"Ἂν εἶναι νά ἀναπαύουμε τόν καθέναν στά πάθη του, τότε ἂς ἀναπαύσουμε καί τόν διάβολο"

– Γέροντα, ὅταν κάποια γυναίκα μᾶς πῆ: «δὲν μὲ κατάλαβε ὁ πνευματικός», τί πρέπει νὰ τῆς ποῦμε; 

– Πέστε της: «Μήπως ἐσὺ δὲν τοῦ ἔδωσες νὰ καταλάβη; Μήπως τὸ σφάλμα εἶναι δικό σου;». Σ᾿ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις νὰ προβληματίζετε τὸν ἄλλον, νὰ μὴν τὸν δικαιολογῆτε εὔκολα. Τὰ πράγματα εἶναι πολὺ λεπτά. Ἐδῶ, βλέπεις, καὶ τοὺς πνευματικοὺς ἀκόμη τοὺς μπερδεύουν.

– Καὶ ἂν μᾶς πῆ ὅτι δὲν ἀναπαύεται στὸν πνευματικό της;

– Γιὰ νὰ μὴν ἀναπαύεται, μήπως φταίει καὶ αὐτή, μήπως ζητᾶ νὰ τὴν ἀναπαύη ὁ πνευματικὸς στὸ θέλημά της. Κάποιος, ἂς ὑποθέσουμε, ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴν οἰκογένειά του καὶ ἔχουν συνέχεια φασαρίες μὲ τὴν γυναίκα του. Θέλει νὰ τὴν χωρίση καὶ ἔρχεται καὶ μοῦ κάνει παράπονα, μὲ τὴν ἀπαίτηση νὰ πάρω τὸ μέρος του, γιὰ νὰ διαλύσω τὴν οἰκογένειά του! Ἂν τοῦ πῶ: «ἐσὺ εἶσαι ἔνοχος γιὰ ὅλη τὴν ἱστορία», ἂν δὲν συναισθανθῆ τὴν ἐνοχή του, θὰ πῆ ὅτι δὲν τὸν ἀνέπαυσα. Λένε δηλαδὴ μερικοί: «δὲν μὲ ἀνέπαυσε ὁ πνευματικός», γιατὶ δὲν τοὺς λέει νὰ κάνουν αὐτὸ ποὺ θέλουν.

Ἂν ὁ πνευματικὸς δικαιολογῆ τὰ πάθη τοῦ καθενός, μπορεῖ νὰ τοὺς ἀναπαύση ὅλους, ἀλλὰ δὲν βοηθιοῦνται ἔτσι οἱ ἄνθρωποι. Ἂν εἶναι νὰ ἀναπαύουμε τὸν καθέναν στὰ πάθη του, τότε ἂς ἀναπαύσουμε καὶ τὸν διάβολο.

Ἔρχεσαι λ.χ. ἐσὺ καὶ μοῦ λές: «Ἡ τάδε ἀδελφὴ μοῦ μίλησε ἄσχημα». «Ἔ, σοῦ λέω, μὴ δίνης σημασία σ᾿ αὐτήν», καὶ σὲ ἀναπαύω. Ἔρχεται μετὰ ἀπὸ λίγο αὐτὴ ἡ ἀδελφὴ καὶ μοῦ λέει γιὰ σένα: «Ἡ τάδε ἀδελφὴ ἔτσι καὶ ἔτσι ἔκανε». «Ἔ, τώρα, τῆς λέω, καλά, δὲν τὴν ξέρεις αὐτήν; Μὴν τὴν παίρνης καὶ στὰ σοβαρά». Τὴν ἀνέπαυσα καὶ αὐτήν. Ἔτσι ὅλους τοὺς ἀναπαύω, ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺς πεδικλώνω!
Ἐνῶ πρέπει νὰ σοῦ πῶ: «ἔλα ἐδῶ· γιὰ νὰ σοῦ μιλήση ἔτσι ἡ ἀδελφή, κάτι τῆς ἔκανες», ὁπότε θὰ αἰσθανθῆς τὴν ἐνοχή σου καὶ θὰ διορθωθῆς. Γιατί, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ θὰ αἰσθανθῆς τὴν ἐνοχή σου, ὅλα θὰ πᾶνε καλά.

Ἡ πραγματικὴ ἀνάπαυση ἔρχεται, ὅταν τοποθετηθῆ ὁ ἄνθρωπος σωστά.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικὸς Ἀγώνας»