Άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ. [Πορεία προς τον Ουρανό]. Η μεγαλύτερη αρετή

12. Η μεγαλύτερη αρετή

Αγαπητοί χριστιανοί! Ας προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε στην καρδιά μας αγάπη για το συνάνθρωπό μας. Αυτή είναι η υπέρτατη αρετή.

Πρώτος καρπός της χριστιανικής αγάπης, είναι το να μην κάνουμε κακό σε κανένα. Και δεύτερος καρπός, είναι το να ελεούμε και να σπλαχνιζόμαστε τον πλησίον.

Αυτός που αγαπάει δεν κάνει κακό. Αγαπάει τους γονείς του και τους άρχοντες, γι’ αυτό υπακούει σ’ αυτούς και τους σέβεται. Κακό είναι η οργή και ο θυμός, μα όποιος αγαπάει δεν πέφτει σ’ αυτό. Κακό είναι η ασωτία και η μοιχεία, μα όποιος αγαπάει δεν πέφτει σ’ αυτό. Κακό είναι η αρπαγή των αγαθών του πλησίον μας με ύπουλα ή κολακευτικά μέσα, μα όποιος αγαπάει δεν πέφτει σ’ αυτό. Κακό είναι η ψευδορκία, η συκοφαντία, η βρισιά, η απάτη, η αποπλάνηση, η δολιότητα, η αδικία, μα όποιος αγαπάει δεν πέφτει σ’ αυτό.

Κακό είναι η ζημιά που παθαίνουν οι χριστιανοί, όταν οι ποιμένες της Εκκλησίας αμελούν για τη σωτηρία τους, μα ο καλός ποιμένας που αγαπάει το ποίμνιο του δεν πέφτει σ’ αυτό. Κακό είναι η δωροδοκία και ή προσωποληψία των δικαστών, μα όποιος αγαπάει δεν πέφτει σ’ αυτό. Κακό είναι η απιστία της γυναίκας προς τον άνδρα της ή του άνδρα προς τη γυναίκα του, μα όποιος αγαπάει δεν πέφτει σ’ αυτό.

+++

Ο δεύτερος καρπός της αγάπης προς τον πλησίον μας είναι η συμπόνια στη συμφορά και στη δυστυχία του. Αυτός που αγαπάει αληθινά, όταν βλέπει τον άλλο βυθισμένο στη φτώχεια, είναι αδύνατον να μην τον σπλαχνιστεί και να μην τον βοηθήσει, γιατί «η αγάπη χρηστεύεται». Βλέπει τον πεινασμένο και τον τρέφει. Βλέπει το διψασμένο και τον ποτίζει, τον ξένο και τον φιλοξενεί, τον άρρωστο και τον επισκέπτεται, το φυλακισμένο και τον παρηγορεί. Με λίγα λόγια, σε κάθε συμφορά βοηθάει και συντρέχει.

Σ’ αυτόν που αγαπάει, τα σπλάχνα του και η καρδιά του επαναστατούν, καθώς βλέπει το συνάνθρωπο του πεσμένο σε κάποια συμφορά. Έτσι έκανε και ο φιλάνθρωπος Θεός. Είδε τον άνθρωπο, που τόσο αγαπάει, σε μεγάλη δυστυχία και τον σπλαχνίστηκε. Έστειλε τον μονογενή του Υιό στον κόσμο για ν’ αναζητήσει και να σώσει το χαμένο πρόβατο.

Απ’ όλα αυτά συμπεραίνουμε, ότι οι άνθρωποι που κάνουν ή σκέφτονται να κάνουν κακό στον πλησίον τους, και οι άλλοι που αδιαφορούν για τις δυστυχίες του, δεν έχουν στην καρδιά τους αγάπη. Σ’ αυτούς ανήκουν όσοι πλούσιοι σπαταλούν χωρίς να λογαριάζουν τους φτωχούς. Αυτοί αγαπούν τα πάθη τους και όχι τον πλησίον. Και αφού δεν έχουν αγάπη στον πλησίον τους, ούτε και τον Θεό αγαπούν.

Ας γίνουμε πραγματικοί άνθρωποι αγάπης, και τότε θα είμαστε αληθινοί και όχι ψεύτικοι χριστιανοί. Γιατί απ’ αυτό γνωρίζεται ο αληθινός χριστιανός. «Ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες», διδάσκει ο Κύριος, «ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ιω. 13, 35).

+++

Όλοι μας χάσαμε με την παρακοή τον Παράδεισο. Λυτρωθήκαμε όμως με το αίμα του Χριστού, του Υιού του Θεού, «τοῦ ἀγαπήσαντός ἡμᾶς καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν» (Γαλ. 2, 20). «Αγαπήσωμεν», λοιπόν, «αλλήλους».

Ολους μας αγάπησε ο Θεός τόσο, «ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ιω. 3, 16) «Αγαπήσωμεν», λοιπόν, «αλλήλους».

Σ’ όλους μας έδωσε ο Θεός το λόγο του τον άγιο σαν λυχνάρι που φέγγει στο σκοτάδι. Ο λόγος Του αυτός μας διδάσκει την αγάπη και την αγαθοεργία. «Αγαπήσωμεν», λοιπόν, «αλλήλους».

Όλοι μας σε μία πίστη έχουμε κληθεί, σε ένα Θεό πιστεύουμε, στον Πατέρα, στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα. Αυτός μας αγαπάει. «Αγαπήσωμεν», λοιπόν, «αλλήλους».

Όλοι μας σε ένα Θεό προσευχόμαστε, ένα Θεό ικετεύουμε, προσκυνάμε, υμνούμε, δοξολογούμε. «Αγαπήσωμεν», λοιπόν, «αλλήλους», όπως κι Εκείνος μας αγαπάει.

Σ’ όλους μας ο ουράνιος Πατέρας, από την πολλή του αγάπη, δίνει το ψωμί, τα ρούχα, το σπίτι και τ’ άλλα αγαθά. «Αγαπήσωμεν», λοιπόν, «αλλήλους».

Όλοι λεγόμαστε χριστιανοί από τον Χριστό. «Αγαπήσωμεν», λοιπόν, «αλλήλους», όπως κι Εκείνος μας αγαπάει.

Όλοι μας ένα Βάπτισμα έχουμε. Όλοι μας, όταν βαπτιστήκαμε, αρνηθήκαμε το σατανά και τα πονηρά του έργα και δώσαμε υποσχέσεις στο Χριστό να έχουμε αγάπη. «Αγαπήσωμεν», λοιπόν, «αλλήλους».

Όλοι μας έχουμε κληθεί στην αιώνια ζωή και απαγγέλλουμε στο άγιο Σύμβολο: «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος». «Αγαπήσωμεν», λοιπόν, «αλλήλους».

Όλοι μας πλησιάζουμε σε μία αγία Τράπεζα, για να μεταλάβουμε το σώμα και το αίμα του Χριστού. Τι ύψιστο μυστήριο! Πόσο ασύλληπτη η φιλανθρωπία του Θεού! «Αγαπήσωμεν», λοιπόν, «αλλήλους».

Χριστιανοί! Όλοι είμαστε αδέλφια. Έναν Πατέρα έχουμε, τον Θεό. Σ’ Αυτόν προσευχόμαστε και λέμε: «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς…». «Αγαπήσωμεν», λοιπόν, «αλλήλους».

Να, που ο κάθε χριστιανός έχει πολλές αιτίες και αφορμές για ν’ αγαπάει τον πλησίον του. Η πιο σπουδαία όμως είναι ότι ο ίδιος ο Θεός τον αγαπάει.

Εσύ λοιπόν τι θα κάνεις; Θ’ αρνηθείς ν’ αγαπήσεις το αγαπημένο πλάσμα του Θεού, το συνάνθρωπό σου; Εκείνον που πλάστηκε «κατ’ εικόνα Θεού και ομοίωσιν», όπως κι εσύ; Εκείνον που εξαγοράστηκε με το αίμα του Χριστού, όπως κι εσύ; Εκείνον που έχει κληθεί στην αιώνια ζωή, όπως κι εσύ; Εκείνον που ο Θεός σου λέει ν’ αγαπάς όσο τον εαυτό σου;

«Αγαπήσωμεν», λοιπόν «αλλήλους», χριστιανοί μου, όπως και ο Θεός μας αγάπησε όλους μας.

Άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ

greekdownloads.wordpress