«Ἀλλὰ μήπως πρέπει νὰ φύγουμε ἀπ’
τὸν κόσμο, γιὰ νὰ σωθοῦμε καὶ γιὰ νὰ ἀποδείξουμε πώς ἀγαπᾶμε τὸν Θεό; Ὄχι! Δὲν
μᾶς ζητᾶ αὐτὸ ὁ Θεός, ἐκτὸς ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἰδιαίτερα καλεῖ, ὅπως εἶναι οἱ
μοναχοί. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς προσευχόμενος στὸν
Πατέρα του γιὰ τοὺς μαθητὲς Του λέγει: «Οὐκ ἐρωτῶ ἵνα ἄρης αὐτοῦ ἐκ τοῦ κόσμου, ἀλλ’ ἵνα τηρήσης αὐτοὺς ἐκ τοῦ πονηροῦ»
(Ἰωαν. ιζ΄, 15). Δηλαδή, δὲν σὲ παρακαλῶ νὰ τοὺς πάρεις ἀπὸ τὸν κόσμο, ἀλλὰ
νὰ τοὺς προφυλάξεις ἀπ’ τὸν πονηρὸ, ποὺ
κυριαρχεῖ στὸν κόσμο.
Συνεπῶς, λοιπόν, θὰ ζοῦμε μέσα στὸν κόσμο
καὶ τὴν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων, θὰ εἴμαστε ὅμως ἔξω καὶ μακριὰ ἀπ’ τὴ νοοτροπία τοῦ κόσμου,
τοῦ κόσμου ἐκείνου ποὺ προσδιορίσαμε. Θὰ ζοῦμε «ἐν τῷ κόσμῳ», ἀλλὰ δὲν
θὰ παρασυρόμαστε ἀπὸ τὴν «γοητεία τοῦ κόσμου».
Παρατηρεῖ ὑπέροχα ὁ ἱ.
Χρυσόστομος:
«Ὁ Χριστὸς
μετὰ τὸ θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ τῶν πέντε χιλιάδων, ἀνάγκασε
τοὺς μαθητές Του νὰ ἀναχωρήσουν, ὥστε νὰ διαλυθεῖ τὸ πλῆθος, ὁ ἴδιος
δὲ ἤθελε ν’ ἀνεβεῖ στὸ ὄρος. Κι αὐτὸ τὸ ἔκανε, γιὰ νὰ μᾶς
διδάξει νὰ μὴ ἀναμειγνυόμαστε συνεχῶς μὲ τὸν κόσμο, οὔτε
πάλι νὰ τὸν ἀποφεύγουμε πάντοτε, ἀλλὰ καὶ τὰ δύο
νὰ τὰ κάνουμε πρὸς ὠφέλεια, τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο, ἀνάλογα πρὸς τὴν ἑκάστοτε ἀνάγκη».
Καὶ δὲν εἶναι μόνο αὐτὸ ποὺ θέλει ἀπὸ μᾶς ὁ Χριστός. Ἐπιπλέον ἐπιθυμεῖ νὰ εἴμαστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου,
ποὺ θὰ τὸν φωτίζει, γιὰ νὰ μὴ χαθεῖ στὰ σκοτάδια τῆς καταστροφῆς καὶ γιὰ νὰμπορεῖ νὰ ἐπιστρέψει κοντά Του, καθὼς καὶ ἁλάτι, ποὺ καὶ θὰ τὸν νοστιμίζει ὅσο γίνεται καὶ θὰ τὸν συντηρεῖ ἀπ’ τὴν σήψη τῆς ἁμαρτίας!».
Απόσπασμα από το άρθρο: «Μέσα
στον κόσμο, αλλ’ όχι μέσα μας ο κόσμος (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου