- Βλέπεις, την νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός οι άρχοντες κοιμόνταν
βαθιά, και οι ποιμένες «αγραυλούσαν». Φύλαγαν τα πρόβατα την νύχτα παίζοντας
την φλογέρα. Κατάλαβες; Οι ποιμένες που αγρυπνούσαν είδαν τον Χριστό.
- Πως ήταν Γέροντα, το σπήλαιο;
- Ήταν μία σπηλιά μέσα σε έναν βράχο και είχε μία φάτνη τίποτε άλλο δεν
είχε. Εκεί πήγαινε κανένας φτωχός και άφηνε τα ζώα του. Η Παναγία με τον Ιωσήφ,
επειδή όλα τα χάνια ήταν γεμάτα και δεν είχαν που να μείνουν, κατέληξαν σε αυτό
το σπήλαιο. Εκεί ήταν το γαϊδουράκι και το βοιδάκι, που με τα χνώτα τους
ζέσταναν τον Χριστό! «Έγνω βούς τον
κτησάμενον και όνος την φάτνην του κυρίου αυτού», δεν λέει ο Προφήτης Ησαίας;
- Σε ένα
τροπάριο, Γέροντα, λέει ότι η Υπεραγία Θεοτόκος βλέποντας τον νεογέννητο
Χριστό, «χαίρουσα ομού και δακρύουσα» αναρωτιόταν:...«Επιδώσω σοι μαζόν, τω τα σύμπαντα
τρέφοντι, η υμνήσω σε, ως Υιόν και Θεόν μου; ποίαν εύρω επί σοι προσηγορίαν;»
- Αυτά είναι τα μυστήρια του Θεού, η πολύ μεγάλη συγκατάβαση του Θεού,
την οποία δεν μπορούμε εμείς να συλλάβουμε!
- Γέροντα, πως θα μπορέσουμε να ζήσουμε
το γεγονός της Γεννήσεως, ότι δηλαδή ο Χριστός «Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου»;
- Για να ζήσουμε αυτά τα θεία γεγονότα, πρέπει ο νους να είναι στα θεία νοήματα. Τότε αλλοιώνεται ο άνθρωπος.
«Μέγα και παράδοξον θαύμα τετέλεσται σήμερον», ψάλλουμε. Άμα ο νους μας είναι εκεί, στο «παράδοξον», τότε θα ζήσουμε και το
μεγάλο μυστήριο της Γεννήσεως του Χριστού.
Εγώ θα εύχομαι η καρδιά σας να γίνη Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος
της Βηθλεέμ να σας δώσει όλες τις ευλογίες Του.
Από το βιβλίο: «Περί προσευχής»,
Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης, Λόγοι ΣΤ΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου