Όσιος Ιερώνυμος της Αιγίνης
Θέλει μεγάλη προσοχή η πνευματική ζωή. Είναι πολύ γλυκιά, αλλά διά
να αισθανθεί κανείς την γλύκα της, πρέπει ν’ αγωνισθεί πολύ. Διά να σωθεί ο
άνθρωπος, πρέπει να λουστεί ή στο αίμα του ή στα δάκρυά του.
Οι άγιοι μάρτυρες λούσθηκαν στο αίμα τους, εμείς ας χύσουμε τουλάχιστον
λίγα δάκρυα.
–Εάν δεν έλθουν δάκρυα στην προσευχή, η προσευχή δεν εισακούεται.
–Να μην σηκωθείς από την προσευχή, εάν δεν χύσεις έστω και έναν κόμπο
δάκρυ!
Αγάπησε την κατάνυξιν
Να παρακαλείς με δάκρυα, όπως η Μαρία Μαγδαληνή και να
λέγεις: Χριστέ μου, μη με εγκατάλειψης! Χριστέ μου μη με αφήνεις μόνο,
Χριστέ μου γλυκύτατε, μη πάρεις την ψυχήν μου αν δεν γίνω όλος Σος!
Όποιος νοιώσει πολύ τον Χριστόν μας, δεν μπορεί να μη τον αγαπήση πολύ. Δεν του φθάνει
και την ζωήν του να δώση. Εκείνος ο άγιος Γέροντάς μου συνήθιζε συχνά και
ανέβαινε στην κορυφή του βουνού για να δη την ανατολή. Και όταν έβγαινε ο ήλιος
σήκωνε τα χέρια και τα κατέβαζε το βράδυ. Μια φορά τον ρωτησε ο μαθητής του:
– Γέροντα περάσαν τόσες ώρες, δεν κουράσθηκαν τα χέρια σου;
Και εκείνος είπε:
–Παιδί μου, δεν κατάλαβα πως πέρασαν αυτές οι ώρες, ούτε και
κουράσθηκα. Βρισκόμουν στο Θαβωριο Όρος.
Το κρεββάτι σου εκκλησία να είναι.
Ένας Γέρων, προσηύχετο 26 ημέρες νηστικός και ζούσε με το αντίδωρο της
Κυριακής. Προσηύχετο όλη την νύκτα με δάκρυα. Μετά τα μεσάνυκτα, αντί δακρύων,
από τα μάτια του έτρεχε αίμα. Ήλθε η ώρα να μεταβάλει τα τίμια δώρα και δεν
μπορούσε, ούτε να γονατίσει, ούτε να ψάλλει. Ο Θεός δίδει τα πάντα, αλλά
να θέλωμεν, να Του ζητούμε. Να απευθύνεστε εις τον Θεόν όχι σαν ξένοι, σαν
υπηρέτες, αλλά σαν παιδιά προς στοργικό πατέρα.
Μάθε να χύνεις δάκρυα εις την προσευχή. Τα δάκρυα ξεπλένουν τον άνθρωπο,
τον ανακαινίζουν και τον ενδυναμώνουν.
Άλλοι ζουν εις την έρημον και παλεύουν με τα πάθη των και, ενώ χρόνια
είναι μοναχοί, εις την καρδία των δεν κατάφεραν τίποτα. Και άλλοι είναι
μέσα εις τον κόσμον και έχουν την έρημον μεταφέρει μέσα των!
Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν ακόμη λαϊκοί και κληρικοί που Τον
ευαρεστούν. Ο Θεός να τους διατηρεί… Σκότος υπάρχει και σήμερα, όπως
παντού και πάντοτε. Το φως όμως διαλύει το σκότος. Και τώρα έχουμε σκότος,
αλλά το δυνατό και πολύ φως το κάνει να μη φαίνεται. Έτσι
και μέσα μας υπάρχει και το σκότος και το φως. Να κάνουμε ο,τι
δυνάμεθα για να αυξήσουμε το φως και τότε το σκότος θα φεύγη. Πλέουμε μέσα
στο έλεος του Θεού, στην χάριν της Εκκλησίας Του. Μόνο από μας εξαρτάται, δηλ.
από την θέλησή μας, το να φέρουμε φως στην ψυχή μας. Ο Θεός πλουσιοπάροχα μας
το χορηγεί. Κλαίω, όταν σκέπτομαι την στοργή του Θεού.
Αγάπησε πολύ τον Χριστό μας. Αγάπα και τους ανθρώπους, αλλά με προσοχή, ώστε ή αγάπη αύτη να μη θίξει, να μη
λιγοστεύει την αγάπη σου προς τον Θεόν. Είναι όμορφη η πνευματική ζωή. Όταν
λίγο την γευθείς, θα σ’ αρέσει πολύ και τότε δεν βρίσκεις ευχαρίστηση σε άλλα, όπως
πριν. Να έχετε χαρά. Η χαρά και η λύπη ας σας είναι φιλοξενούμενες,
όχι όμως η απελπισία. Της απελπισίας να της κλείνετε την πόρτα! Ό Χριστιανός δεν πρέπει, ούτε δειλός να είναι, ούτε
απελπισία να έχει.
...Ποτέ, το τονίζω, να μη δεχθείς απελπισίαν και δια τίποτε. Και εις
τους λογισμούς που από τον πειρασμόν έρχονται, να λέγεις: «Και στη κόλασιν να
πάω, σε καλύτερη θέση από σένα θα είμαι!
Δεν φοβάμαι, διότι εγώ δύνομαι να μετανοήσω και ο Θεός είναι όλος
Αγάπη. Ποτέ, και δια τίποτα απελπισία».
Μη δέχεσαι θλίψεις. Μη σκέπτεσαι με λύπην και βαρύνεις
τον νουν σου.
Να λέγεις μόνον: Χριστέ μου, σε παρακαλώ, μη με εγκαταλείψης, ότι
και να σου συμβεί, μη λυπηθείς πολύ, μόνον αυτό να λέγεις: Χριστέ μου, Συ μη με
εγκαταλείψης. Και νά’ χης ηρεμία, γαλήνη εις την ψυχήν σου…
Δεν υπάρχει αμαρτία ασυγχώρητη από τον Θεό. Η ευσπλαχνία και το ελεός
Του είναι άβυσσος. Η υπερηφάνεια και η απελπισία είναι από τον διάβολο.
Γιατί να απελπισθείς, αφού υπάρχει Θεός μακρόθυμος; Και άνθρωπο να σκοτώσεις
μην απελπίζεσαι. Πες τώρα έγινε, δεν διορθώνεται. Εσύ Θεέ μου, συγχωρεσέ με. Τον
νουν σου να έχεις εις τον Άδην, αλλά απελπισία ποτέ να μην κυριεύσει την ψυχήν
σου. Ένας μοναχός, που ο διάβολος του έσπειρε λογισμούς απελπισίας, του
απάντησε…΄΄Τί με απελπίζεις; Και στην κόλαση να πάω, πάνω από σένα θα είμαι.΄΄
Σε κάθε προσευχή πρέπει να έχετε ένα κόμπο δάκρυ. Και όταν σας έλθη
κατάνυξη, μη το λέτε πουθενά γιατί είναι θείον δώρον
μήπως και το χάσετε!
‘’Εγγύς ο Κύριος τοις επικαλουμένοις’’.
Τον νουν σου κανείς δεν εξουσιάζει, τον νουν κανείς δεν τον βλέπει! Και
να γνωρίζεις ότι από τας μεγαλυτέρας γοεράς βοάς, έχουν μεγαλυτέραν αξίαν
οι εκ καρδίας αλάλητοι στεναγμοί, αι ‘’ένδον βοαι’’! ‘’ Κράγε κραυγήν
ασίγητον’’ είτε κοιμάσαι, είτε τρώγεις, είτε εργάζεσαι, είτε περπατεις’’. Και
να γνωρίζεις ότι ούτε βάσανος, ούτε μάστιγα άλλη υπάρχει κατά των δαιμόνων, ως
η γνησια προσευχή, η εκ καρδίας.
Δεν χρειάζεται να σου διδάξω και τον τρόπο, πως δηλ. να προσεύχεσαι.
Αρκεί να έχεις προθυμίαν, ζήλον, έρωτα δια προσευχήν και τα λόγια έρχονται μόνα
τους.
Να κρούης με υπομονή την θύραν του ελέους του Κυρίου μας με στεναγμούς αλαλήτους και δάκρυα.
Από το βιβλίο «Ο Γέρων Ιερώνυμος της Αιγίνης, 1883-1966»,
της Σωτηρίας Δ. Νούση.
πηγή: iconandlight
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου