Για την αγάπη που είναι επικρατέστερη από τη λογική (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

«γνῶται τε τὴν ὑπερβάλλουσαν τῆς γνώσεως ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ»
(Εφες. γ΄, 19)

Η αγάπη που είναι υπερφυέστερη της λογικής μας, που ξεπερνά την αντίληψή μας, είναι η αγάπη του Χριστού. Κανείς δεν μπορεί να υποψιαστεί ούτε την ποιότητα, ούτε το μέγεθος αυτής της αγάπης, μέχρι να εγκατασταθεί σ’ αυτόν ο Χριστός. Μπορεί άραγε κάποιος να φανταστεί τη γεύση του μελιού, αν ποτέ το στόμα του δεν γεύτηκε το μέλι; Όταν με την πίστη εγκατασταθεί ο Χριστός στην καρδιά του ανθρώπου, τότε ο άνθρωπος αισθάνεται την απερίγραπτη γεύση της αγάπης του Χριστού, τη γλυκύτητα και το μεθυστικό άρωμά της και την άφθαστη ευρυχωρία της. Όπως ο άνθρωπος που έχει στην καρδιά του τον Χριστό αγγίζει το εύρος, το μήκος, το ύψος και το βάθος στη γνώση της Θείας σοφίας, κατά τον ίδιο τρόπο, έχοντας τον Χριστό στην καρδιά, αγγίζει την απέραντη θάλασσα της Θείας αγάπης του Χριστού.

Αδελφοί μου, πόσο ανεπαρκείς είναι οι λέξεις, όταν πρέπει να μιλήσουμε για την αγάπη του Χριστού – ποτέ και πουθενά δεν είναι τόσο ανεπαρκείς και αδύναμες απ’ όσο εδώ. Πράγματι, τι μπορεί να πει κανείς μπροστά σ’ αυτές τις πρωτάκουστες αποδείξεις της αγάπης Του; Μας δημιούργησε από αγάπη, ενσαρκώθηκε από αγάπη, από αγάπη δέχτηκε το χλευασμό και το θάνατο για χάρη μας, από αγάπη μας άνοιξε τον ουρανό και μας φανερώνει την προετοιμασμένη για μας αθάνατη δόξα! Αλλά κι αυτό που απαριθμήσαμε, είναι μόνο κάτι από τον ανεξάντλητο πλούτο της δόξας, της ομορφιάς και της ζωοδότριας τροφής, που ονομάζεται αγάπη του Χριστού. Ω, και να αξιωνόμασταν μέσω της πίστης ο Κύριος Ιησούς να κατοικήσει στην καρδιά μας, για να μπορέσουμε να γευτούμε την απερίγραπτη αγάπη Του!

Κύριε Ιησού Χριστέ, ζωή μας, σοφία μας και αγάπη μας, καθάρισον ημάς και σκήνωσον εν ημίν! Σοι πρέπει πάσα δόξα και ευχαριστία εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς. Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς. Γέροντος Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα, Περί αγάπης λόγοι, εκδ. Παρρησία, Αθήνα 2016)

πηγή