– Γέροντα, ὅταν μία ἀδελφή εἶναι καινούργια σὲ ἕνα
διακόνημα καὶ βρίσκη μία ὁρισμένη τάξη, εἶναι σωστό νὰ κάνη ἀλλαγές;
–Τὸ πιὸ
σπουδαῖο εἶναι νὰ κρατᾶτε αὐτὰ ποὺ εἶναι δοκιμασμένα. Διαφορετικά,
φεύγει ἡ παράδοση καὶ μένει ἡ παράβαση.
Τί θὰ πῆ παράδοση, τί θὰ πῆ παράβαση! Πόσο διαφέρει τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλο!
Τὴν παράβαση νὰ τὴν κάνουμε παράδοση;
Σήμερα μερικά Μοναστήρια κάνουν ὅ,τι τούς βολεύει καὶ τὸ θεωροῦν ὅτι εἶναι
παραδοσιακό, καὶ ἀντί νὰ εἶναι παραδοσιακά γίνονται… παραβασιακά.
Πῶς θὰ ἔρθη μετά ἡ διάκριση ἡ πνευματική, ἄν δὲν ὑπάρχη ἡ πνευματική εὐαισθησία;
Βλέπετε, στὸν Μοναχισμό χρειάζεται ἄλλη γραμμή∙ οὔτε ἡ στρατιωτική οὔτε ἡ
«κινησιακή» οὔτε ἡ συνεταιριστική, ἀλλὰ ἡ μοναχική, ἡ δοκιμασμένη, ἡ ὁποία ἔχει
τὸν χαρακτήρα τῆς πατερικῆς γραμμῆς.
Μπορεῖ νὰ λέγεται καμμιά φορὰ «πατερική γραμμή» καὶ ἡ ἄλλη ψευτοθεωρητική μοναχική γραμμή, ἡ ὁποία ὅμως δὲν ἔχει
καμμιά ἐσωτερική σχέση μὲ τὸν Μοναχισμό καὶ τούς Πατέρες, ἀλλὰ τὴν λένε ἔτσι, ἁπλῶς
γιατί διάβασαν τούς Πατέρες.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου