Εἶναι μερικές γυναῖκες πού θέλουν ντέ καλά νά
κάνουν παιδί.
– Ἀφοῦ δέν σοῦ δίνει ὁ Θεός παιδί, γιατί ντέ
καί καλά θέλεις παιδί; Δέν ξέρει δηλαδή ὁ Θεός; Δέν εἶναι Πατέρας; Δέν σ’ ἀγαπάει;
Ἀλλά βλέπετε ὁ ἐγωισμός
μας; «Θέλουμε παιδί!».
– Μά ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι Πατέρας, σ’ ἀγαπάει ἄπειρα,
καί δέ σοῦ δίνει.. Σημαίνει εἶναι γιά τό καλό σου πού δέν σοῦ δίνει. Τό
ζήτησες. Δέν σοῦ τό ’δωσε. Λοιπόν; Γιατί ἐπιμένεις;
Μετά τό πληρώνουν…
Μιά τέτοια μητέρα, πίεζε – πίεζε τόν Θεό,
τελικά ἀπόκτησε παιδί, καί μετά ἔφτασε σέ τέτοιο σημεῖο, τόσο ἀγανάκτησε…
καταριότανε καί ἔκανε φοβερές ἁμαρτίες μετά μέσω τοῦ παιδιοῦ πού ἀπέκτησε.
Δέν πρέπει νά ἐκβιάζουμε τόν Θεό. Ὁ Θεός εἶναι
Πατέρας. Ἡ εὐτυχία μας δέν εἶναι οὔτε νά ἔχουμε παιδί, οὔτε νά ἔχουμε χρήματα,
οὔτε τί ἄλλο νομίζουμε πώς ἄν ἔχουμε… Ἡ εὐτυχία μας εἶναι νά ἔχουμε τόν Χριστό,
νά ἔχουμε τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ.
Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία
18 – 6 – 2018)

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου