"Ἡ ἀνάγκη γιά ἐξομολόγηση"

– Γέροντα, ὁ Ὅσιος Μάρκος ὁ Ἀσκητὴς λέει: «Ὁ γνωστικὸς ἐξομολογεῖται στὸν Θεὸ ὄχι μὲ τὴν ἀπαρίθμηση τῶν παραπτωμάτων του, ἀλλὰ μὲ τὴν ὑπομονὴ τῶν ἐπερχομένων θλίψεων»2. Τί ἐννοεῖ; 

– Καὶ τὸ ἕνα πρέπει νὰ γίνεται καὶ τὸ ἄλλο. Ἐξομολογεῖται ὁ πιστὸς στὸν πνευματικό, ἐξομολογεῖται καὶ πρὶν ἀπὸ τὴν προσευχὴ ταπεινὰ στὸν Θεό, ἀπογυμνώνοντας τὸν ἑαυτό του: «Θεέ μου, ἔσφαλα, εἶμαι τέτοιος, τέτοιος». Συγχρόνως ὅμως δέχεται καὶ τὶς θλίψεις ποὺ τοῦ συμβαίνουν σὰν φάρμακο. Ὁ Ἅγιος δὲν λέει νὰ μὴν κάνης τὴν πρώτη καὶ τὴν δεύτερη ἐξομολόγηση, ἀλλὰ μόνο νὰ ὑπομένης τὶς θλίψεις. Τί θὰ πῆ «ἐξομολογοῦμαι;». Δὲν θὰ πῆ «ὁμολογῶ ἔξω αὐτὸ ποὺ ἔχω μέσα μου»; Ἂν ἔχης μέσα σου καλά, «ἐξομολογεῖσαι τῷ Κυρίῳ»3, δηλαδὴ δοξολογεῖς τὸν Θεό. Ἂν ἔχης κακά, ἐξομολογεῖσαι τὶς ἁμαρτίες σου.

– Γέροντα, τὴν πρώτη φορὰ ποὺ θὰ πάη κανεὶς γιὰ ἐξομολόγηση, θὰ μιλήση στὸν πνευματικὸ γιὰ ὅλη τὴν προηγούμενη ζωή του;

– Τὴν πρώτη φορὰ θὰ κάνη μιὰ γενικὴ ἐξομολόγηση. Ὅπως ὁ ἀσθενής, ὅταν μπῆ στὸ νοσοκομεῖο, δίνει τὸ ἱστορικό του, π.χ. λέει: «εἶχα μιὰ πάθηση στοὺς πνεύμονες, ἀλλὰ τώρα ἔχει περάσει, ἔχω κάνει μιὰ ἐγχείρηση μὲ ὁλικὴ ἢ τοπικὴ νάρκωση κ.λπ.», ἔτσι καὶ στὴν πρώτη ἐξομολόγηση, ἂς προσπαθήση κανεὶς νὰ πῆ στὸν πνευματικὸ λεπτομέρειες ἀπὸ τὴν ζωή του, καὶ ἐκεῖνος θὰ βρῆ τὴν πληγή, γιὰ νὰ τὴν θεραπεύση. Πολλὲς φορὲς ἕνα χτύπημα, ποὺ δὲν τοῦ δίνεις σημασία, ἔχει ὕστερα συνέπειες. Βέβαια, τὴν πρώτη φορὰ ποὺ θὰ πάη στὸν πνευματικό, θὰ ἔχη νὰ πῆ, ἂς ὑποθέσουμε, ἑκατὸ ἁμαρτίες. Τὴν δεύτερη θὰ ἔχη νὰ πῆ ἑκατὸν δέκα, γιατὶ θὰ τὸν πολεμήση περισσότερο ὁ διάβολος, ἐπειδὴ ἐξομολογήθηκε καὶ τοῦ χάλασε τὴν δουλειά. Τὴν τρίτη φορὰ μπορεῖ νὰ πῆ ἑκατὸν πενῆντα, ἀλλὰ ὕστερα θὰ ἐλαττώνεται συνέχεια ὁ ἀριθμός, μέχρι ποὺ θὰ πηγαίνη γιὰ ἐξομολόγηση καὶ θὰ ἔχη νὰ πῆ ἐλάχιστες ἁμαρτίες.

2 Βλ. Ὁσίου Μάρκου τοῦ Ἀσκητοῦ, Περὶ τῶν οἰομένων ἐξ ἔργων δικαιοῦσθαι, κεφ. ρνε´, Φιλοκαλία τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν, τόμος Α´, σ. 120.

3 Βλ. Ψαλμ. 106, 1.  

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικὸς Ἀγώνας»