Γέροντας Παΐσιος: «Σήμερα οι άνθρωποι γυρίζουν γύρω από τον εαυτό τους»

Παλιά στην πατρίδα μου, στα Φάρασα, έλεγαν: «"Αν έχεις καμιά δουλειά, μήν την άφήνης γιά αύριο. "Αν έχεις καλό φαγητό, ας’  το γιά αύριο, μήπως έρθει κανένας μουσαφίρης». Τώρα σκέφτονται: «Νά άφήσουμε την δουλειά μήπως έρθει κανείς αύριο καί μάς βοηθήσει. Το καλό φαγητό, άς τό φάμε εμείς άπόψε!».

Οί περισσότεροι σήμερα γυρίζουν γύρω άπό τόν εαυτό τους. Μόνον τόν εαυτό τους σκέφτονται.

"Ας ύποθέσουμε ότι βρέχει, γίνεται κατακλυσμός. Θα δείτε, οι περισσότερες άπό σάς θα σκεφθούν μήπως έχουν ρούχα άπλωμένα, νά πάνε νά τά μαζέψουν. Κακό δεν είναι αύτό, άλλά δεν θά πάνε πιό πέρα. Τά ρούχα και νά βραχούν, πάλι θα στεγνώσουν. Αυτοί όμως πού άλωνίζουν τί θα γίνουν; Πονάτε γι’ αύτούς, γιά νά κάνετε καμιά εύχή;

Ή πέφτουν κεραυνοί,  ζήτημα πέντε - έξι ψυχές νά θυμηθούν τούς καημένους τούς γεωργούς ή αυτούς πού έχουν θερμοκήπια.
Δεν σκέφτεται δηλαδή τόν άλλον ο άνθρωπος, δεν βγαίνει άπό τόν εαυτό του, άλλά γυρίζει συνέχεια γύρω άπό τόν έαυτό του.

"Οταν όμως γυρίζη γύρω άπό τόν εαυτό του, κέντρο έχει τόν έαυτό του, δέν έχει τόν Χριστό. Είναι έξω άπό τόν άξονα που είναι ο Χριστός. Γιά νά φθάσει νά σκέφτεται τον άλλον, πρέπει ό νους του πρώτα να είναι στόν Χριστό. Τότε σκέφτεται καί τόν πλησίον καί μετά σκέφτεται και τά ζώα καί όλη την φύση. "Έχει τόν σταθμό του άνοιχτό καί, μόλις πάρει τό μήνυμα, τρέχει νά βοηθήσει.

"Αν ό νους του δεν είναι στόν Χριστό, δεν δουλεύει ή καρδιά του, γι’ αύτό δέν αγαπάει ούτε τόν Χριστό ούτε τόν συνάνθρωπό του, πόσο μάλλον την φύση, τα ζώα, τα δένδρα, τα φυτά. "Έτσι όπως κινεϊσθε, που νά φθάσετε στό σημείο νά έχετε έπικοινωνία με τά ζώα, με τα πουλιά! Αν πέσει κανένα πουλί άπό την σκεπή, θά τό ταΐσετε. "Αν δέν πέσει άπό την σκεπή, δεν σκάφτεστε νά τό ταΐσετε. Εγώ βλέπω τα πουλιά,  λέω «θέλουν τάισμα, τά καημένα»,  ρίχνω ψίχουλα κ.λπ., βάζω και νεράκι νά πιουν. Βλέπω άρρωστα κλαδιά στα δένδρα άμέσως σκέφτομαι νά τά κόψω, για νά μήν κολλήσουν καί τά άλλα.

"Η χτυπάει μια πόρτα, ένα παράθυρο, πάει έκει ό νους μου. Θα ξεχάσω τόν έαυτό μου, άν μου χρειάζεται κάτι, αλλά θά κοιτάξω τήν πόρτα, τό παράθυρο, νά μη σπάση, νά μή γίνη καμμιά ζημιά. Παρεμπιπτόντως σκέφτομαι γιά μένα. Καί άν κανείς σκέφτεται καί πονάη γιά τα δημιουργήματα, πόσο μάλλον θα σκέφτεται τόν Δημιουργό τους! Αν δέν κινείται έτσι ο άνθρωπος, πώς νά συντονισθή με τόν Θεό; Έπειτα, καί όταν βγαίνετε έξω, ρίξτε καμιά ματιά γύρω.

Μπορεί κάποιος έστω καί άπό άπροσεξία ή άπό κακότητα - εύχομαι κανείς νά μην κάνει κακό - κάτι να πετάξει καί νά βάλει φωτιά, αύτό ρίξτε μιά ματιά. Και αύτό στα πνευματικά άνήκει, γιατί καί αύτό τό βλέμμα έχει άγάπη. Έγω βγαίνω έξω άπό τό Καλύβι, ρίχνω μια ματιά πρός τα κάτω, μιά ματιά προς την σκεπή, νά δώ μήπως μυρίζει καμένο. "Αλλο άν έχης τέτοια πίστη, άν πιάση φωτιά καί κάνης προσευχή, θά σβήση ή φωτιά. Διαφορετικά, πρέπει να ένεργήσης.

Ή όταν άκούω κρότο, προσέχω νά δώ τί είναι, πυροβόλο; άσκηση κάνουν; φουρνέλλο; "Ένα καί ένα ο νους μου πηγαίνει έκεϊ, γιά νά κάνω κομποσχοίνι. "Οποιος αδιαφορεί γιά τόν έαυτό του, άπό αγάπη πρός τους άλλους, τό μεγάλο ένδιαφέρον του Θεού βρίσκεται μαζί του, καί όλοι οί άνθρωποι ενδιαφέρονται γι’ αυτόν.  

Άλλα ή σημερινή γενιά είναι ή γενιά της άδιαφορίας! Οί περισσότεροι μόνο γιά παρελάσεις είναι! Μήν τους πεις, άν συμβεί κάτι, νά αμυνθούν! Τώρα όμως καί παρελάσεις δεν θέλουν! Παλιότερα πήγαιναν στίς παρελάσεις,  άκουγαν καί ένα έμβατήριο, κάτι μέσα τους σκιρτουσε!

Σήμερα υπάρχει ένα ρεμπελιό σε μάς τους "Ελληνες. Βέβαια άλλοι λαοί είναι άκόμη χειρότερα, γιατί δεν έχουν ίδανικά. Βλέπεις, οί "Ελληνες μπορεί νά έχουν ένα σωρό κουσούρια, άλλά έχουν καί ένα δώρο άπό τόν Θεό, τό φιλότιμο καί τήν λεβεντιά, όλα τα πανηγυρίζουν. Οί άλλοι λαοί στα λεξικά τους δεν έχουν αυτές τίς λέξεις.

από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ τόμος Β σελ 34»  (ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ – ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)