Στὴν ἐποχή μας ἡ μεγαλύτερη ἀρρώστια εἶναι οἱ μάταιοι λογισμοὶ τῶν
κοσμικῶν ἀνθρώπων. Οἱ ἄνθρωποι ὅλα μπορεῖ νὰ τὰ ἔχουν ἐκτὸς ἀπὸ καλοὺς λογισμούς.
Ταλαιπωροῦνται, γιατὶ δὲν ἀντιμετωπίζουν τὰ πράγματα
πνευματικά.
Π.χ. ξεκινάει κανεὶς νὰ πάη κάπου, παθαίνει μιὰ μικρὴ βλάβη ἡ μηχανὴ τοῦ
αὐτοκινήτου του, καὶ καθυστερεῖ λίγο νὰ φθάση στὸν προορισμό του. Ἂν ἔχη καλὸ
λογισμό, θὰ πῆ:
«Φαίνεται, ὁ Καλὸς Θεὸς ἔφερε αὐτὸ τὸ ἐμπόδιο, γιατὶ ἴσως
θὰ πάθαινα κάποιο ἀτύχημα, ἂν δὲν εἶχα αὐτὴν τὴν καθυστέρηση. Πῶς νὰ Σὲ
εὐχαριστήσω, Θεέ μου, γι᾿ αὐτό;», καὶ δοξάζει τὸν Θεό.
Ἐνῶ, ἂν δὲν ἔχη καλὸ λογισμό, δὲν θὰ ἀντιμετωπίση πνευματικὰ τὴν κατάσταση,
θὰ τὰ βάλη μὲ τὸν Θεὸ καὶ θὰ βρίζη:
«Νά, θὰ πήγαινα νωρίτερα, ἄργησα, τί ἀναποδιά! Καὶ Αὐτὸς ὁ Θεός...».
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ «Πνευματικὸς Ἀγώνας»
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου