Άγιος Γέροντας Παΐσιος - Οι αληθινοί προσκυνηταί

- Γέροντα, δηλαδή δέν βοηθούν τά προσκυνήματα  πού γίνονται λ.χ. στούς Αγίους Τόπους;

- Κοίταξε νά σού πώ. Σήμερα, άν πάς, γιά νά ωφεληθείς λίγο, πρέπει νά βλαφτείς πολύ μέσα στά τραίνα, στα αεροπλάνα, στά ξενοδοχεία. Όλα έχουν κοσμικοποιηθεί. Τί θά ωφεληθεί κανείς, άν πάη σε έναν πνευματικό χώρο καί δή καί μιά μεγάλη κοσμική αταξία; Πρέπει να είναι πολύ δυνατός, γιά νά τά αξιοποιήσει όλα πρός το καλό. Καί έκεί στά προσκυνήματα αυτός πού μιλάει και εξηγεί, όταν πηγαίνουν μέ γκρούπ, είναι καλύτερα σε μερικές περιπτώσεις νά μή μιλάη. Γιατί δεν λέει με εύλάβεια λ.χ. «αύτή είναι ή Γεθσημανή, έδώ είναι ο Πανάγιος Τάφος κ.λπ.», αλλά αρχίζει βρρρρ: «Εδώ είναι αύτό, έκεί είναι τό άλλο, τώρα θά πάμε στήν Βηθλεέμ, όπου ήρθαν οί Μάγοι άπό τήν Περσία», καί σιγά – σιγά πάει τούς προσκυνητές στό... Κουβέιτ! Έτσι δεν αφήνει καί έναν πού διάβασε Αγία Γραφή καί ξέρει ότι εδώ είναι ο Πανάγιος Τάφος, έκεί ή Γεθσημανή κ.λπ. νά συγκεντρωθή καί νά προσευχηθή.

Αύτά χρειάζονται μόνο σε έναν πού δέν διάβασε Αγία Γραφή, άλλά όσοι πάνε γιά προσκύνημα στούς Αγίους Τόπους έχουν διαβάσει Αγία Γραφή. Αντί δηλαδή νά βοηθηθούν οί άνθρωποι, ζαλίζονται. Εν τώ μεταξύ φεύγουν αμέσως άπό το ένα προσκύνημα καί πάνε στό άλλο, καί ούτε κάν ποτίζει μέσα τους αυτό πού ακούν. Άλλο είναι, όταν κανείς πηγαίνει προσκύνημα μέ πνευματική συντροφιά καί πνευματικό συνοδό καί έχη κάνει προηγουμένως καί μιά ανάλογη προετοιμασία.

Έλεγε μιά Φαρασιώτισσα που έμενε στά Γιαννιτσά: «Χατζήδες είναι αυτοί; Σέ μισή ώρα πάνε στά Ιεροσόλυμα καί σέ μισή ώρα γυρνάνε! Χατζήδες είναι;». Παλιά οί καημένοι έμεναν στά προσκυνήματα καί έκαναν αγρυπνίες, γιά νά ωφελούνται πνευματικά, αλλά καί για νά μήν κάνουν έξοδα μένοντας σέ ξενοδοχεία, καί τά χρηματα τά έδιναν ελεημοσύνη. Καί άν κανείς δέν είχε καμμιά πνευματική αλλοίωση, όταν επέστρεφε, του έλεγαν: «Σκόρδο πήγες, κρεμμύδι γύρισες». Ο Αγιος Αρσένιος πήγαινε κάθε δέκα χρόνια στά Ιεροσόλυμα καί βάδιζε πέντε μέρες μέ τα πόδια μέχρι τήν Μερσίνα, γιά να πάρη τό καράβι. Σήμερα σπάνια νά βρής τέτοιες περιπτώσεις. Θυμάμαι, είχε έρθει στό Καλύβι ένας Ρώσος άπό τό Βλαδιβοστόκ, άπέναντι άπό τήν Ιαπωνία.

Είχε τάξει νά πάη στους Αγίους Τόπους μέ τα πόδια. Όταν πήγε νά πάρη ευλογία άπό τόν Δεσπότη του, έκεϊνος του είπε: «Δέν είσαι καλά, που θά πάς μέ τά πόδια». Γι' αυτό πήγε στό Μοναστήρι του Ζαγκόρσκ στήν Μόσχα και πήρε ευλογία άπό έναν Στάρετς. Ξεκίνησε άπό έκεϊ το Πάσχα μέ τά πόδια καί έφθασε στά Ιεροσόλυμα τον Οκτώβριο. Εβδομήντα χιλιόμετρα τήν ήμέρα βάδιζε. Ήρθε μετά καί στό "Αγιον Ορος μέ τά πόδια καί θά ξαναπήγαινε στά Ιεροσόλυμα. Είχε πραγματικό θείο έρωτα.

Ζούσε σέ άλλον κόσμο. Ήξερε λίγα ελληνικά καί συνεννοούμασταν. «Νόμιζα, μου είπε, ότι θά είναι έκεϊ ό Αντίχριστος, γιά νά μαρτυρήσω, νά μου κόψη τό κεφάλι, αλλά δέν ήταν! Τώρα που θα ξαναπάω στά Ιεροσόλυμα, θά βάλω μιά μετάνοια στόν Πανάγιο Τάφο καί για σένα, καί έσυ νά μνημονεύεις το όνομά μου». Σηκώθηκε έπάνω καί έκανε μιά μετάνοια, γιά νά μου δείξη πως θα κάνη, καί χτύπησε τό κεφάλι του πάνω σέ μιά πέτρα.  Έβλεπες μιά φλόγα μέσα του. Ενώ άλλοι, έτσι όπως πάνε στους Αγίους Τόπους γιά τουρισμό καί χωρίς ευλάβεια, είναι καλύτερα νά μην πάνε.

Πόσο έντονη είναι η παρουσία του Χριστού στους  Αγίους Τόπους! Στόν δρόμο λ.χ. που πάει κανείς προς τόν Γολγοθά αισθάνεται μιά αλλοίωση. Καί νά μην ξέρη που πηγαίνει, αν περπατήσει έκει, συγκλονίζεται. Έχει καί μιά πινακίδα που γράφει στά Λατινικά «via Dolorosa»(9). Καί στόν Πανάγιο Τάφο βλέπεις διάφορους ανθρώπους…μιά ποικιλία. Άλλοι είναι κληρικοί, άλλοι κοσμικοί, άλλοι ντυμένοι σεμνά, άλλοι άσεμνα, άλλοι μέ μακριά ρουχα, άλλοι μέ κοντά, άλλοι σχεδόν χωρίς ρούχα, άλλοι κουρεμένοι, άλλοι μέ μαλλιά μακριά... Διάφορος κόσμος, διάφορες μόδες, διάφορες φυλές, άπό διάφορα δόγματα - άλλος Ρωμαιοκαθολικός, άλλος Αρμένιος, άλλά όλοι πηγαίνουν καί προσκυνούν έκεϊ! Μου έκανε εντύπωση! Είναι συγκινητικό. Αλλά πρέπει νά τά μελετά κανείς όλα αυτά μέ καλό λογισμό, γιά νά συγκινείται καί νά τόν ανεβάζουν πνευματικά.

- Γέροντα, όταν κανείς δέν έχη επιθυμία νά πάη, είναι έλλειψη ευλαβείας;

- Όχι. Εγώ δέν έχω πάει ποτέ σέ όλα τα μοναστήρια του Αγίου Όρους ούτε σέ πολλά προσκυνήματα. Δεν πήγα λ.χ. στόν Αγιο Ιωάννη τόν Ρώσο… αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δέν ευλαβούμαι τόν Αγιο. Καλά είναι να έχουμε την ευλάβεια γιά έναν Αγιο σέ ένα προσκύνημα, άλλά νά μην τρέχουμε, γιά νά πάμε.

Νά πηγαίνουμε, όταν δοθεί κάποια ευκαιρία η όταν υπάρξη κάποιος λόγος. Σημασία έχει αυτό που είπε ο Χριστός στην Σαμαρείτιδα: «Οί άληθινοί προσκυνηται προσκυνήσουσι τω Πατρί έν πνεύματι καί αληθεία».

από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ τόμος Β σελ 105»  (ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ – ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)