Τι γιορτάζουμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας;

“Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, 

αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν.”.

Κατά την τάξιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας, την Κυριακή Α΄των Νηστειών, γίνεται η Λιτάνευσις των ιερών εικόνων των εκκλησιών γύρω από τους ναούς και η ομολογία της πίστης μας στον Θεό, στον  Υιό Του τον Χριστό, σε όλους τους προφήτες, στην Παναγία μας και στην πλειάδα των οσίων, αγίων και μαρτύρων της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας Του. Και οι ιερείς εκφωνούν κατά την διάρκεια της Λιτανείας:

“Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἑβράβευσεν, οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν Χριστόν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ τοὺς Αὐτοῦ Ἁγίους ἐν λόγοις τιμῶντες, ἐν συγγραφαῖς, ἐν νοήμασιν, ἐν θυσίαις, ἐν Ναοῖς, ἐν Εἰκονίσμασι, τὸν μὲν ὡς Θεὸν καὶ Δεσπότην προσκυνοῦντες καὶ σέβοντες, τοὺς δὲ διὸ τὸν κοινὸν Δεσπότην ὡς Αὐτοῦ γνησίους θεράποντας τιμῶντες καὶ τὴν κατὰ σχέσιν προσκύνησιν ἀπονέμονες”.    Και συνεχίζουν οι ιερείς μας: “Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν. Ἐπὶ τούτοις τοὺς τῆς εὐσεβείας Κήρυκας ἀδελφικῶς τε καὶ πατροποθήτως εἰς δόξαν καὶ τιμὴν τῆς εὐσεβείας, ὑπὲρ ἧς ἀγωνίσαντο, ἀνευφημοῦμεν καὶ λέγομεν· Τῶν τῆς Ὀρθοδοξίας προμάχων εὐσεβῶν Βασιλέων, ἁγιωτάτων Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων, Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν, Αἰωνία ἡ μνήμη”.

Λίγα λόγια για την εικονομαχία και την Αναστήλωση των εικόνων.

Υπήρξε μια σκοτεινή περίοδος της εκκλησιαστικής ιστορίας, όπου κάποιοι χριστιανοί, επηρεασμένοι από την ειδωλολατρική παράδοση και πρακτική, νόμιζαν πως οι εικόνες είναι σαν τα είδωλα. Έτσι, μερικοί από αυτούς τις λάτρευαν με έναν τρόπο παγανιστικό, ειδωλολατρικό, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να αντικαθιστούν την Θεία Κοινωνία με ξύσματα από τα υλικά των εικόνων που τα διέλυαν στο νερό. Κάποιοι άλλοι δε χριστιανοί, βλέποντας αυτές τις ακρότητες,.τις απέρριπταν εντελώς.

Έτσι άρχισε η  περίοδος των εικομαχιών, που προσπάθησε να την  σταματήσει το 787 μ.Χ, η  Ζ΄Οικουμενική Σύνοδο στην Νίκαια της Βιθυνίας, που συγκλήθηκε από την ευσεβέστατη Αυτοκράτειρα Ειρήνη την Αθηναία, με την συμμετοχή 350 περίπου Επισκόπων, με προεδρεύοντα τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιο, και πλήθους μοναχών. 

Η Εικονομαχία καταδικάστηκε ως αίρεση και αποφασίστηκε η αναστήλωση των Ιερών Εικόνων. Η τιμή και προσκύνηση των Εικόνων διαχωρίστηκε από αντίστοιχες εκδηλώσεις των ειδωλολατρών με την διευκρίνιση και τον λεπτομερή προσδιορισμό του τελικού αποδέκτη της προσκύνησης: προσκυνάμε βέβαια την εικόνα, όμως η προσκύνηση δεν αναφέρεται στην εικόνα αλλά στο εικονιζόμενο πρόσωπο.

Έμελλε όμως η αίρεσις αυτή να ταλαιπωρήσει την Εκκλησία και την Αυτοκρατορία για πάνω από έναν αιώνα, μέχρι το 843μ.Χ. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου πολλές εικόνες βεβηλώθηκαν και καταστράφηκαν με ποικίλους τρόπους, μοναστήρια διαλύθηκαν, μοναχοί εξορίστηκαν και βασανίστηκαν για την στάση τους υπέρ των εικόνων. Τελικά η αναστήλωση των εικόνων και η αποκατάσταση της τιμής τους πραγματοποιήθηκε από την Θεοδώρα και τον ανήλικο γιο της αυτοκράτορα Μιχαήλ τον Μάρτιο του 843. Από τότε, ο θρίαμβος της Ορθοδοξίας γιορτάζεται κάθε χρόνο την πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, την Κυριακή της Ορθοδοξίας.

Του Αρχιμ. Χρυσοστόμου Τελίδη, από :http://www.katixitiko.gr

ΑΠΟ ΤΟΝ/ΤΗΝ ALEXANDRA

antexoume.wordpress

Εικόνα από το ιστολόγιο antexoume.wordpress

Εκ του ιστολόγιου: Εδώ και καιρό, στην Ορθοδοξία που βασίζεται στο Λόγο του Θεού και στα όσα μας είπαν οι θεοφώτιστοι Άγιοι Πατέρες, αναπτύσσεται ένα «ρεύμα» Μεταπατερικό. Δυτικόστροφο, απομακρυσμένο από τα Αγιοπατερικά κείμενα και την παράδοση της Ορθοδοξίας.

Θέλει να κινείται όχι αναδεικνύοντας και τηρώντας όσα είπαν οι Άγιοι Πατέρες, αλλά εκοσμικεύοντας όπως κάνουν οι Δυτικοί, το Ευαγγέλιο, για να γίνουν αρεστοί στον κόσμο.

Η σωτηρία μας όμως αγαπητοί μου, δεν έρχεται από τον κόσμο. Έρχεται από την τήρηση των Εντολών του Θεού, του Λόγου και των Αγιοπατερικών κειμένων και όχι των Μεταπατερικών, που είναι γραμμένα με την ανθρώπινη σοφία και όχι με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας, να μοιάσει η Ορθοδοξία, με την πλανεμένη Δύση, υιοθετούνται πρακτικές της.

Μία από αυτές είναι να εμφανίζονται εικόνες του Χριστού, της Παναγίας, Αγγέλων, με έντονα χρώματα, με έντονα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, που εξάπτουν τη φαντασία και οδηγούν το νου του πιστού στην εικόνα και όχι στο τι πρεσβεύει αυτή.

Βλέπουμε εικόνες με τον Χριστό ξανθό, με γένια, με λευκό χιτώνα,  με την Παναγία, με έντονα βαμμένα χείλη, με έντονα ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Εμείς έχουμε τη Βυζαντινή Αγιογραφία, που είναι απλή, με ασκητικές μορφές, γιατί η Βυζαντινή Αγιογραφία, θέλει να τονίσει το Θρησκευτικό – Πνευματικό σκέλος και όχι χαρακτηριστικά που κάνουν όμορφο τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγγέλους, στα μάτια του πιστού.

Τα παραπάνω δεν είναι προσωπικές μου μόνο διαπιστώσεις. Είναι του Φώτη Κόντογλου, το πνευματικό επίπεδο του οποίου, δεν αμφισβητείται.

Ένα άλλο «δυτικό μικρόβιο» που μπαίνει δυναμικά στην Ορθοδοξία είναι η δημιουργία ταινιών. Ο Άγιος Νεκτάριος, έγινε σίριαλ. Συνεχίζουν με τον Άγιο Παίσιο και μάλλον σειρά θα έχει ο Αδάμ από όσο διαβάζω. Φτάσανε να διαφημίζουν (διαφήμιση στην Ορθοδοξία, αν είναι δυνατόν) τηλεοπτική σειρά με τον Αδάμ.

Πριν δεκαετίες, ξεκίνησαν οι Αμερικάνοι να κάνουν ταινίες με τον Ιησού. Σήμερα παπαγαλίζοντας τους Αμερικάνους, αρχίσανε να κάνουν το ίδιο και στην Ελλάδα.

Ποιος Πατέρας της Ορθοδοξίας αγαπητοί μου, προκειμένου να κηρύξει, να μιλήσει, ανέβαινε στη «σκηνή» και έπαιζε θέατρο για να καταλάβουν όσοι τον άκουγαν, τα όσα έλεγε; Αυτά τα έκαναν πριν την έλευση του Χριστού οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι.

Το θέατρο στην Αρχαιότητα είχε και διδακτικό χαρακτήρα. Σήμερα μιμούμαστε την αρχαιότητα με σύγχρονα όμως μέσα, όπως είναι η τηλεόραση.

Δεν έχει ανάγκη η Ορθοδοξία από την Τέχνη της Υποκριτικής, που χρησιμοποιείται, στο Θέατρο και στον Κινηματογράφο.

Πλήθος γραπτών κειμένων υπάρχει και όποιος θέλει, μπορεί να καταφύγει σε αυτά, για να μελετήσει το βίο των Αγίων, το Ευαγγέλιο και ότι άλλο επιθυμεί και που έχει να κάνει με την Ορθοδοξία.

Τέλος, γίνονται και απόπειρες, δημιουργίας πολιτικών κινημάτων και κομμάτων, που βασίζονται στην Ορθοδοξία, μιλάνε διαρκώς για αυτήν οι ιδρυτές τους και τα μέλη του και θέλουν να την υπερασπιστούν στη……Βουλή!!

Ο Άγιος Παίσιος είπε πως δεν έχουμε ανάγκη από κόμματα που θα αντιπροσωπεύουν την Ορθοδοξία. Κόμματα τύπου «Χριστιανοδημοκρατικό», όπως κάνουν οι Προτεστάντες της Δύσης (ο μιμητισμός της Δύσης έχει εισχωρήσει βαθιά δυστυχώς).

Η Ορθοδοξία δεν Κομματικοποιείται. Όσοι θέλουν να την προστατεύσουν ας ακολουθήσουν τον δρόμο των Πατέρων της Ορθοδοξίας.

Νηστεία, προσευχή, ομολογία και Αγιοπατερική ομιλία για την Ορθοδοξία σε όποιον θέλει να ακούσει. Όχι δημιουργία πολιτικών – κομματικών κινημάτων και κομμάτων και «κυνήγι» ψήφων.

Η Ορθοδοξία δεν έχει ανάγκη από την κοσμικότητα. Είναι Χριστοκεντρική. Δεν επιτρέπεται σε κανέναν να την μετατρέψει σε Ανθρωποκεντρική. Αν κάποιος θέλει να την υπερασπιστεί, μπορεί να μιλήσει σε όποιον επιθυμεί να πάει να τον ακούσει.

Η Ορθοδοξία καλεί τον κόσμο για πίστη και μετάνοια. Δεν «κυνηγάει» τον κόσμο (για ψήφους).

Με αγάπη: Α.Η.»