««Μακάριοι ων αφέθησαν αι
ανομίαι και ων επεκαλύφθησαν αι αμαρτίαι» (Ψαλμ. 31, 32) · δηλαδή είναι ευτυχής
ο άνθρωπος, ο οποίος αξιώθηκε να συγχωρηθούν οι αμαρτίες του. Τι ευχαριστία να
αποδώση κανείς στον Θεό!
Σκέψου· εγώ να έχω ζήσει χίλια χρόνια, να έχω
κάνει όλα τα εγκλήματα του μεγαλύτερου εγκληματία και τελικά να με φωτίση το
έλεος του Θεού, να επιστρέψω, για μια στιγμή να τα καταθέσω όλα και μέσα σε δύο
λεπτά, σε λίγη ώρα να βρεθώ δίκαιος, να βρεθώ λουσμένος, να βρεθώ στους
ουρανούς!
Μα εκείνα τα χίλια χρόνια τι γίνονται; Πάνε
εκείνα· μην τα λογαριάζεις, δεν υπάρχουν τώρα, έχουν σβήσει, δεν ζητούνται αυτά
πλέον, βγήκαν από τα κατάστιχα των δαιμόνων αμέσως,
πάραυτα! Είναι διαταγή του Θεού! Με το κάθε αμάρτημα που καταθέτεις,
πατάει το κουμπάκι του «κομπιούτερ», τακ, άφεσις! Τακ, άφεσις! Άφεσις! Με
άθροισμα από κάτω «μηδέν». Λευκό μητρώο!
Ύστερα, είναι να μην προσκυνής αυτόν τον Θεό,
να μην πέσης κάτω και να κλαις από αγάπη και έρωτα και πόθον Θεού;…
Εύχομαι η Χάρις του Αγίου Πνεύματος να μας
επισκιάζη όλους και να μας διατηρή εν Χριστώ. Αμήν».
Απόσπασμα
(Από το βιβλίο Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ
ΣΩΤΗΡΙΑΣ, εκδ. Ιεράς Μ. Φιλόθεου, Άγιον Όρος)
(Πηγή ηλ. κειμένου:
impantokratoros.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου