net/forum/viewtopic.php?t=855
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου