Γέροντας Παίσιος: «Τώρα έχουμε πόλεμο, πνευματικό πόλεμο»

«Βλέπω ότι τώρα ο Θεός, όταν πρόκειται νά έχω κόσμο, με βιδώνει στο κρεββάτι μέ κάποια άρρώστια, γιά νά ξεκουρασθώ. Δεν μου δίνει τήν γλυκύτητα πού ένιωθα παλιότερα στήν προσευχή, γιατί δεν θά μπορούσα νά άποχωρισθω άπό αύτήν. Τότε, όταν έρχόταν κανεις στό Καλύβι, ζοριζόμουν να βγω άπό έκείνη τήν κατάσταση τήν πνευματική7 .

Έκεϊ στό Καλύβι γίνομαι πρόγραμμα των άνθρώπων. Διαβάζω μέσα Ψαλτήρι, άπ’ έξω χτυπούν. Τούς λέω «περιμένετε ένα τέταρτο» και αυτοί φωνάζουν: «Ε, Πάτερ, σταμάτα τήν προσευχή… ό Θεός δέν παρεξηγεϊται». Κατάλαβες; Μέχρις έκεί φθάνουν! Δέν είναι μόνον πού θα σταματήσω, άλλά άν βγω, μετά πάει, τέλειωσε. "Ο,τι κάνω μέχρι τότε. Τό πρωί, στις έξήμισι - έπτά ή ώρα πρέπει νά έχω τελειώσει και τόν Εσπερινό, γιά νά είμαι σίγουρος. «Φώς... πρωινόν άγίας δόξης»!

Τήν ώρα πού τελειώνετε έσεϊς τόν Όρθρο, έγώ έχω τελειώσει και τα κομποσχοίνια τού Εσπερινού. "Αν προλάβω νά πάρω άντίδωρο τό πρωί, καλά… μετά ούτε τσάι… γίνομαι πτώμα, πέφτω κάτω. "Ακόμη και τό Πάσχα, τήν Διακαινήσιμο, είχα κάνει ένάτες, τριήμερα8. Μπορείς - δέν μπορεις, πρέπει νά µπορής. Μιά μέρα, δέν ξέρω τί έμπόδια είχε ο κόσμος ϊσως είχε φουρτούνα ή θάλασσα και δέν είχε καράβι και δέν ήρθε κανεις στό Καλύβι. Πά, πα, έζησα μιά σιναίτικη μέρα, όπως τότε στήν σπηλιά της "Αγίας Έπιστήμης9! Όταν ή θάλασσα έχη φουρτούνα, έγώ έχω μπουνάτσα… όταν έχη μπουνάτσα, τότε έχω φουρτούνα.

Έχω βέβαια τήν δυνατότητα νά πάω κάπου νά ήσυχάσω. Ξέρετε πόσοι μού έχουν πει νά μού κάνουν τά έξοδα, γιά νά πάω στήν Καλιφόρνια, στόν Καναδά; «Έχουμε "Ησυχαστήριο, λένε, νά 'ρθής». "Αν βρεθώ σε άγνωστο τόπο, θά είναι σάν νά βρίσκωμαι στόν Παράδεισο. Δέν θά μέ ξέρη κανείς, θα έχω τό πρόγραμμά μου, θά ζήσω καλογερικά, όπως θέλω. Βλέπεις όμως, όταν τελειώνη ό πόλεμος, τότε άπολύεται κανείς.

Τώρα έχουμε πόλεμο, πνευματικό πόλεμο. Πρέπει να είμαι στην πρώτη γραμμή. Τι μαρξιστές υπάρχουν, τι μασόνοι, τι σατανιστές και τόσοι άλλοι! Πόσοι δαιμονισμένοι, πόσοι αναρχικοί, πόσοι πλανεμένοι έρχονται, για να τους επισφραγίσω την πλάνη τους!

Καὶ πόσους μοῦ τοὺς στέλνουν, χωρὶς νὰ τοὺς προβληματίσουν, ἄλλοι γιὰ νὰ τοὺς ξεφορτωθοῦν, ἄλλοι γιὰ νὰ μὴ βγάλουν αὐτοὶ τὸ φίδι ἀπὸ τὴν τρύπα... Νὰ ξέρατε πόσο στριμώχνομαι καὶ ἀπὸ πόσες μεριὲς! Πίκρα τὸ στόμα μου ἀπὸ τὸν πόνο τῶν ἀνθρώπων. Μέσα μου ὅμως νιώθω παρηγοριά.

Ἄν φύγω, τὸ θεωρῶ σὰν νὰ φεύγω ἀπὸ τὴν πρώτη γραμμὴ, σὰν νὰ ὸπισθοχωρῶ. Τὸ θεωρῶ προδοσία. Ἔτσι τὸ νιώθω. Μήπως ξεκίνησα γιὰ τέτοια πράγματα ἢ ξεκίνησα γιὰ νὰ βοηθάω μοναστήρια; Γιὰ ἀλλοῦ ξεκίνησα καὶ ἀλλοῦ βρέθηκα, καὶ τώρα πῶς παλεύω!

Καὶ βλέπεις, ὁ ἄλλος δὲν μιλάει. Δὲν  πάει νὰ διαλύσουν τὴν  Ἐκκλησία; «Δεν πειράζει!», λέει. Πηγαίνει καὶ μὲ τὸν ἕναν καὶ μὲ τὸν ἄλλον, ἀρκεῖ νὰ βολευτὴ. Τί νὰ βολευτὴ! Αὐτὸν τὸν βολεύει ὁ διάβολος τελικά. Αὐτὰ εἶναι ἄτιμα πράγματα. Αν ἤθελα ἐγὼ νὰ κάνω αὐτὸ ποὺ μὲ εὐχαριστεῖ, οὐ, ξέρετε πόσο εὔκολο ἦταν;

Σκοπὸς ὅμως εἶναι νὰ κάνω ὄχι αὐτὸ ποὺ βολεύει ἐμένα, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ βολεύει τὸν ἄλλον.  Ἄν σκεφτόμουν πῶς νὰ βολευτῶ ἐγώ, ἔχω τὴν δυνατότητα νὰ βολευτῶ σὲ πολλὲς μεριές. Γιὰ νὰ περάσης ὅμως στὴν βουλὴ τοῦ Θεοῦ, πρέπει νὰ γίνης «βουλευτὴς» τοῦ Θεοῦ, ὄχι «βολευτὴς» τοῦ ἑαυτοῦ σου.»

7. "Ο Γέροντας μετά άπό μιά έντονη πνευματική κατάσταση πού έζησε - ένιωθε νά λειώνη άπό τήν άγάπη πρός τόν Θεό και τόν άνθρωπο σάν τήν λαμπάδα πού βρίσκεται σε θερμό χώρο - έλαβε τήν πληροφορία ότι δέν πρέπει νά άρνηθή τήν βοήθειά του πρός τούς άνθρώπους.
Από τότε διέθετε τήν ήµερα στούς άνθρώπους πού τόν έπισκέπτονταν καί την νύχτα προσευχόταν γιά τα ποικίλα προβλήματα του κόσμου. Όταν όμως το πλήθος των προσκυνητών αύξήθηκε κατά πολύ, είχε τόν λογισμό να άπομακρυνθή σε άγνωστο τόπο, γιά νά διαθέτη όλον τόν χρόνο του στην προσευχή. Τότε γιά δεύτερη φορά είχε πληροφορία νά παραμείνη στο Κελλί του, στήν «Παναγούδα», και νά άναπαύη τόν κόσμο.

8.  Αποχή άπό φαγητό και νερό μέχρι τήν ένατη ώρα βυζαντινή (3 μ.μ.) ή γιά τρείς ήμέρες.

9. "Ο Γέροντας άσκήτεψε στό Σινά, στό άσκητήριο της "Αγίας "Επιστήμης, τά χρόνια 1962-1964.

από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ τόμος Β σελ 24 - 26»  (ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ – ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)