«Ο Χριστός σεβάστηκε και σέβεται την ελευθερία των ανθρώπων. Γι’ αυτό
είπε: «Εάν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, να αρνηθεί τον κακό εαυτό του και
να σηκώσει το σταυρό του κι ας με ακολουθήσει» (Ματθ. 16,24). Ο απόστολος
Παύλος γράφει στους Θεσσαλονικείς (Β΄ Θεσ. 3,2): «ου γαρ πάντων η
πίστις», δηλ. δεν πιστεύουν όλοι οι άνθρωποι».
Τους απίστους να μην τους θεωρείς ξεγραμμένους και κολασμένους, αλλά
πλανεμένους αδελφούς, που ο Θεός τους αγαπά κι αυτούς και τους προσφέρει με
διάφορους τρόπους ευκαιρίες επιστροφής. Συνέχεια ζούμε πολλές «αναστάσεις»
αμαρτωλών. Να τους λυπάται κανείς χρειάζεται, γιατί φεύγουν από τη ζεστή
αγκαλιά του Θεού και «παγώνουν» στη μοναξιά τους. Ο Θεός δεν παθαίνει
τίποτε από την απιστία τους, αυτοί βλάπτονται και καταστρέφονται πνευματικά.
Επειδή η αθεΐα τους είναι θέμα ζωής, στηρίζονται δηλαδή σ’ αυτή,
γι’ αυτό την υποστηρίζουν με φανατισμό και επιδιώκουν να παρασύρουν
κι άλλους στο δρόμο τους. Παρουσιάζουν θεωρίες αναπόδεικτες, όπως της
εξελίξεως, ως επιστημονικά τεκμηριωμένες. Χρησιμοποιούν έμμεσα ψυχολογική βία,
για να ξεγελάσουν τους αστήρικτους: Χλευάζουν ένα νέο π.χ. που ακολουθεί τη
θρησκεία, και του λένε ότι ακολουθεί την οπισθοδρόμηση και το σκοταδισμό.
Κάνουν το άσπρο μαύρο και το μαύρο άσπρο. Κάτι αντίστοιχο έκανε και ο Χίτλερ με
τον πόλεμο, που τον παρουσίασε με την προπαγάνδα τους ως πρόοδο προς τη νέα
τάξη πραγμάτων.
Πολλοί άθεοι ασυναίσθητα γίνονται δυστυχώς όργανα και συνεργάτες του
διαβόλου, ο οποίος προσπαθεί μ’ όλες του τις δυνάμεις και με κάθε τρόπο να
παρασύρει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους στην κόλαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου