«Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Η Εκκλησία μας, κατά την ίδρυση της, ήλθε κατ’
αρχήν, σε κατά μέτωπον σύγκρουση με την πρωτόγονη
θρησκευτικότητα, την ειδωλολατρεία, τη μαγεία, τις προλήψεις και δεισιδαιμονίες.
Οι αιματηροί διωγμοί των πρώτων αιώνων, που κόστισαν στην Εκκλησία εκατομμύρια
Μάρτυρες, δεν ήταν παρά αποτέλεσμα της φοβερής αυτής αναμέτρησης του χριστιανισμού
με τον πρωτογονισμό και την ειδωλολατρία.
Παρ’ όλες όμως τις προσπάθειες της Εκκλησίας, πολλοί άνθρωποι δεν δέχτηκαν να
εγκαταλείψουν τις μορφές της πρωτόγονης θρησκευτικότητας και να ασπαστούν το
χριστιανισμό. Αλλά και απ’ αυτούς που τον δέχθηκαν, δεν ήταν λίγοι αυτοί που
συνέχισαν να έχουν κάποια μικρή ή μεγάλη σχέση με την πρωτόγονη θρησκευτικότητα,
ιδίως τη μαγεία. Έτσι μέχρι σήμερα η πρωτόγονη θρησκευτικότητα συνεχίζει να
υπάρχει και να επηρεάζει τους ανθρώπους. Η μαγεία, η αστρολογία και τα όμοια,
παρουσιάζουν σήμερα μια θεαματική έξαρση, ενώ πολλές προλήψεις και
δεισιδαιμονίες των πρωτόγονων επιβιώνουν στα ήδη και έθιμα των χριστιανικών
λαών.
ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΠΡΟΛΗΨΕΩΝ
Ένα πλήθος προλήψεων και δεισιδαιμονιών
ταλαιπωρούν τους; ανθρώπους. Τους δημιουργούν
φόβους ανύπαρκτους, σπέρνουν την ανησυχία και
κάνουν τη ζωή πολλών ταραγμένη, γεμάτη εφιάλτες και τρόμους. Είναι τόσες
πολλές οι προλήψεις που αν καταφέρει κανείς να τις συγκεντρώσει, θα γεμίσει
πολλές σελίδες. Μερικές απ’ αυτές θα εκθέσουμε στη συνέχεια, για να δούμε πώς
βασανίζονται οι άνθρωποι χωρίς λόγο και πόσο μακριά βρίσκονται από την αληθινή
πίστη. Πρώτα να δούμε τις προλήψεις γύρω από το
γάμο, το μέγα αυτό μυστήριο, όπως το ονομάζει ο Απ. Παύλος. Η εκκλησία
ευλογεί την ένωση δύο ανθρώπων και τους καλεί να αγωνιστούν στο άθλημα της
αγάπης, σε μία πορεία σταυρική που θα πρέπει να βαδίσουν με πίστη στο Θεό, με
ευθύνη και πολλές θυσίες. Οι προληπτικοί όμως θέτουν
άλλες προϋποθέσεις για να «πετύχει» ο γάμος. Η επιτυχία και η ευτυχία στο γάμο
εξαρτάται όχι από τη χάρη του θεού και τον αγώνα των συζύγων, αλλά από τις
προλήψεις, π.χ. Δεν θα πρέπει να παντρεύονται τον ίδιο χρόνο δύο αδέλφια. Όχι
γάμος στο δίσεκτο χρόνο, ή Μάιο μήνα. Όποιοι πάνε να παραλάβουν τον κουμπάρο,
θα γυρίσουν από άλλο δρόμο, γιατί αλλιώς ριψοκινδυνεύουν τη στερεότητα του
γάμου. Όταν ο προξενη-τής ή η προξενήτρα πηγαίνουν να συζητήσουν για το
συνοικέσιο, θα πρέπει να φοράνε μια κάλτσα ανάποδα. Την ώρα που η νεόνυμφη
μπαίνει στο νέο σπίτι, αλείφει την πόρτα του σπιτιού με μέλι ή βούτυρο, για να
είναι γλυκιά κι ευτυχισμένη η οικογενειακή της ζωή. Την πρώτη εβδομάδα του
γάμου της δεν πρέπει να σκουπίσει, γιατί θα συμβεί θάνατος στο σπίτι κ.λπ.
κ.λπ. Καρπός του γάμου είναι η τεκνογονία. Οι σύζυγοι αξιώνονται από το Θεό να
γίνουν συνδημιουργοί Του, να φέρουν στον κόσμο νέες υπάρξεις. Δυστυχώς και η μεγάλη αυτή δωρεά του Θεού συνυφαίνεται με
ένα σωρό γελοίες προλήψεις, π.χ. Αν ακούσει η μητέρα να λαλεί
κουκουβάγια, θα γεννήσει κορίτσι. Αν όμως ακούσει μπούφο, θα γεννήσει αγόρι.
Όταν γεννηθεί το παιδί, θα πρέπει να του βάλουν μπαμπάκια γύρω από το σαγόνι
του για να ζήσει πολλά χρόνια. Την όγδοη μέρα, όταν κανονικά θα πρέπει να
καλείται ιερέας και να δίνεται το όνομα του παιδιού, οι προληπτικές μητέρες
ετοιμάζουν γλυκίσματα, κοσμήματα, χρήματα. Δεν είναι για τους ανθρώπους που
θα το επισκεφθούν, αλλά για της … μοίρες. Την όγδοη μέρα έρχονται οι μοίρες,
για να ορίσουν τη μοίρα του. Για να είναι όμως καλή η μοίρα του παιδιού, οι
μοίρες πρέπει να γλυκαθούν, να ευχαριστηθούν και να δώσουν καλές ευχές. Γιατί,
αν δυσαρεστηθούν, τότε το παιδί θα δυστυχήσει! Ακόμη, πάρα πολλοί γονείς
κρεμούν στο παιδί, όχι το σταυρό, αλλά το
«χαϊμαλί». Δηλαδή, ένα φυλαχτό, που δεν περιέχει βέβαια ιερά
αντικείμενα, αλλά ειδωλολατρικά, μια πράσινη χάντρα ή ένα μάτι, πέταλα,
καρδούλες ελεφαντόδοντα, για να προφυλάσσεται το παιδί απ’ το κακό το μάτι, το
μάτιασμα. Έτσι οι γονείς αντί να εφοδιάζουν τα παιδιά τους με το πανίσχυρο
όπλο του σταυρού, αντί να τα παραδίνουν στο φύλακα άγγελο τους, τα
εμπιστεύονται στα «χαϊμαλιά», στα ειδωλολατρικά
φυλαχτά και σε τελευταία ανάλυση στον … διάβολο! Οι περισσότερες ίσως
προλήψεις συνδέονται με το τέλος της επίγειας ζωής του ανθρώπου. Ο άνθρωπος
κάποια μέρα, είτε σε βαθύ γήρας, είτε σε νεότερη ηλικία θα έλθει αντιμέτωπος με «την φοβεράν ώραν του θανάτου».
Κανείς όμως δεν γνωρίζει ποια θα είναι αυτή η ώρα, παρά μόνον ο Θεός, ο
Κύριος της ζωής και του θανάτου. Το μόνον που μας προτρέπει είναι να είμαστε
άγρυπνοι και έτοιμοι: «Γρηγορείτε!» Την φιλάνθρωπη αυτή προτροπή οι άνθρωποι λησμονούν
ή αγνοούν και προσπαθούν να καλυφθούν πίσω από μύριες προλήψεις, π.χ. Ο
ασθενής ξεψύχησε. Σε πολλά χωριά τρέχουν να χύσουν όλα τα νερά από τις στάμνες
και άλλα δοχεία, γιατί αυτό το νερό θεωρείται «πεθαμένο», μολυσμένο και πρέπει
να αντικατασταθεί με άλλο «ζωντανό». Γιατί είναι πεθαμένο; Όμως δεν υπάρχει
απάντηση, γιατί όλες οι προλήψεις δεν έχουν λογική.
Βγαίνει ο νεκρός από την εξώθυρα και ακούγονται κρότοι αγγείων που σπάζουν ένα
πιάτο, μια στάμνα. Γιατί; Για να μείνει εκεί το κακό. Αλλού τοποθετούν πάνω
στον τάφο ή μέσα διάφορα τρόφιμα για να φάει ο νεκρός. Και όταν τελειώσει η
κηδεία οι συγγενείς και φίλοι του νεκρού δεν γυρίζουν απ’ τον ίδιο δρόμο για
να μην … δευτερώσει το κακό. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι οι πενθούντες δεν
εκκλησιάζονται γιατί απαγορεύεται! Έτσι υπάρχουν άνθρωποι που για χρόνια
ολόκληρα δεν εκκλησιάζονται, δεν συμμετέχουν στα μυστήρια και αποκόπτονται από
την εκκλησία. Στερούν τον εαυτό τους από την παρηγοριά και την ελπίδα που
δίνει η εκκλησία, απομονώνονται, φθείρουν την υγεία τους και παραδίδονται σε
σκέψεις απελπισίας. Ζουν όπως οι άθεοι «οι
μη έχοντες ελπίδα» και η ζωή τους μεταβάλλεται σε τραγωδία. Πολλές προλήψεις
συνδέονται με τα ζώα. Οι προληπτικοί άνθρωποι τις κινήσεις και εκδηλώσεις των
ζώων τις συνδέουν με δυσάρεστα περιστατικά της ζωής τους. Έτσι η μαύρη γάτα, η κραυγή της κουκουβάγιας, το κλάμα
του σκύλου, ο κόρακας είναι προμηνύματα κακών. Ο βόμβος της μέλισσας προμηνύει
την έλευση κάποιου φίλου. Τα μυρμήγκια που εμφανίζονται στο κατάστημα θα φέρουν
πολύ πλούτο κ.λπ. Άλλες προλήψεις συνδέονται με τα μέλη του ανθρώπινου σώματος.
Αν π.χ. βουίζει το δεξί αυτί θα ακούσει καλή αγγελία. Αν βουίζει το αριστερό θα
ακούσει άσχημη είδηση. Παίζει το μάτι; Είναι προάγγελος δυσμενούς γεγονότος. Ο
κνησμός της μύτης θα φέρει στενοχώρια. Ο λόξυγκας είναι ενδεικτικό φαινόμενο
ότι κάποιος κακομελετάει κ.λπ. Τέλος ένα πλήθος προλήψεων σχετίζονται με τα
διάφορα αντικείμενα που καθημερινά χρησιμοποιούν οι άνθρωποι, π.χ. Το αλάτι αν
χυθεί κάτω, θα φύγει ο ανεπιθύμητος επισκέπτης. Αν χυθεί λάδι ή καφές θα
‘ρθει κάποιο κακό, ενώ αν χυθεί κρασί θα ‘ρθει ευτυχία. Το ψαλίδι αν μείνει
ανοικτό, προμηνύει έριδες. Αν τρίζουν τα ξύλα στο τζάκι, κάποιος εχθρός μας
κακομελετάει. Αν η φλόγα του καντηλιού παίρνει πολύ κόκκινο χρώμα, σημαίνει
ότι τα μάτια των μελών της οικογένειας θα κοκκινίσουν από δάκρυα κάποιας λύπης
ή στενοχώριας που έρχεται. Ο αριθμός 13 και η μέρα Τρίτη είναι ο φόβος των
προληπτικών. Το πέταλο ή το κρεμμύδι κρεμασμένο στην πόρτα φέρνει γούρι. Ο
καθρέπτης αν σπάσει θα φέρει μεγάλη δυστυχία κ.λπ.
ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Μέσα στον ορθόδοξο λαό μας επιβιώνουν
προλήψεις και δεισιδαιμονίες που αναφέρονται σε θέματα της χριστιανικής πίστης
και ζωής. Έτσι, ενώ η χριστιανική πίστη ελευθερώνει
τον άνθρωπο και του δίνει τη δυνατότητα της «καινής εν Χριστώ ζωής», οι
προληπτικοί λησμονούν αυτή τη μεγάλη αλήθεια και υποδουλώνονται σε αφελείς και
παράλογες προλήψεις. Η παρουσία π.χ. κάποιου κληρικού, ειδικά το πρωί, είναι
για αρκετούς «κακός οιωνός». Γι’ αυτό και όταν συναντούν έναν κληρικό στο
δρόμο, στο σπίτι στο νοσοκομείο πανικοβάλλονται και αντιδρούν με απρεπείς
χειρονομίες και ασεβείς φράσεις. Είναι εξάλλου, πολύ χαρακτηριστικό, ότι
απαγορεύουν συνήθως στον ιερέα να επισκεφθεί έναν ασθενή στο σπίτι ή στο
νοσοκομείο, λόγω της πρόληψης που επικρατεί, ότι η παρουσία του κληρικού θα
προκαλέσει το θάνατο του! Με άλλα λόγια η παρουσία
του κληρικού στη ζωή θεωρείται ως σημείο καταστροφής και θανάτου.
Ορισμένοι μάλιστα για να αποφύγουν τη δήθεν κακή επίδραση απ’ τη συνάντηση του
ιερέως την «κομποδένουν». Δηλαδή βγάζουν το μαντήλι τους και δένουν στην άκρη
κόμπο, λέγοντας: «Δένω τον παπά!» Έτσι πιστεύουν ότι όλα θα πάνε
καλά. Αυτά όμως αποτελούν πλάνη και εκδήλωση μεγάλης ασέβειας του ανθρώπου προς
τον θεό και το λειτουργό του. Ο κληρικός όχι μόνο
δεν μπορεί με την παρουσία του να φέρει κακό, αλλά αντίθετα προσεύχεται υπέρ
υγείας, σωτηρίας και προκοπής των χριστιανών. Δεν είναι λίγες οι φορές
που οι χριστιανοί ζητούν παράλογα πράγματα από τους ιερείς, όπως π.χ. τη ζώνη
του ιερέως, την αγία «ζέση» (για να «ζεστάνουν» δήθεν, την αγάπη του άνδρα προς
την γυναίκα του), τα «απονιψίδια» (δηλ. το νερό με το οποίο ο ιερέας κατά τη
λειτουργία ξεπλένει τα χέρια του) ή το άγιο μύρο, για να θεραπευτούν οι
άρρωστοι και άλλα πολλά. Το χειρότερο είναι ότι ζητούν όλα αυτά γιατί έτσι τους συμβούλεψε κάποιος μάγος. Έτσι γίνεται
ένα ανακάτωμα μαγικών και χριστιανικών αντιλήψεων και τα ιερά πράγματα
χρησιμοποιούνται για ξένο προς τον προορισμό τους σκοπό. Ο άνθρωπος
απομακρύνεται από την ορθόδοξη πίστη και νοθεύει το αληθινό νόημα των
αγιαστικών και θεραπευτικών μέσων της εκκλησίας μας.
ΤΟ “ΜΑΤΙΑΣΜΑ”
Το μάτιασμα (η βασκανία) είναι ένα φαινόμενο
που η Εκκλησία μας παραδέχεται την ύπαρξη του.
Πρόκειται για την περίπτωση που κάποιος με φθόνο, με μίσος, για εκδίκηση, θέλει
το κακό ενός προσώπου κι έτσι παρακινεί το διάβολο να βλάψει τούτο το πρόσωπο.
Το ίδιο αποτέλεσμα συμβαίνει κι όταν κανείς με
λόγια στείλει κάποιον στον διάβολο. Κι εδώ όμως συμβαίνει κάτι παρόμοιο
με όσους τυραννιούνται από προλήψεις και τρέχουν στους διάφορους μάγους και
αγύρτες. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανεχτεί τον πόνο και θέλει γρήγορα να
απαλλαγεί απ’ αυτόν. Παράλληλα έχει την εντύπωση ότι για ό,τι κακό του
συμβαίνει δεν φταίει αυτός αλλά κάποιοι άλλοι. Δεν θέλει δηλαδή να αναλάβει τις
ευθύνες του για τίποτα, π.χ. Δεν πήγε καλά το συνοικέσιο; Του έκαναν μάγια!
Δεν πήγε καλά η δουλειά; Τον γλωσσόφαγαν! Έχει πονοκέφαλο; Τον μάτιασαν κ.ο.κ.
Ποια θέση όμως παίρνει η Εκκλησία
μας για το ξεμάτιασμα;
Κατ’ αρχήν τους πιστούς που ζουν τακτική
πνευματική και μυστηριακή ζωή και που με πίστη
φέρουν τον Τίμιο Σταυρό, δεν τους πιάνει κανένα «μάτι».
Όταν υπάρξει βασκανία, τότε μοναδική ισχυρή
δύναμη κατά της δαιμονικής ενέργειας είναι οι ειδικές ευχές του ιερέα, η ειλικρινής Εξομολόγηση και η Θεία Μετάληψη.
Ακόμη βοηθούν μαζί με τη δύναμη της προσευχής
και τα αγιαστικά μέσα που η ίδια η Εκκλησία μας χορηγεί.
Σε καμία περίπτωση δεν
πρέπει να καταφεύγουμε στις ξεματιάστρες, οι οποίες με παράξενες και πολλές
φορές με βλάσφημες ευχές ή «προσευχές», επιχειρούν να υποκαταστήσουν τον
ιερέα.
Κάποια τυχόν βελτίωση από ένα τέτοιο ξεμάτιασμα
είναι βέβαιο τέχνασμα του διαβόλου, ο οποίος αποσκοπεί να μας τραβήξει μακριά
από τη σωτήρια χάρη της Εκκλησίας μας και να μας δέσει ως δούλους πίσω από μία
πλανεμένη ξεματιάστρα.
ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ
Απ’ όσα εκτέθηκαν ήδη γίνεται φανερό ότι
άπειρες προλήψεις βασανίζουν και καταταλαιπωρούν τους ανθρώπους και γίνονται
αφορμή να χάνουν την εσωτερική τους ειρήνη.
Βλέπουν παντού κινδύνους, αποτυχίες, αρρώστιες, θανάτους εκεί που δεν
υπάρχουν. Η πίστη σ’ όλες ανεξαρτήτως τις προλήψεις και δεισιδαιμονίες
φανερώνουν έλλειψη στοιχειώδους λογικής. Πράγματι σύμφωνα με ποια λογική ο
αριθμός 13 φέρνει κακό, ή η μέρα Τρίτη έχει κάποια κακή ώρα, ή το πέταλο
φέρνει γούρι; Δεν είναι το 13 ένας αριθμός όπως όλοι οι άλλοι και η Τρίτη ημέρα
του Θεού όπως και οι άλλες της εβδομάδας; Και πού βρήκε το πέταλο την ιδιότητα
να απομακρύνει τα κακά; Τα χαϊμαλιά, οι χάντρες, τα μάτια έχουν μεγαλύτερη
δύναμη από το σταυρό; Και για να επεκτείνουμε τα ερωτήματα μας:
Είναι ποτέ δυνατόν, τα κατακάθια
του καφέ στο φλιτζάνι να απεικονίζουν το μέλλον;
Είναι ποτέ δυνατόν, οι κινήσεις
των άστρων να προσδιορίζουν τη ζωή μας;
Είναι ποτέ δυνατόν, η ημέρα γεννήσεως κάθε
ανθρώπου να τον κατατάσσει σε ζώδιο-αστερισμό, και να ισχύουν για εκατομμύρια
ανθρώπους του ίδιου ζωδίου οι ίδιες οδηγίες που δίνουν οι «ειδικοί αστρολόγοι»
στα ωροσκόπια; Είναι ποτέ δυνατόν, κάθε τραπουλόχαρτο να παίρνει αυθαίρετα
νόημα και να ορίζει την ζωή μας; Η βαθύτερη αιτία των προλήψεων είναι η έλλειψη
πίστης και εμπιστοσύνης στον αληθινό Θεό. Κι
εδώ συμβαίνει το παράδοξο: Ο άνθρωπος την πίστη στο Θεό τη θεωρεί «οπισθοδρόμηση». Την εμπιστοσύνη στην πάνσοφη πρόνοια Του την
περιφρονεί. Και από την άλλη πλευρά υποδουλώνεται σε πράγματα άλογα και γελοία,
σε πέταλα και κρεμμύδια, σε κατακάθια του καφέ και σε τραπουλόχαρτα! Έτσι
εκπληρώνεται ο θεόγραφος λόγος: «Φάσκοντες είναι σοφοί
εμωράνθησαν» και «εσκοτίσθτι τι ασύνετος, αυτών καρδία» και «παρέδωκεν
ο θεός αυτούς εις αδόκιμου νουν» (Ρωμ. Α, 20, 21, 28) και «εκεί
εφοβήβησαν φόβον, ου ουκ ην φόβος» (Ψαλμ. ΝΒ, 6).
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ
Στη ζωή μας βλέπουμε χιλιάδες όνειρα. Μερικοί
επιρρεπείς σε προλήψεις και δεισιδαιμονίες, δίνουν σ’ αυτά μεγάλη σημασία και
αναστατώνουν τη ζωή τους. Όταν ξυπνήσουν αγωνιούν, τα ανακοινώνουν, τρέχουν σε
μάντισσες, συμβουλεύονται ονειροκρίτες,
δίνουν διάφορες ερμηνείες. Ποια είναι η προέλευση των ονείρων; Η ψυχολογία
προσπάθησε να δώσει μίαν επιστημονική απάντηση. Εντελώς επιγραμματικά μπορούμε
να πούμε πως τα όνειρα προέρχονται από φυσικές αιτίες, από εξωτερικούς
ερεθισμούς, καθώς και από τις εικόνες, εντυπώσεις, εμπειρίες, παραστάσεις, μη
ικανοποιηθείσες επιθυμίες του παρελθόντος, που απωθήθηκαν στο υποσυνείδητο.
Υπάρχουν και τα όνειρα που έχουν μεταφυσική προέλευση και προέρχονται είτε από
το Θεό, είτε από τον διάβολο. Όμως ευθύς εξ’ αρχής θα πρέπει να τονίσουμε ότι
αυτά τα όνειρα είναι εξαιρετικά σπάνια. Σε διάστημα 4.000 χρόνων τα όνειρα που
μας αναφέρει η Αγ. Γραφή είναι ελάχιστα.
Ο Θεός σε εντελώς εξαιρετικές περιπτώσεις
και σε πρόσωπα άγια και πολύ ευσεβή, μπορεί να αποκαλύψει το θέλημα Του μέσω κάποιου
ονείρου.
Παράδειγμα, το όνειρο του δίκαιου Ιωσήφ για τη φυγή της Θεοτόκου και του Ιησού
στην Αίγυπτο.
Τα όνειρα μπορούν να προκληθούν και από τον
διάβολο, ο οποίος εκμεταλλεύεται τα πάθη μας και προσπαθεί να μας ξεγελάσει
κυρίως με κάποιο τάχα, «καλό-θεϊκό» όνειρο, για να μας παγιδέψει. Να μας
παγιδέψει στον εγωισμό και να μας σέρνει συνέχεια με τα όνειρα στους δικούς
του δρόμους. Δηλαδή, να αμελούμε τον πνευματικό μας αγώνα και να ψάχνουμε σε
«ονειροκρίτες» την εξήγηση των ονείρων μας.
Μόνο με την αρετή της διακρίσεως
των αγίων και με το φωτισμό του έμπειρου πνευματικού στην Εξομολόγηση μπορεί να ξεχωρισθεί, αν
κάποιο όνειρο προέρχεται από το Θεό, ή είναι δαιμονική πλάνη, ή είναι από τους
λογισμούς και τις επιθυμίες μας.
Η Εκκλησία μας συμβουλεύει να απορρίπτουμε εντελώς τα όνειρα, διότι
υπάρχει ο δικαιολογημένος φόβος, τον οποίο και οι άγιοι είχαν, μήπως πέσουμε
σε δαιμονική παγίδα. Τούτον τον φόβο τον δέχεται απόλυτα ο Θεός, κι αν θέλει
κάτι να μας υποδείξει, γνωρίζει πολλούς άλλους τρόπους, για να μας καθοδηγήσει.
Οι δαίμονες δεν γνωρίζουν το
μέλλον. Μπορούν όμως λογικά να υποθέσουν κάτι που είναι πιθανό να συμβεί. Μπορούν ακόμη ως
πνεύματα πονηρά να μάθουν κάτι νωρίτερα από μας. Σπεύδουν, λοιπόν, μέσω των
ονείρων να εκ μεταλλευτούν την ανθρώπινη αφέλεια και να υποδουλώσουν τους
πνευματικά ανώριμους και επιπόλαιους.
Συμπέρασμα: Η πίστη στα όνειρα, όχι μόνο
δεν ωφελεί καθόλου, αλλά είναι πιθανότατη δαιμονική παγίδα και κρύβει άρα
τεράστιους πνευματικούς κινδύνους.
ΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ
Η διαφορά των οραμάτων από τα όνειρα είναι ότι
τα οράματα τα βλέπει κανείς όχι στον ύπνο του, αλλά ξύπνιος.
Λειτουργούν δηλαδή τελείως οι αισθήσεις του ανθρώπου. Όμως κι εδώ ισχύουν τα
όσα είπαμε και για τα όνειρα. Υπάρχουν οράματα που προέρχονται από τον Θεό.
Παρουσιάζονται σε ενάρετους ανθρώπους και
για σοβαρά ζητήματα που έχουν σχέση με την πίστη και τη σωτηρία ψυχών. Υπάρχουν
όμως και οράματα που προέρχονται από ψυχικές παθήσεις και χρειάζονται ιατρική
παρακολούθηση. Αλλά υπάρχουν και οράματα που προέρχονται από τον σατανά. Ο διάβολος «μετασχηματίζεται» και εις «άγγελον φωτός»,
με τη μορφή της Παναγίας ή των Αγίων και δίνει εντολές φαινομενικά καλές, με
απώτερο σκοπό την εξαπάτηση και την παραπλάνηση. Κάθε τόσο ακούμε για κάποιες
«φωτισμένες», που δήθεν έχουν το χάρισμα, τη «φώτιση» να επικοινωνούν με το
Θεό με όνειρα και οράματα και παίρνουν διάφορες εντολές. Έτσι ανάβει μέσα τους το θηρίο του εγωισμού, υποκύπτουν
στον πειρασμό και ο Σατανάς τις οδηγεί όλο και σε μεγαλύτερο εγωισμό και πιο
σκοτεινή πλάνη, με αποτέλεσμα να παρασύρουν ψυχές στην απώλεια. Διαστρεβλώνουν
την αλήθεια του Χριστού και τη διδασκαλία της εκκλησίας. Καταργούν το
Ευαγγέλιο και προβάλλουν το δικό τους «ευαγγέλιο». Άλλοτε πάλι συνιστούν
λειτουργίες και παρακλήσεις για να ξεγελάσουν τους πιστούς. Όμως αυτό δεν πειράζει το σατανά. Αυτός αρκείται
μόνο με το ότι ο άνθρωπος παίρνει εντολές απ’ αυτόν. Πίσω από τον
οραματιζόμενο τρέχουν αγεληδόν ευκολόπιστοι και αφελείς, ενθουσιάζονται,
σταυροκοπιούνται, και πιστεύουν πως κοντά τους ξεφύτρωσε απεσταλμένος του Θεού.
Και όχι μόνον αυτό. Υψώνουν γύρω από τον εαυτό τους τείχη «αγιότητος και
φωτισμού», καλύτερα ας πούμε δαιμονισμού και
ανακηρύσσονται «άγιοι», ημιάγιοι και ό,τι χειρότερο. Δυστυχώς οι περισσότεροι
απ’ αυτούς πεθαίνουν αμετάπιστοι και αμετανόητοι. Η πληγή των «φωτισμένων»
είναι μεγάλη και επικίνδυνη. Ο σατανάς τραβάει με το πρόσχημα της ευλάβειας
πολλούς αφελείς χριστιανούς. Οι παγίδες του πολλές. Ο λόγος του Απ. Πέτρου, ας
γίνει για όλους μας αφορμή αφύπνισης: «Νίβατε, γρηγορήσατε, ο
αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη. Ω αντίστητε
στερεοί τη πίστει (Α’ περ. 5, 8).
«ΤΕΚΝΙΑ, ΦΥΛΑΞΑΤΕ ΕΑΥΤΟΥΣ ΑΠΟ
ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΩΝ»
Ο άνθρωπος προικίστηκε από τον Δημιουργό Θεό με
λογική καί ελευθερία. Καί η αλήθεια είναι ότι μόνο μέσα στην Εκκλησία
καταξιώνεται πραγματικά ως λογικό καί ελεύθερο πρόσωπο, ως «κατ’ εικόνα καί
καθ’ ομοίωσιν Θεού» δημιούργημα της Αγίας Τριάδος. Αν και πέρασαν 2000
χρόνια από την ενανθρώπιοη του Υιού και Λόγου του Θεού, οι άνθρωποι
εξακολουθούν να αγνοούν το «φως το αληθινόν», την ελευθερία που χάρισε ο
Χριστός και συνεχίζουν να ζουν υποδουλωμένοι στα
διάφορα είδωλα που προσφέρει ο κόσμος. Στην εποχή που διακηρύσσεται η
ελευθερία, τα δικαιώματα του ανθρώπου, ο άνθρωπος παραμένει δέσμιος στις προλήψεις
και δεισιδαιμονίες, συνεχίζει να προσκυνάει τα είδωλα. Γι’ αυτό και κάθε
χριστιανός που θέλει να ‘ναι συνεπής στην πίστη του χρειάζεται να συντρίψει
μέσα του τα κάθε μορφής είδωλα, όπως ο Μωυσής στο Σινά, που όχι μόνον τα
συνέτριψε, αλλά τα έκανε σκόνη και τα έριξε στο ποτάμι για να χαθεί κάθε ίχνος
τους. Οι κάθε είδους προλήψεις και δεισιδαιμονίες,
τα οποιαδήποτε είδωλα είναι εντελώς αντίθετα και ασυμβίβαστα με τη χριστιανική
πίστη και συνάμα προσβάλλουν την ελευθερία του ανθρώπου. Όποιος πιστεύει
στις προλήψεις και στους κάθε είδους αγύρτες και «φωτισμένους» δεν μπορεί να
πάρει υπεύθυνες και σωστές αποφάσεις για τη ζωή του και το μέλλον του. Αντίθετα
η πίστη στο Θεό ελευθερώνει τον άνθρωπο και του δίνει τη δυνατότητα για μία
υπεύθυνη και δημιουργική ζωή. Ο λόγος του Αποστόλου Ευαγγελιστού Ιωάννου είναι
και σήμερα εξαιρετικά επίκαιρος: «Τεκνία,
φυλάξατε εαυτούς από των ειδώλων» (Α’ Ιωάν. 5, 21)».
(Πηγή ηλ. κειμένου: “Ιερά Μονή
Παντοκράτορος Μελλισοχωρίου”)
Απόσπασμα
Εκ του ιστολόγιου: Ήρθε μία φορά μια γνωστή και μου λέει πως τη βλέπουν στο δρόμο, της λένε
καλά λόγια και τη ματιάζουν και θα φορέσει ματάκι για το μάτι να πηγαίνει εκεί.
Τη ρώτησα αν φοράει Σταυρό και απάντησε «ναι». Της λέω «τότε το Σταυρό γιατί τον
φοράς; Χριστιανοί Ορθόδοξοι είμαστε, φοράμε τον ιερότατο Σταυρό, που μας φυλάει
από κάθε κακό και θέλεις να φορέσεις και το «μάτι»; Είναι δυνατόν να πιστεύεις
σε τέτοια πράματα;». Την είπα να μιλήσει και με τον Πνευματικό της και να μη σκεφτεί
καθόλου μήπως ο Πνευματικός χάσει πάσα ιδέα για την ίδια.
Ξέρετε υπάρχουν περιπτώσεις που όλοι μας, κάποιο ή κάποια πράγματα που
έχουμε κάνει, ντρεπόμαστε να τα πούμε στον Πνευματικό για να μη χάσει την καλή
εικόνα που έχει για εμάς. Αυτός φυσικά ο λογισμός είναι εκ του πονηρού. Δε
θέλει να μας αφήσει να εξομολογηθούμε όλες τις αμαρτίες μας, για την ώρα της Κρίσεως,
να τις πει εκείνος και να λειτουργήσει έτσι εις βάρος μας. Ενώ αν εμείς τις εξομολογηθούμε,
με ειλικρινή μετάνοια, λαμβάνουμε συγχώρεση. Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε να
εξομολογηθούμε οποιαδήποτε αμαρτία μας στον Πνευματικό μας.
Διάβαζα στο παραπάνω κείμενο περιπτώσεις προλήψεων και σκεφτόμουν, πως
αν κάποιος σκέφτεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, κάνει τη ζωή του κόλαση. Αν γίνει
αυτό, αν γίνει εκείνο, να μην κάνω το ένα, να κάνω το άλλο….Δε ζεις έτσι
ελεύθερος. Όσα περιγράφονται στο παραπάνω κείμενο, δε μπορούν να αποτελούν
τρόπο ζωής ενός Χριστιανού Ορθόδοξου αγαπητοί. Αυτές οι φανταστικές (η φαντασία
είναι πολλές φορές όπλο του πονηρού) περιπτώσεις που αν συμβούν, θα αλλάξει η ζωή
μας προς το καλό ή το κακό, δεν υπάρχουν πουθενά στο Ευαγγέλιο και στα Αγιο –
Πατερικά Κείμενα που αυτά είναι ο οδηγός μας για την αληθινή Ζωή που είναι ο Ιησούς
Χριστός.
Δηλαδή να καθορίσει τη μέρα μου, το γεγονός πως είδα μαύρη γάτα….Να πω
μέσα μου πως «πάει κάηκα, δε θα πάει καλά η μέρα μου»…Είναι δυνατόν το χρώμα
μιας γάτας να σημαίνει αν θα πάει καλά ή όχι η μέρα μου; Ή να μου πει το φλυτζάνι
πως θα πάνε τα επαγγελματικά μου, τα αισθηματικά μου κλπ; Τι είναι το φλυτζάνι
και τα ξέρει όλα αυτά;
Όταν είναι να παντρευτούμε από άλλο δρόμο ο ένας, από άλλον ο άλλος, αν
κάποιος συγχωρεθεί να πετάμε νερά, να σπάμε κανάτια δεν ξέρω τι; Που είναι αυτά
γραμμένα στο Ευαγγέλιο; Ποιος Άγιος – Πατέρας της Ορθοδοξίας έχει γράψει τέτοια
πράματα;
Δε μπορούμε να λέμε «Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω
Θεώ παραθώμεθα» και την ίδια στιγμή να είμαστε παραδομένοι σε προλήψεις, στο φλυτζάνι, στα
ζώδια, στα μέντιουμ, στις χαρτορίχτρες κλπ. Γνωρίζουμε τι θα πει: «Θεία
Πρόνοια»; Δε μας αφήνει έτσι ο Τριαδικός Θεός και Πατέρας μας.
Να ζητάμε να μας ξεματιάσει, ο «Α», ο «Β» και ο
«Γ» και να μην λέμε τη Νοερά Προσευχή που όταν την ακούει ο Διάβολος
εξαφανίζεται; «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με». Γιατί υπάρχει η Νοερά
Προσευχή; Γιατί υπάρχει το Κομποσχοίνι; Για να μας ξεματιάζουν αυτοί
που τάχα μου ξεματιάζουν;
Γιατί υπάρχουν οι Παρακλητικοί Κανόνες
και οι Χαιρετισμοί στην Μητέρα όλων μας την Υπεραγία Θεοτόκο; Πως
όλα αυτά τα βάζουμε στην άκρη και ανοίγουμε τηλεοράσεις και ψάχνουμε στο
διαδίκτυο (παλιά στις εφημερίδες) τι λένε τα ζώδια; Καταλαβαίνουμε τι κάνουμε;
Πολλές μεθόδους έχει ο πονηρός για να μας απομακρύνει
από τα «όπλα» που έχουμε ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Η ζωή μας αν θα πάει καλά ή
όχι, εξαρτάται από εμάς που έχουμε το Αυτεξούσιο να κάνουμε τις επιλογές μας,
υπάρχουν όμως και οι δοκιμασίες που ο Πανάγαθος Θεός μας τις δίνει, στα πλαίσια
του παιδαγωγικού του ρόλου για τη σωτηρία της ψυχής μας. Είναι στα πλαίσια της Θείας
Πρόνοιας, που κανένα μέντιουμ, μάγος, φλυτζάνι, τραπουλόχαρτο κλπ δε θα μας πούνε
το μέλλον ούτε θα αλλάξουν τη ζωή μας, ούτε γνωρίζουν το γιατί μας συμβαίνει
κάτι. Ο Θεός γνωρίζει.
Όμως σχετικά με το αν πάει ή όχι καλά η ζωή μας,
ας διαβάσουμε ο Άγιος Παΐσιος τι μας λέει:
«Ο Καλός Θεός με τις δοκιμασίες παιδαγωγεί σαν καλός
Πατέρας τα παιδιά Του, από αγάπη, από θεία καλοσύνη, και όχι από κακότητα ούτε
από κοσμική, νομική, δικαιοσύνη, γιατί θέλει να επιστρέψουν κοντά Του. Επειδή
δηλαδή θέλει να σώσει τα πλάσματά Του και να κληρονομήσουν την ουράνια Βασιλεία
Του, επιτρέπει τις δοκιμασίες, για να παλέψει ο άνθρωπος, να αγωνισθεί και να
δώσει εξετάσεις στην υπομονή στους πόνους, ώστε να μην μπορεί να Του πει ο
διάβολος:
«Πώς τον ανταμείβεις αυτόν ή πώς τον σώζεις, αφού δεν κοπίασε;».
Τον Θεό δεν Τον ενδιαφέρει αυτή η ζωή, αλλά η άλλη. Πρώτα μας φροντίζει για τη
άλλη ζωή και ύστερα γι᾿ αυτήν.
– Γιατί όμως, Γέροντα, ο Θεός σε
μερικούς ανθρώπους δίνει πολλές δοκιμασίες, ενώ σε άλλους δεν δίνει;
– Τι λέει η Αγία Γραφή; «Όν αγαπά Κύριος παιδεύει»[1].
Ένας πατέρας έχει λ.χ. οκτώ παιδιά. Τα πέντε μένουν στο σπίτι, κοντά στον
πατέρα τους, και τα τρία φεύγουν μακριά του και δεν τον σκέφτονται. Σ᾿ αυτά που
μένουν κοντά του, αν κάνουν καμιά αταξία, τους τραβάει το αυτί, τους δίνει
κανένα σκαμπιλάκι· ή, αν είναι φρόνιμα, τα χαϊδεύει, τους δίνει και καμιά
σοκολάτα. Ενώ αυτά που είναι μακριά, ούτε χάδι ούτε σκαμπίλι έχουν.
Έτσι κάνει και
ο Θεός. Τους ανθρώπους που είναι κοντά Του και εκείνους που έχουν καλή διάθεση,
αν σφάλουν λίγο, τους δίνει ένα σκαμπιλάκι και εξοφλούν ή, αν τους δώσει
περισσότερα σκαμπίλια, αποταμιεύουν. Σ᾿ εκείνους πάλι που είναι μακριά Του
δίνει χρόνια, για να μετανοήσουν. Γι᾿ αυτό βλέπουμε κοσμικούς ανθρώπους να
κάνουν σοβαρές αμαρτίες και παρ᾿ όλα αυτά να έχουν άφθονα υλικά αγαθά και να
ζουν πολλά χρόνια, χωρίς να περνούν δοκιμασίες. Αυτό γίνεται κατ᾿ οικονομία
Θεού, για να μετανοήσουν. Αν δεν μετανοήσουν, θα είναι αναπολόγητοι στη άλλη
ζωή».
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι, Οικογενειακή Ζωή
Το Ευαγγέλιο και τα Αγιο –
Πατερικά κείμενα χρειαζόμαστε και την εξομολόγηση και ότι μας πει ο Πνευματικός.
Αυτά να είναι οι οδηγοί μας στις αναζητήσεις μας. Αλλιώς, ο πονηρός παραμονεύει
κάθε δευτερόλεπτο να βρει ευκαιρία για να μας οδηγήσει στο σκοτάδι και την
πλάνη.
Κατά το λογισμό μου πάντα
Α.Η.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου