«Μακάριοι οί πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την
γήν…»
Η πραότητα, ως χαρακτηριστικό, είναι προϊόν της ενέργειας του Αγίου
Πνεύματος. Πηγή και ρίζα της είναι η ταπείνωση.
Είναι και αυτή ένα θείο γνώρισμα, αφού ο «ταπεινός τη καρδία» Κύριός
μας είναι ταυτόχρονα και πράος, αφού προβάλλει περισσότερο την πραότητα από
την ταπείνωση. Το σώμα είναι η ταπείνωση και η σκιά του σώματος η πραότητα.
Ποτέ δεν ακούστηκε ταπεινός να είναι οργίλος ή οργίλος να είναι ταπεινός.
Αν ερευνήσουμε την πανσωστική πρόνοια του Θεού για τα κτίσματά του, και
ειδικά για τον άνθρωπο, θα διαπιστώσουμε ότι ο πρακτικός τρόπος που
επικοινωνεί ο Θεός με αυτά, είναι η απέραντη πραότητα, αυτή που χαρακτηρίζει
τη γνήσια πατρική ιδιότητα.
Δεν είναι η πραότητα του Θεού μαζί με τη θεοπρεπή ακινησία της
ταπεινώσεώς του, που συνεχίζει την πατρική κηδεμονία και πρόνοια παρά το ότι
εμείς αθετούμε τις εντολές, τον προκαλούμε και τον παροργίζουμε;
Η φύση και θέση της πραότητας είναι η βάση της προσωπικότητας. Δίκαια
λέγεται ότι ο Θεός «διδάξει πραείς οδούς αυτού» και «μακάριοι οι πραείς ότι
αυτοί κληρονομήσουσι την γην» (Ματθ.5,5). Ποιά άραγε είναι αυτή η «γη», που ο
Δημιουργός υπόσχεται, ως προίκα, σε όσους ανάστησαν το χαρακτήρα τους; Η «γη»
είναι ο τόπος των θείων επαγγελιών και ο χώρος στον οποίο περιέχονται είναι και
λέγεται «γη της επαγγελίας». Αυτές τις θείες επαγγελίες, τις δωρεές και
ευλογίες, τις ετοίμασε ο Θεός «από καταβολής κόσμου». Εμείς τις θυσιάσαμε στο
νόμο της βλακείας μας προτιμώντας την αυτονομία και παρακοή. Αν δε η
φιλανθρωπία του Θεού και Πατέρα μας δεν αναλάμβανε την ανάπλασή μας, θα μέναμε
στον αφανισμό!
Ο Θεός γνωρίζουμε ότι είναι αγάπη και «ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ
μένει και ο Θεός εν αυτώ» (Α’ Ιω. 4,16). Πώς όμως κάποιος θα μένει «εν τη
αγάπη» αν απουσιάζει η πραότητα και επικρατούν τα αντίθετά της, που είναι η
οργή, το μίσος και η σκοτεινόμορφη κακία;
Όταν η πραότητα απουσιάζει από την προσωπικότητα επικρατεί ταραχή και
αβεβαιότητα και όλο το χάος της περιεκτικής διαστροφής. Κατάληξή τους είναι ο
θάνατος και ο άδης, από τα οποία διαφύλαξέ μας Πανάγαθε Δέσποτα για την ανέκφραστη
φιλανθρωπία σου!
από το βιβλίο: Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού – «Συζητήσεις στον
Άθωνα» Ψυχωφελή Βατοπαιδινά 13
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου