Απόσπασμα από ομιλία του μακαριστού
ιεροκήρυκα Δημητρίου Παναγόπουλου.
.... Είχα πάει κάποτε στη Βοστώνη για
κάποιες ομιλίες. Μια μέρα, μια σύζυγος, έκανε μια παράκληση για τον άνδρα της,
ο οποίος έκανε μεταμόσχευση νεφρού και οι ιατροί λέγανε, ότι η πορεία της
υγείας του, δεν εξελισσόταν καλά.
Η σύζυγος ήταν μια πολύ ευσεβής γυναίκα, αλλά δεν ήξερα αν και ο άνδρας
της ήταν πιστός. Έτσι την πλησίασα και τη ρώτησα, αν ο άνδρας της, είχε σχέση
με την Εκκλησία. Πιστός είναι και κοινωνεί κιόλας, μου απάντησε. Εξομολογείται
πριν κοινωνήσει, την ρώτησα.
Ακόμα να με απαντήσει σε αυτήν την ερώτηση που της έκανα. Ο άνδρας της, ήταν με τον τρόπο του
Χριστιανός.
Αυτοί είναι οι λεγόμενοι καλοί άνθρωποι. Ρωτάς τους συγγενείς ενός
τέτοιου ανθρώπου, ρωτάς τον κόσμο που τον ξέρει και όλοι σου δίνουν αυτό το πιστοποιητικό,
του καλού ανθρώπου. Μάλιστα τον
μακαρίζουν λέγοντας: Μακάρι να ήταν όλοι σαν και αυτόν!
Αυτά τα πιστοποιητικά που δίνει ο κόσμος δεν τα λαμβάνει υπόψη Του ο
Θεός. Δεν συγκινείται ο Θεός από αυτούς τους ανθρώπους, όσο καλοί και να
είναι, γιατί θρησκεύουν με τον τρόπο τους.
Να ξέρετε, ότι η κόλαση γέμισε από τέτοιους καλούς ανθρώπους!...
Εις αγαθή ανάμνηση
Εμπειρικές αλήθειες από την κηρυκτική
διακονία του πιστού εργάτου Κυρίου
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Α. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ
(1916-1982)
Εκδόσεις "Ορθόδοξος
Κυψέλη"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου