«Το εφάμαρτο στοιχείο της
πολυμεριμνίας είναι τούτο, ότι επιδιώκει εγωιστικά την αυτάρκεια. Όλα
θέλει να τα κάνει μόνη της, όλα θέλει να τα κατορθώσει χωρίς το Θεό. Στηρίζοντας κάθε ελπίδα στον
εαυτό της, στις ικανότητές της και στα όποια υλικά μέσα διαθέτει, αγνοεί ή και περιφρονεί τη θεία πρόνοια.
Ως κύριο σκοπό της ζωής έχει την απόκτηση
εγκόσμιων αγαθών. Και την ίδια την επίγεια ζωή τη θεωρεί ως αυτοσκοπό. Για τη μελλοντική και αιώνια ζωή αδιαφορεί.
Βλέπετε, τί θεομάχο πνεύμα βρίσκεται μέσα στην
πολυμεριμνία! Παλέψτε, λοιπόν, μ’ αυτό το κακό! Αντισταθείτε στον εχθρό, όπως
αν σας παρακινούσε να διαπράξετε φόνο!
«Πώς ν’ αγωνιστώ;», θα με ρωτήσετε. Αρχίστε και
θα μάθετε… Αρχίστε πρώτα - πρώτα από την προσευχή.
Απαλλάξτε την από κάθε βιοτική μέριμνα. Το ίδιο να κάνετε στη συνέχεια και μ’ όλες τις άλλες πράξεις και ασχολίες σας. Ο
τρόπος είναι απλός:
Την ώρα της προσευχής, μόλις εμφανίζεται στο νου σας κάποιος λογισμός, να τον
διώχνετε χωρίς καθυστέρηση. Κι αν πάλι έρχεται, πάλι να τον διώχνετε. Έτσι
να κάνετε συνέχεια και ακούραστα. Μην επιτρέπετε στις μέριμνες να σταθούν ούτε
για μια στιγμή στο νου σας, όταν προσεύχεστε. Αυτός είναι ο αγώνας! Και θα
δείτε καρπούς. Φτάνει να επιμείνετε».
Απόσπασμα
(Αγ. Θεοφάνους του Εγκλείστου,
«Ο δρόμος της ζωής» - επιλογές -, Ι. Μ. Παρακλήτου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου