«Είναι
ανάγκη λοιπόν να παραθέσω λίγα από τις θείες Γραφές, για τον έλεγχο και την
ανατροπή των πονηρών ανθρώπων και για τη διόρθωση και ασφάλεια αυτών που θέλουν
να μετανοήσουν.
Διότι λέει ο Παροιμιαστής· «Γιέ μου, φύλαγε τους νόμους του πατέρα σου,
και μην περιφρονήσεις τις εντολές της μητέρας σου· δέσε τους για πάντα στην
ψυχή σου και τύλιξε τους σαν περιδέραιο στο λαιμό σου. Όταν βαδίζεις, να
φέρνεις μαζί σου την εντολή τους και να την έχεις σύντροφό σου· ώστε και όταν
κοιμάσαι, να σε φυλάνε οι εντολές τους, για να συνομιλούν μαζί σου, όταν
σηκώνεσαι από τον ύπνο.
Διότι η εντολή του Νόμου είναι λυχνάρι και φως, και ο έλεγχος και η
παιδαγωγία είναι δρόμος ζωής, για να σε φυλάει από παντρεμένη γυναίκα και από
συκοφαντία εχθρικής γλώσσας. Ας μη σε νικήσει η επιθυμία της γυναικείας
ομορφιάς, ούτε να πιασθείς στα δίχτυα της με τα μάτια σου, ούτε να γοητευθείς
από τα βλέφαρα της· διότι η τιμή μιας πόρνης αξίζει όσο ένα ψωμί, και η
παντρεμένη αισχρή γυναίκα προσπαθεί να πιάσει στα δίχτυα της τίμιες ψυχές.
Είναι δυνατόν να σφίξει κανείς τη φωτιά στην αγκαλιά του, και να μην
κάψει τα ενδύματά του; Η να περπατήσει κανείς επάνω στα κάρβουνα, και να μην
κάψει τα πόδια του; Έτσι και εκείνος που ήρθε σε
σχέση με παντρεμένη γυναίκα, δε θα μείνει ατιμώρητος, ούτε καθένας που
την αγγίζει. Δεν είναι παράδοξο, αν συλληφθεί κάποιος να κλέβει· διότι κλέβει
για να γεμίσει την κοιλιά του που πεινά. Αν όμως συλληφθεί, θα πληρώσει
επταπλάσια, και στην ανάγκη θα δώσει όλη την περιουσία του, για να γλυτώσει τον
εαυτό του.
Ο μοιχός απεναντίας εξαιτίας της αφροσύνης του ετοιμάζει απώλεια για
την ψυχή του· διότι θα υποφέρει πόνους και εξευτελισμούς, και η ντροπή του δε
θα εξαλειφθεί ποτέ. Διότι δε θα τον λυπηθεί τη μέρα της δίκης ο γεμάτος ζήλια
θυμός του άνδρα της. Δε θα δεχθεί να ανταλλάξει με κανένα λύτρο την έχθρα του,
ούτε θα την διαλύσει, και αν του προσφερθούν πολλά δώρα» (Παροιμ. 6, 20-35).
«Γιέ μου, φύλαγε τα λόγια μου, και κρύψε τις εντολές μου μέσα σου. Γιέ
μου, να σέβεσαι τον Κύριο, και θα αποκτήσεις
δύναμη· εκτός από αυτόν, μη φοβάσαι κανέναν άλλο. Φύλαξε τις εντολές μου, και
θα ζήσεις με ασφάλεια· τα λόγια μου μάλιστα πρόσεξε τα σαν τις κόρες των ματιών
σου. Και φόρεσε τα λόγια μου σαν δαχτυλίδια στα δάχτυλα σου, και γράψε τα διάπλατα
στην καρδιά σου. Ονόμασε τη σοφία αδελφή σου, και τη φρόνηση κάνε την σύντροφό
σου, για να σε φυλάξει από ξένη και πονηρή γυναίκα, όταν αυτή σου επιτίθεται με
γλυκόλογα.
Διότι αυτή σκύβει από το παράθυρο του σπιτιού της στις πλατείες, και
όποιον δει από τους ασύνετους νέους να είναι άμυαλος, και να περνά από τη γωνία
του δρόμου του σπιτιού της, και να μονολογεί μέσα στο σκοτάδι, την ώρα που
επικρατεί η νυκτερινή ησυχία και πέφτει η ομίχλη τότε η γυναίκα αυτή πηγαίνει
να τον συναντήσει, έχοντας πορνική εμφάνιση, που ξεσηκώνει τις καρδιές των
νέων. Είναι μάλιστα κυριευμένη από έξαψη και είναι ακόλαστη, και τα πόδια της
δεν ησυχάζουν στο σπίτι της, διότι άλλοτε ονειροπολεί με το νου της έξω από το
σπίτι, και άλλοτε παραμονεύει στις πλατείες σε κάθε γωνία.
Έπειτα τον αγκαλιάζει και τον φιλά, και με αδιαντροπιά του λέει·
“Πρόσφερα θυσία ευχαριστίας· σήμερα εκπλήρωσα το τάμα μου. Γι’ αυτό βγήκα από
το σπίτι μου για να σε συναντήσω· επειδή πόθησα το πρόσωπο σου, ήρθα και σε
βρήκα. Με δαντέλλες έχω στολίσει το κρεβάτι μου, και το έχω στρώσει με κροσσωτά
χαλιά από την Αίγυπτο. Έχω ραντίσει το κρεβάτι μου με ευωδιαστό κρόκο, και το
σπίτι μου με κανέλλα. Έλα λοιπόν να απολαύσουμε την αγάπη μας ως το πρωί, έλα
λοιπόν να κυλισθούμε στον έρωτα μας. Ο άνδρας μου δε βρίσκεται στο σπίτι· έχει
αναχωρήσει για μακρινό ταξίδι. Πήρε στο χέρι του βαλάντιο γεμάτο χρήματα, και
θα επιστρέψει στο σπίτι του ύστερα από πολλές μέρες”.
Και έτσι κατόρθωσε να τον ξεγελάσει με τα πολλά της
λόγια, και με τις παγίδες που προέρχονται από τα χείλη της, τον οδήγησε στην
καταστροφή. Και αυτός την ακολούθησε σαν χαζοπούλι, και οδηγείται σαν βόδι στη
σφαγή, και σαν σκυλί στο δέσιμο, ή σαν ελάφι που πληγώθηκε με τόξο στα σπλάχνα
και τρέχει σαν πουλί στην παγίδα, χωρίς να ξέρει ότι τρέχει βάζοντας σε κίνδυνο την ψυχή του. Τώρα λοιπόν, γιέ
μου, άκουσε με και πρόσεχε τα λόγια του στόματός μου. Ας μην παρασυρθεί η
καρδιά σου στους δρόμους της, και μην περιπλανηθείς στα μονοπάτια της· διότι
πολλούς τους πλήγωσε και τους έριξε κάτω, και είναι αμέτρητοι εκείνοι τους
οποίους έχει φονεύσει. Το σπίτι της είναι δρόμος του άδη, που οδηγεί στα
καταγώγια του θανάτου» (Παροιμ. 7, 1-27).
Και αν είναι τόσο μεγάλη η αυστηρότητα για τις γυναίκες, είναι πολύ
μεγαλύτερη και φοβερότερη η απόφαση της οργής γι’ αυτούς που διαπράττουν μεταξύ
τους την αισχρή πράξη»
Απόσπασμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου