Όλων αυτών των αρετών και τύπος και κανόνας και οδηγός και χορηγός και διδάσκαλος είναι ο Χριστός, ο αληθινός Θεός μας

1. Ο Θεός Λόγος που υπήρχε απ’ την αρχή προς τον Θεό [Ιω. 1,1-2], όταν δημιούργησε με σοφία από την πολλή του αγαθότητα ολόκληρο τον κόσμο από την ανυπαρξία (Ευχή θείας λειτουργίας), έφτιαξε τον ουρανό να κείται πάνω απ’ όλα τα ορατά και σ’ αυτόν τοποθέτησε τ’ αστέρια [Γεν. 1,14-16], για να φωτίζουν όλη την κτίση και για να βοηθούν τους ανθρώπους όπου χρειάζεται.

Αυτός ο μονογενής Υιός και Λόγος του Πατρός [Ύμνος θείας λειτουργίας], ο οποίος τους τελευταίους καιρούς [Α΄ Πετρ. 1,20], για τη δική μας σωτηρία έλαβε ανθρώπινη μορφή και γεννήθηκε «εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου» [Σύμβολο της Πίστεως] και έγινε άνθρωπος σε όλα όμοιος μ’ εμάς, εκτός από την αμαρτία [Εβρ. 4,15], αυτός δημιούργησε για μας άλλον ουρανό, ασύγκριτα πιο σεβαστό απ’ τον ουρανό που βλέπουμε.

Ο ένας ουρανός είναι αισθητός και τα αισθητά υπερασπίζεται, ο άλλος είναι νοητός και επαναφέρει τον νου προς τον Θεό· αυτός ο ίδιος είναι καθηγεμόνας και διδάσκαλος και τους λογικούς θείους αστέρες που βρίσκονται σ’ αυτόν τους μεταμορφώνει σε υιούς Θεού μέσα σε καθαρό φως. Για τα νοητά αυτός είναι το Φως κι όχι κάτι άλλο. Ο αισθητός ουρανός έχει και πλανήτες και απλανείς αστέρες, όπως λένε όσοι ασχολούνται μ’ αυτά, ενώ ο νοητός έχει όλους τους αστέρες απλανείς και πάντα φωτεινούς και ακέραιους. Ο πρώτος θα περιτυλιχθεί σαν βιβλίο που έχει τη μορφή κυλίνδρου κατά τη θεία απόφαση και οι αστέρες που βρίσκονται σ’ αυτόν θα πέσουν σαν φύλλα την τελευταία ημέρας [πρβλ. Αποκ. 6,13-14]. Ενώ ο άλλος τότε θα προσλάβει μέσα του τους δικούς του αστέρες και θα τους αναδείξει πιο λαμπρούς κι από τον ήλιο.

Το θείο τάγμα των ασκητών, με το οποίο θα ασχοληθούμε, πληγωμένο από τον θεϊκό έρωτα γι’ αυτό το καθαρότατο και ζωογόνο στερέωμα, επιδίωξε με γενναιότητα και με υπεράνθρωπους αγώνες κάθε μορφή αρετής και τώρα στους ουρανούς φωτίζεται από το ανέσπερο φως και δεν παραλείπει να φωτίζει και τους ανθρώπους πάνω στη γη μυώντας τους στο θεϊκό μυστήριο.

Αυτών τις πράξεις και τις διδαχές και την όλη θεϊκή τους εργασία, οι φωστήρες της εκκλησίας και διδάσκαλοι κατέγραψαν για δική μας ωφέλεια και έτσι δημιούργησαν ένα παράδεισο θείο, ο οποίος με τις ποικίλες ομορφιές των αρετών τρέφει τις ψυχές των πιστών που τον ανακαλύπτουν.

Τί καλό υπάρχει σ’ αυτόν τον θείο παράδεισο, που δεν φυτεύθηκε από τον Χριστό, τον αληθινό Θεό μας; Κανόνας ησυχίας για όσους τον επιθυμούν, ακρίβεια κάθε είδους εγκράτειας, επιμέλεια σωφροσύνης, πτέρυγες ακτημοσύνης, παραδείγματα υπομονής και ανδρείας, κρυμμένη εργασία που φανερώνεται μόνο στον Θεό, η σωτηρία που έρχεται από την απουσία κατακρίσεως, λυχνάρι διακρίσεως νηφάλια και αδιάλειπτη προσευχή, η μεγαλόψυχη φιλοξενία, η χριστομίμητη υπομονή, το ύψος της ταπεινοφροσύνης, η ανεξικακία των θαυματουργών αγίων ανδρών και η υπεροχή της ενάρετης πολιτείας.

2. Όλων αυτών των αρετών και τύπος και κανόνας και οδηγός και χορηγός και διδάσκαλος είναι ο Χριστός, ο αληθινός Θεός μας.

Της ησυχίας, όταν μετά τη βάπτιση του έμεινε στην έρημο σαράντα μέρες πειραζόμενος από τον διάβολο, νηστικός και με τη συντροφιά των θηρίων.

Επίσης όταν είδε τα πλήθη των ανθρώπων, ανέβηκε στο όρος, κάθισε και τον πλησίασαν οι μαθητές του. Τότε Εκείνος άρχισε να τους διδάσκει μ’ αυτά τα λόγια: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι (οι ταπεινόφρονες), γιατί δική τους είναι η Βασιλεία των Ουρανών» και όσα άλλα είπε στη συνέχεια. Όμως πάλι, αφού διέλυσε τα πλήθη και έστειλε τους μαθητές στο πλοίο, «ανέβηκε στο βουνό να προσευχηθεί μόνος. Κι όταν βράδιασε, ήταν μόνος εκεί». Ο ίδιος πάλι ο Κύριος «αποσυρόταν σε ερημικά μέρη και προσευχόταν».

Και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, όταν ήταν παιδί, ζούσε στις ερημιές ως την ημέρα που εμφανίστηκε στον λαό του Ισραήλ.

Και ο Απόστολος λέει: «Σας παρακαλώ πρώτα απ’ όλα να κάνετε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις, ευχαριστίες για όλους τους ανθρώπους, για τους κυβερνήτες και όλους εκείνους που ασκούν την εξουσία, ώστε να ζούμε ήρεμα και ειρηνικά με ευσέβεια και ευπρέπεια από κάθε άποψη».

Και πάλι: «Σας προτρέπουμε, αδελφοί, να θεωρείτε τιμητικό το να ζείτε χωρίς αναταραχές και να το αναπτύξετε αυτό ακόμη περισσότερο να ασχολείστε μόνο με τις δικές σας υποθέσεις και να εργάζεστε, για να βγάζετε το ψωμί σας με τα χέρια σας». Επίσης: «Σ’ αυτούς παραγγέλλουμε να ησυχάζουν και να εργάζονται κανονικά για να κερδίζουν το ψωμί τους». Ακόμη: «Φύγετε μακριά απ’ αυτούς και ξεχωρίστε». Τέλος: «Να επιδιώκετε τα αγαθά που βρίσκονται στον ουρανό, οι σκέψεις σας να είναι στραμμένες προς αυτά και όχι προς τα γήινα πράγματα».

Απόσπασμα από το βιβλίο: Το Μέγα Γεροντικόν, Τόμος Α΄. εκδ. Ιερό Ησυχαστήριο «Το Γενέσιον της Θεοτόκου».

greekdownloads.wordpress