Απόσπασμα:
«Όχι μόνο «ο
μη πιστεύσας» (εις τον Χριστό) δεν σώζεται, αλλά και ο μη ορθώς πιστεύσας. Ο
Θεός δεν είναι μόνο αγάπη, είναι και αλήθεια (Ιωαν.
ιδ’ 6· Α’ Ιωαν. δ’ 8· δ’ 16· ε’ 6) και μάλιστα Αυτοαλήθεια.
Όποιος προδίδει την αλήθεια προδίδει και την αγάπη. Η αγάπη του
Χριστού «συγχαίρει δε τη αληθεία» (Α΄ Κορ. ιγ΄ 6) συζεί δηλαδή και
συνευδοκιμεί με την αλήθεια, δεν υπάρχει χωρίς αυτήν. Να λοιπόν πώς
καταξιώνεται ο αγώνας για την καθαρότητα του δόγματος. Γιατί είναι αγώνας για
την αγάπη, είναι η μεγαλύτερη εκκλησιαστική διακονία. Είναι αγώνας πρώτιστα
κοινωνικός, γιατί γίνεται χάριν του Λαού του Θεού, για να μείνει ανεπηρέαστος
από την πλάνη, που είναι πραγματική αυτοκτονία.
Αδελφοί μου!
Όταν ο Χριστός μας ανέφερε την παραβολή της
Κρίσεως, οι λόγοι του μπορούσαν να νοηθούν όχι μόνο σε συνάρτηση προς
τούς συγχρόνους του, αλλά και προς όσους έζησαν πριν απ’ Αυτόν. Όσοι δεν
γνώρισαν τον Χριστό, μπορούν να έχουν λόγους να κριθούν μόνον για την αγάπη
τους, μολονότι αγάπη χωρίς πίστη στον Θεό δεν είναι
ποτέ δυνατόν να υπάρχει. Όποιος ειλικρινά ασκεί την αγάπη «δέχεται» τον
Θεό, έστω και αν τον αγνοεί. Ο άπιστος δεν δύναται να έχει παρά μόνο
φαινομενικά αγάπη. Και μόνο εκεί, που υπάρχει βάπτισμα και «άγιο Πνεύμα», είναι
δυνατό να υπάρξει «τελεία αγάπη», αγάπη χριστιανική.
Το ζήτημα όμως πρέπει, νομίζω, να τεθεί κατ’ άλλο τρόπο. Όταν εμείς
σήμερα ακούμε την παραβολή, δύο χιλιάδες χρόνια μετά την σάρκωση του Υιού του
Θεού, πώς είναι δυνατόν να χωρίσουμε από την αγάπη μας την (ορθή) πίστη;
Το Ευαγγέλιο λέγει καθαρά: «ο… μη πιστεύων ήδη κέκριται, ότι μη
πεπίστευκεν εις το όνομα του μονογενούς υιού του Θεού» (Ιωαν. γ’ 18). Μετά
την ένσαρκη δηλαδή οικονομία η κρίση είναι συνέπεια της στάσης κάθε ανθρώπου
έναντι του Χρίστου. Κριτήριο μένει η αγάπη. Αγάπη όμως που προϋποθέτει την εις Χριστόν πίστη. Γιατί αυτή είναι η μόνη
αληθινή. Αυτή μονάχα δικαιώνει και σώζει…»
(+ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ.
ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ «Κηρύγματικές σκέψεις στα ευαγγελικά
αναγνώσματα», Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310
212659)
(Πηγή ηλ. κειμένου: Ι. Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου